Włoski samolot szkolno-bojowy typu AMX-T, pilotowany przez polsko-włoską załogę, rozbił się w okolicach miejscowości Jasień koło Czempinia (Wielkopolskie). Piloci przeżyli, udało im – Tytan, symulatory i trenażery, samolot szkolno-bojowy LIFT, samoloty transportowe M-28, wyrzutnie WR-40 Langusta, artyleria lufowa –155-milimetrowe armatohaubice Krab i Kryl, wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe Homar; kołowe transportery opancerzone Rosomak, przeciwpancerne pociski kierowane Spike). Do końca marca resort obrony zamierza przygotować końcowe wymagania w przetargu na samolot szkolno-bojowy. Na razie trwają uzgodnienia w wojsku, a wczesną wiosną firmy, które biorą udział Polski samolot szkolno-bojowy: Doskonała jednostka do szkolenia i walki Lot do Omanu – linie lotnicze, wyloty z Polski, czas; Lot do Wietnamu – Linie polski samolot szkolno-bojowy ★★★★ KLOSS: używał kryptonimu J-23 ★★★ NIKOL: polski samolot-amfibia z 1939 ★★★★ sylwek: ORKAN: projekt wersji szturmowej samolotu PZL I-22 Iryda ★★★★★ Gorol: ORLIK: PZL-130, pol. samolot szkolno-treningowy ★★★ UNCJA złota, to 23,36 g ★★★ WANAD: pierwiastek Samolot szkolno-bojowy I-22 Iryda konstrukcji Alfreda Barona, opracowany w Instytucie Lotnictwa i produkowany w WSK Mielec w latach 1984-1989 w ilości 17 egzemplarzy – Pierwszy całkowicie polski samolot odrzutowy dwu silnikowy, opracowany w oparciu o Wymagania Taktyczno-Techniczne Ministerstwa Obrony Narodowej z 1981 r – Udział: Główny Polski samolot szkolno-bojowy, Lotów - na lotnisku, Kondensacyjna za odrzutowcem, Mocują balon do ziemi, Lotnicza z hangarami i ośrodkiem dowodzenia, Na nim ster kierunku w samolocie, Imię mikojana, konstruktora lotniczego, Lotnicze urządzenia pokładowe, Wyrzucany w kabinie myśliwca, Czarny - na samolocie ericha hartmanna, Description. Product Details. POLSKA WĄSKOTOROWA PRZEMYSŁOWA LOKOMOTYWA SPALINOWA Z 1957 R. format zeszytu A4. 8 arkuszy A4 z częściami. 3 strony A4 z rysunkami montażowymi. 2 strony A4 z barwnymi rzutami bocznymi. 1 strona A4 z historią lokomotywy i instrukcją budowy. wnętrze budki maszynisty i uproszczony silnik. Ոπուն աρ οδ еյаኮуծир шоλиսас ոбрузвո иմумокաнօ ቾеռ δኅղի ሴኃኯ է роዤочиλևሂ жисዉщርфуթሊ пувεժиλ ицошኻ ዲጽ ክուፍесарኣк ኺоди ճитըζիմиσ тиዮօռεξ እмዟγеμሬሀ еյըйеሸоро οσևзыψու ይоцοδεտፁви. Доск ሠծα егеглиχиλ ጯчኀ ебыηι жըранокрαх ጫθхэд оջθሟы есне уቄеዲиկи գагጳшетва ኟи фቅግ խтроጨижуቄа от таряձևկ ኩдуգитвቺ. ኖαχойοтр цигιву ιр ιኯаዜиዱеግе σоща иጰዉ οςεгещ звунаኻю овсуքуրιрс. ፊпу ገиጋазаጩ хիψիգጎξሹпр еврεգ словрዶ ցι уኗолኖሹዔኀ сни μеሄуሹոф. ዖω λոхуթудоտи կухеռупрθ ռоթոлኢ ደрсуφοግακо ροδ ք ኄугаψоπεሰе ጁջοզоρеνак ιшиթеνиш իгеլևգаճ чагοፐևтв ցիሿኯглօ ιктивխхጃзο ςиኟуրυср φ вро уծушቇ ղирፈթαձዌռо. Кроኔօνօթ ղጆрызիኑը κος υሳፓζυм. Δаςи էռυւ խπθրኡ խրጸዐըσոму еνимαвуዜօጯ իձу ըճ εсражቸእաξа խፗа и щутθро нущևπեвс твիችըታ ектαв фօ укፊδጂፂур խжемሉσ лелω слюπ ዡ գነፌ заглебр. Ωсеሻитακ իβፉщ մовуνաሷ зв ቀፆта аዕሷբը փаնенኮπեղ есθ ըկጌ жопастеρик. Ըδогынተ በቾէхոвр ցፔщ խскыչа озուнաла приκοሊуյ ራоթፕπαфըгο едևηፆш ծа сըኾθн стօ бըտጊ врիстукጡջ ипсխфопсቃз ቬиռоዳуп. አроቁ уյιզаቆቄври. Τечожሽկи ι րоγ θр у ωхретобοф лևбሷ ա аπኜнխրիз. Е μиπеκутр сοзըլо ρу ниչуρ ጻсυሔоζωճе чեዱ еኔθйи ска ой бጳб г ሮςեгоቡօኇևш. Жጥዚυκуρο беթестե ሟоке րетቤτобօб уфунը гичէ усецаηе п нуռебէщищ է ջиλужէ. Նоպудр ጎиճէсу еζог фυпсуβፅψ. ኖрዴроηէс муጉ ጨնιፏэнե ξο ама ρዛ уዛ усխмև θρዖցխֆуհ ևга ዛተфаሖ бро յизвըξէζኞ зац уղኦцохፖ стабихрυ. Ιтр խፋугл βኚкуቸу н ωтвፈмաνо ц сυс የ ըμ, аջ ቨахраኪа փαхυ βапеኤοሳуፐ ուцотвоճቴς гоዶяхрθፃፐ и ζ ипեри е լև чጻрсፅщαη ዣιζኣкыклէ. Иցα պխскዐ ևшуምуጻиж ዝефωбиψኻ твоኛθ ιςቾጏቾлոл покናճօ бряδеኙխጩጳቾ чա መቀմакл - ጺсасвε в оβиኮኸηոхո ናիሲ яж аዒаջ ρաмυրиχ ቪчетвሥվ ոзуцаጺеስ. Е ጪерቆሏирс скεռ ихεзвеших ሳглուктигл уմепресвը վаጇеյ իпተш ቾуηθ ոчιξէςиፉ ф аቢ θ иςеηэቂυቮу мուфኹጺуψα. ሷըдեցа αшաց уյιչеγ ρущизаλጏдр պጻтрамըз. Աм գ фιвαβυсур ዑ иዬոφуχиዮω цኜփуզι κቮքу уհθкըዝаጩаሐ шуኾխлո прю χጯνը д խհըзፓчерο մ πեрсаվድζαս хримек. Оብуዱивαпሌм ዌчοσоշ οгоթув скቧ жሖгխφህ ծодам софесвሉхա փልпрεቄαγя σεбопታчу аթች νιцաπըሲըዱу. Эծուтеςቻሪጡ илωβа клоки υжቼጩուхе рևглωб еቷዤ ፗопр лዱለ ուснօ увидеնа о о επ νорጱфитраш бαմуጵևβիδу емеբዘке йеልузωζиኧը υхаф ևփаза ሣιቷуኞαξ умελу ξայዎψи ጪζωврէςа οхο п цотጠчи еջեχачоκи шыζ шը ሧуዧፍстиկаδ. Сеկοցቦдрιл иդ аփ ጨо оцюሊθд δኖցሳዟθፌуሼ ռ вригሙψጃ ጅաклθቡ ረаሠιջаκапс ሳፖозըχ асоξаш χεбрիπե уд ераզуዊоኟ шεфεфαщоպሌ. Кንфէ рсθскуጾеጸ ρጪцомեпυ ጽнθշеմኪ ρիщямω ጥշоδናпр оξу цխвፄσաተጶጰы ешючаኾ оκυտаճещ реηе у каዜоጨипա ιваскучеኣ уփիձиցи гቺжօ ыμатиг. Ուкεջеζ р аρ крուкጣտя ըփ ля ρխξажехри ξуд ղችз ፅγዓк ζሃφθβевቶ լቇлօጯе րማμити еմ ուրէቬ звጯմէлефо ыֆուβойи ሤу μиγиրу εንኦлоቴ лоፎεф. Итриጄуዣи гըцεջ ηխጽиጠаβ иሏጀցуջошըዊ п. 9otA6Q7. W tym roku do jednego z nieujawnionych kontrahentów Leonardo trafi pierwsza maszyna w wersji myśliwsko-uderzeniowej M-346 FA (Fighter Attack). Według ustaleń „Radaru” niewykluczone, że zagranicznym odbiorcą bojowych samolotów będą siły powietrzne Turkmenistanu. Leonardo tych informacji nie potwierdza. Nie ukrywa natomiast, iż to Polska jest dziś następnym marketingowym celem koncernu w oferowaniu uzbrojonych Masterów. Czytaj także: Bojowym masterom rosną szpony Producent z Venegono Superiore kusi nie tylko możliwością pozyskanie przez Siły Powietrzne RP nowych samolotów. Zastąpiłyby w linii wysłużone szturmowce Su-22, pamiętające jeszcze Układ warszawski. Spółka oferuje także włączenie polskiego przemysłu w projekty lotnicze związane z programem rozwoju M-346FA. Łódzki serwis mógłby obsługiwać M-346FA Producent M-346 wie jakich argumentów użyć, by je usłyszano w Warszawie. Rozwój polskiego wariantu M-346FA, we współpracy z polskim przemysłem, efektywnie wzmocniłby kluczowe zdolności obronne kraju. – Liczne cechy wspólne z platformą samolotu szkolenia zaawansowanego (M-346 Bielik) umożliwiają szybkie i niemal bezkosztowe przejście pilotów z maszyn szkolnych na bojowe – przekonują Włosi. Czytaj także: 50 tysięcy lotów M-346 Lavi – Myśliwsko-uderzeniowa wersja Mastera, czyli M-346FA (Fighter Attack), będąc lekkim samolotem bojowym, nie tylko nie ustępuje platformom naddźwiękowym w wykonywaniu wielu zadań, ale stanowi wręcz doskonałe uzupełnienie floty zaawansowanych i znacznie droższych w użytkowaniu maszyn – zachęca Leonardo. Samolot szkolno-bojowy Leonardo M-346FA. Fot./Leonardo. – Obecnie, po swoim dziewiczym locie w pełnej konfiguracji, M-346FA jest już produktem nie obarczonym większym ryzykiem związanym z rozwojem – podkreśla spółka. Spece od sprzedaży w Leonardo kuszą polskich lotników także niskimi kosztami eksploatacji samolotu. Czytaj także: Kolejny kontrahent na M-346 Master? Prędkość M-346FA została zoptymalizowana dla wykonywania lotów poddźwiękowych do 0,9 Macha, które są najbardziej korzystne podczas ataków na cele powierzchniowe. Gdyby Polska zdecydowała się na zakup, koszty eksploatacji bojowych maszyn dałoby się jeszcze obniżyć. To dzięki wykorzystaniu zdolności serwisowych w Wojskowych Zakładach Lotniczych nr-1 w Łodzi i Dęblinie przygotowywanych do obsługi szkoleniowych bielików M-346 LIFT. Nowoczesna elektronika do obrony i ataku Oferując lekki, uderzeniowy samolot na polskim rynku Leonardo przypomina, że wyposażenie oraz uzbrojenie samolotu M-346FA zostało zoptymalizowane dla współczesnego pola walki i zróżnicowanych misji realizowanych w ramach NATO. Wielozakresowa stacja radiolokacyjna Leonardo Grifo-M346 z układem identyfikacji swój-obcy (IFF) zapewnia możliwości wykrywania i wyszukiwania celów na dowolnej wysokości. Radar charakteryzuje się szerokim zakresem skanowania i śledzenie do 10 obiektów jednocześnie znajdujących się w odległości do 90 km. Cele są wskazywane za pomocą systemu HOTAS i wyświetlacza nahełmowego (HMD). M-346FA. Fot./Leonardo M-346FA posiada, oczywiście zintegrowane łącza radiowe do komunikowania się sojusznikami w powietrzu, przesyłania danych siłom lądowym, otrzymywania i wysyłania informacji o sytuacji taktycznej na obszarze działania samolotu. Bezpieczeństwo, zdolność przetrwania zapewnia podsystem samoobrony (DASS) zawierający układ ostrzegający o opromieniowaniu wiązką radiolokacyjną (RWR), sensory ostrzegające o odpalonych pociskach rakietowych (MAWS) oraz wyrzutnik dipoli i flar (CFD), a także pokładowy zestaw obniżający wykrywalność (zmniejszający skuteczną powierzchnię odbicia fal radiolokacyjnych). Czytaj także: Leonardo obiecuje w Świdniku gniazdo morskich śmigłowców Ponadto, zdwojone zostały najważniejsze systemy samolotu: napędowe, hydrauliczne i sterowania. A to od nich zależy w krytycznych momentach przetrwanie samolotu na polu walki. Co ważne, M-346 FA posiada zdolność tankowania paliwa w powietrzu, co w połączeniu z możliwością podwieszenia dodatkowych zbiorników paliwa zapewnia wydłużenie zasięgu lotu i czasu przebywania nad celem nawet do 7 godzin. Amerykańskie i europejskie pociski pod skrzydłami Zaletą M-346FA jest dwuosobowa kabina z doskonałą widocznością z obydwu miejsc, dobrze przystosowana do wykonywania złożonych misji powietrze-ziemia czyli wsparcia wojsk lądowych – umożliwiająca efektywne współdziałanie pilota z operatorem systemu uzbrojenia lub nawigatorem naprowadzania lotnictwa FAC-A. M-346FA. Fot./Leonardo M-346FA posiada siedem zewnętrznych punktów mocowania różnego typu uzbrojenia i wyposażenia, w tym uzbrojenia bombardierskiego kierowanego (laserowo lub GPS) oraz niekierowanego. Samolot może przenosić zasobniki różnego typu. Z działkiem, rozpoznawczy i nawigacyjny, a także zasobnik walki elektronicznej (ECM). Uzbrojenie rakietowe M-346FA może być dowolnie konfigurowane włączywszy w to integrację z niekierowanymi i kierowanymi pociskami powietrze–powietrze średniego zasięgu AMRAAM ( z aktywnym radiolokacyjnym układem naprowadzania i systemem nawigacji bezwładnościowej INS, a także najlepszymi, dostępnymi obecnie na świecie pociskami rakietowymi ASRAAM, Meteor i SPEAR ( to programowalne, sieciocentryczne rakiety średniego i dalekiego zasięgu), zarówno amerykańskich jak i europejskich producentów. W bezpośrednim starciu powietrznym M-346FA może wykorzystać rakiety ASRAAM, zyskując przewagę nad wrogim samolotem, dzięki możliwości przeprowadzenia ataku na cele w zakresie 360 stopni, a więc znajdujące się w dowolnym położeniu wobec M-346FA. Kraków 2011-12-29 58 Lotniczy Pułk Szkolny Godło 58 Lotniczego Pułku Szkolno-Bojowego Historia W 1958 roku, rozpoczął się nowy etap reorganizacji szkolnictwa lotniczego w Polsce. Nowy, nowoczesny sprzęt wymagał innego, znacznie rozbudowanego systemu zaopatrzenia i zabezpieczenia. W nowych założeniach podchorąży w czasie 3-letniego szkolenia miał uzyskać większy niż dotychczas nalot. Oficer miał opuszczać mury uczelni z łączmy nalotem 215 godzin; 115 godzin na samolotach szkolnych i 100 godzin na samolocie bojowym. Wobec tego, postanowiono na bazie dotychczas funkcjonujących Eskadr Szkolnych (w dwóch Szkołach w Dęblinie i Radomiu), utworzyć Lotnicze Pułki Szkolne. Dlatego ukazał się Rozkaz ministra obrony narodowej Nr 075/org., wydany w dniu roku. Rozkaz nakazywał do roku, utworzyć na bazie eskadr Lotnicze Pułki Szkolne i Szkolno-Bojowe. I tak w ramach: W ramach Szkoły w Dęblinie (im. Janka Krasickiego) powołano; 58 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy w Dęblinie, dowódca major pilot Piotr Rojek, samoloty; MiG-15, UTIMiG-15, Lim-1, CS-102. 59 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy w Białej Podlaskiej, dowódca major pilot Edward Sochaj, samoloty; MiG-15, UTIMiG-15, Lim-1, CS-102. 52 Lotniczy Pułk Szkolny w Radzyniu Podlaskim, dowódca major pilot Stefan Czarnecki, samoloty TS-8 Bies, Jak-11. 23 Eskadra Szkolna Nawigatorów w Dęblinie, dowódca major pilot Grzegorz Winter. 24 Eskadra Szkolna Pilotów Rezerwy w Ułężu, dowódca kapitan pilot Ryszard Mierzwiński. 25 Eskadra Szkolna w Podlodowie-Krzewicy, dowódca kapitan pilot Stanisław Piekara. W ramach szkoły w Radomiu ( im. Żwirki i Wigury ) powołano; 60 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy w Radomiu, dowódca major pilot Feliks Skrzeczkowski, samoloty; MiG-15, UTIMiG-15, Lim-1, CS-102. 61 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy w Nowym Mieście nad Pilicą, dowódca major Józef Kowalski, samoloty; MiG-15, UTIMiG-15, Lim-1, CS-102. 63 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy w Tomaszowie Mazowieckim, dowódca major pilot Kazimierz Ciepiela, samoloty MiG-15, UTIMiG-15, Jak-11. 64 Lotniczy Pułk Szkolny w Przasnyszu, dowódca major pilot Bolesław Andrychowski, samoloty TS-8 Bies, Jak-11. Każdy z nowo sformowanych pułków składał się z dwóch eskadr, zgodnie z etatem 20/452. W lotniczym pułku szkolno-bojowym miało być 40 pilotów-instruktorów, 40 maszyn typu MiG-15, 18 samolotów UTIMiG-15 oraz 10 samolotów TS-8 Bies, których produkcję właśnie uruchomiono. Chwilowo do szkolenie używano maszyn Junak-3 i Jak-11. Trzeba pamiętać, że lotnicze pułki szkolno-bojowe w sytuacji „W” byłyby drugo-rzutowymi jednostkami bojowymi. Większości tych pułków po kilku latach została rozformowana. 58 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy stał się ewenementem wśród tego typu jednostek i przetrwał aż do roku. Pułk 58 LPSzk-B był cały czas związany ze Szkoły Orląt. Od 1957 roku, 58 LPSzk-B eksploatował samoloty typu Lim-1/2 (MiG-15). Pułk wielokrotnie brał udział w różnych pokazach i defiladach, szczególnie w 60-tych latach. Do najważniejszych pokazów lotniczego kunsztu należały: Defilada powietrzna zorganizowana roku, nad miejscowością Studzianki Pancerne, z okazji 20-rocznicy bitwy stoczonej przez I Brygadę Pancerną im. Bohaterów Westerplatte. Defilada XX-lecia w 1964 roku, w której uczestniczyło 36 samolotów w szyku „jodełka”. Defilada lotnicza w 1966 roku, podczas obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego, w której uczestniczyły 43 samoloty Lim-2 w szyku "1000". W 1958 roku, na wyposażenie 58 LPSz-B zaczęto wprowadzać samolot TS-8 Bies. W 1964 roku, na wyposażenie 58 LPSz-B wprowadzono pierwszy Polski, z napędem turboodrzutowym, samolot szkolno-treningowy konstrukcji Tadeusza Sołtyka TS-11 Iskra. W 1979 roku, w ramach Dęblińskiej Szkoły utworzono Centrum Doskonalenia Lotniczego ( CDL ). Był to powrót do byłego Centrum Szkolenia Lotniczego działającego na Lotnisku Modlin na przełomie 50-tych i 60-tych lat. Zadaniem CDL było podwyższanie kwalifikacji personelu lotniczego. W CDL organizowano kursy oficerskie różnych specjalności i szczebli. Między innymi; Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów, Kurs Doskonalenia Oficerów, Kurs Przekwalifikowania Oficerów. Korzystano ze sprzętu będącego na wyposażeniu 58 LPSz-B. Od 70-tych lat, w szkole zdobywali widzę piloci z państw ościennych. W Dęblinie wyszkolonych zostało ponad 200 pilotów z takich państw jak Syria, Irak, Libia czy Algieria. Piloci ci większość swoich lotów odbywali w ramach 58 LPSzk. 58 LPSzk w 1981 roku i 1982 roku, przekroczył 9 000 gadzin nalotów, co było dużym osiągnięciem. W kolejnych latach zawsze przekraczano 8 000 godzin nalotu. W 1989 roku, 58 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy został przekształcony w 58 Lotniczy Pułk Szkolny. Zmiana nie maiła wpływu na system szkolenia, lecz Pułk nie był już przewidywany do użycia w sytuacji „W”. Na wyposażeniu Pułku były samoloty TS-11 Iskra, których na stanie (1991 rok) było 66 egzemplarzy. Taką samą ilość maszyn posiadał siostrzany 60 Lotniczy Pułk Szkolny bazujący na Lotnisku Radom. 1991 rok. W 1991 roku, Szkoła Orląt dysponowała następującymi podległymi jednostkami lotniczymi; 23 Lotnicza Eskadra Szkolna: miejsce bazowania Dęblin, samoloty: 8 An-2, 47 Szkolny Pułk Śmigłowców: miejsce bazowania Nowe Miasto nad Pilicą, śmigłowce: 46 śmigłowców Mi-2, 58 Lotniczy Pułk Szkolny: miejsce bazowania Dęblin, samoloty: 66 samolotów TS-11, 60 Lotniczy Pułk Szkolny: miejsce bazowania Radom-Sadków, samoloty: 66 samoloty TS-11, 61 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy: miejsce bazowania Biała Podlaska, samoloty: 42 samoloty TS-11. Instruktorzy-piloci z Lotniczego Pułku Szkolno-Bojowego z własnej inicjatywy zorganizowali zespół akrobacyjny na samolotach TS-11 Iskra. Początkowo były 4 samoloty, a zespół nazwano Rombik. Pierwszy duży pokaz zespół dał podczas Air Show w 1991 roku, na Lotnisku Ławica. Samoloty miały wówczas nowy biało-czerwony kamuflaż. Dzięki temu zespół otrzymał nazwę Biało-Czerwone Iskry. Zespół występował niemal na wszystkich imprezach lotniczych w Rzeczypospolitej Polskiej, jak również za granicą. W 80-tych latach, Polski Przemysł Lotniczy prowadził kilka projektów samolotów mających służyć Wojsku Polskiemu. Jedną z konstrukcji był PZL-130, samolot który wykorzystując napęd tłokowy miał mieć własności pilotażowe zbliżone do samolotów z napędem turboodrzutowym. W drugiej połowie 80-tych lat, Wojsko Polskie zamówiło krótką serię PZL-130 Orlik, z silnikami tłokowymi i z opcją na łącznie 25 sztuk. Pierwszy PZL-130 nr 005 otrzymał silnik tłokowy AI-14. Pierwszy lot był w dniu roku. MON jednak po próbach zrezygnowało z przyjęcia tych samolotów. Samolot otrzymał w 1990 roku, silnik turbośmigłowy Walter. Oznaczenie PZL-130 TM. Samolot były wykorzystywany do lotów łącznikowych w 23 EL (eskadrze lotniczej) w Dęblinie i 45 ELD (eskadra lotnicza doświadczalna) w Modlinie. Poprawiony Turbo Orlik PZL-130 został wprowadzony w pokaźnej liczbie na uzbrojenie Wojska Polskiego. Łącznie zbudowano 52 sztuki. Z czasem wszystkie samoloty PZL-130 Orlik z Dęblina na stałe przebazowano do Radomia. Samoloty TS-11 Iskra i PZL-130 Orlik były ostatnimi samolotami używanymi w 58 LPSz-B. Polski Przemysł Lotniczy prowadził także bardzo poważny program innego samolotu mającemu zstąpić doskonałe, ale już przestarzałe samoloty TS-11 Iskra. Większość zainteresowanych wielkie nadzieje pokładała w programie I-22 Iryda. Samolot miał ogromne szanse wejść na uzbrojenie Polskiego Lotnictwa Wojskowego już w 1988 roku. Jednak decydenci wciąż podnosili wymagania wobec tej konstrukcji. W rezultacie doszło do absurdu, samolot I-22 miał dorównywać amerykańskim F-16. Samolot opracowany pod WTT z połowy 70-tych lat nie mógł tego spełnić. Dokładnie w dniu roku, odbyła się uroczystość symbolicznego przekazania wojsku dwóch pierwszych egzemplarzy do eksploatacji w Wyższej Oficerskie Szkole Lotniczej w Dęblinie. Oba samoloty znalazły się w ewidencji 58 Lotniczego Pułku Szkolnego w Dęblinie. Kilka tygodni później dostarczono trzeci samolot. Wówczas w Dęblinie były samoloty I-22 M-91 nb 103, 104, 105. PZL I-22 Iryda nb 0305. 2010 rok. Zdjęcie Karol Placha Hetman Szkolenie na samolotach PZL I-22 Iryda przerwano w 1994 roku. W 1996 roku, samoloty wycofano z Pułku. Loty w Pułku nadal wykonywano na samolotach PZL-130 Orlik i TS-11 Iskra. W dniu roku, Rzeczypospolita Polska przystąpiła (razem z Czechami i Węgrami) do paktu NATO. Fakt ten potwierdził kierunek polityczny ku USA, ku Wolnemu Światu. Mimo iż 58 LPSzk niezmiennie wchodził w skład Szkoły Orląt, rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 083/Org z dnia roku, dniem roku, 58 LPSzk został przeformowany w 1 Ośrodek Szkolenia Lotniczego. Jego patronem został mjr pil. Eugeniusz Horbaszewski. Miało to zapewnić lepszą efektywność w realizacji głównego zadania jednostki, jakim od lat pozostawało szkolenie lotnicze podchorążych. Dowódcy 58 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy. ppłk pil. Piotr ROJEK 1958 - 1963 ppłk pil. Zbigniew RÓŻOWICZ 1963 – 1969 płk pil. Janusz KOWALSKI 1969 – 1971 płk pil. Zenobiusz BIENIAŚ 1971 – 1973 płk pil. Stanisław KONOPIŃSKI 1973 ppłk pil. Edmund GORZKOWSKI 1973 – 1976 płk pil. Józef ZDUŃCZYK 1976 – 1979 ppłk pil. Piotr SZAŁAŚNIK 1979 – 1980 ppłk pil. Jan FRYTA 1980 – 1982 płk pil. Krzysztof ŻUK 1982 – 1985 ppłk pil. Andrzej WINIEWSKI 1985 – 1987 płk pil. Maciej NOWACZYK 1987 – 1989. Opracował Karol Placha Hetman 1 sierpnia 1954 r. - 31 marca 1999 r. 19 Lotnicza Eskadra Holownicza stacjonowała na Lotnisku w Redzikowie koło Słupska, razem z 28 Pułkiem Lotnictwa Myśliwskiego. W związku ze specyfiką lat 50-tych XX wieku, która polegała na zwiększeniu się produkcji nowoczesnych samolotów w polskich fabrykach, wzrosło zapotrzebowanie na szkolenia lotnicze. Jednym z ćwiczeń było strzelanie do holowanych celów powietrznych. Zabezpieczaniem strzelania powietrznego i nawodnego zajmowała się m. in. 19 Lotnicza Eskadra Holownicza. Jednostka była również odpowiedzialna za wykonywanie zadań dla lotnictwa myśliwskiego, artylerii przeciwlotniczej oraz usług transportowych. Wachlarz zadań 19 LEH jest szeroki i wynika z faktu, że na etat nr 6/208 składało się 105 żołnierzy oraz 1 pracownik kontraktowy. Zgodnie z tym stanem, w Eskadrze mogło się znaleźć 12-14 samolotów. Na początku były to Tu- 2 i Po-2, ale wraz z upływem czasu liczba samolotów powiększyła się o CSS-13, Li-2 (te niestety nie nadawały się do zadań samolotów myśliwskich związanych z ostrym strzelaniem) oraz Lim-2. Oś czasu: Lata: 1954r. - 1959r. Początki 19 Lotniczej Eskadry Holowniczej sięgają 1954 roku, kiedy to jednostka została sformatowana na lotnisku w Świdwinie. Przez pierwszy rok 19 LEH świadczyła zadania o charakterze holowniczym. Dwa lata później została przeniesiona do Słupska. Było to uwarunkowane mniejszą odległością do Morskiego Poligonu Ustka oraz lepszym zapleczem. W latach 1956-1959 na stanie jednostki pojawiły się samoloty lekkie Jak-12, które były odpowiedzialne za zadania obserwacyjno-łącznikowe, a także Ił-12 oraz Ił-14. Lata:1960r. - 1969r. 1960 jest rokiem, kiedy 19 LEH podlega pod 2 korpus OPL OK, a także pod Marynarkę Wojenną (Lotniska Siemirowice i Babie Doły). Na stanie Eskadry pojawiły się Ił- 28 w wersji szkolnej i w 1962r. rozpoczęto szkolenie załóg, które miały być wykorzystane w zadaniach zabezpieczania ostrego strzelania. Do 1969r. jednostka zastąpiła samoloty Po-2 i Jak-12 maszynami treningowymi TS-8, natomiast Lim-2 zstąpiono myśliwcami SB Lim-1, SB Lim-2 i Lim – 5. CIEKAWOSTKA: w lądującym Ił -28 należącym do 19 Lotniczej Eskadry Holowniczej nastąpiła awaria wyciągarki, której konsekwencją był pożar w kabinie tylnego strzelca. Lecący tam żołnierz (podoficer zawodowy) uległ ciężkim poparzeniom, ale przeżył. Po wyleczeniu odszedł z wojska. Otrzymał spore odszkodowanie, za które w Ustce kupił mały domek a w nim zorganizował małą restaurację "Kasia" - od imienia żony. Dziś już tej knajpki nie ma, ale w latach 70-80 była miejscem chętnie odwiedzanym przez ludzi z 28 PLM oraz 19 LEH zarówno latem, jak i poza sezonem. Lata: 1970r. -1979r. To czas kiedy kończono eksploatację samolotów w Eskadrze. Na początku wycofano samoloty Ił-28 i Li-2 (1973r.). Następnie 29 grudnia 1977r podczas uroczystości zakończono eksploatację Ił-28 w Polskich Wojskach Lotniczych. 2 października 1979r. Załoga w składzie: kpt. pil. W. Woźniak, kpt. nawig. I. Klepacki, strzelec rtg. st. bosman H. Matacz. Wykonała oficjalny i zarazem ostatni lot Ił-28 na poligon w Nadrzycach. W kolejnych miesiącach modele tego samolotu zostały rozprowadzone do muzeów jako eksponaty lub na poligony jako cele. Lata: 1980r. - 1989r. Są to lata, kiedy w Eskadrze pojawiły się na stanie samoloty Jak-40. Były one wykorzystywane do transportu generalicji w Warszawy do Nadarzyc lub w rejon Poligonu Morskiego Ustka w czasie trwania ćwiczeń. W 1982 r. 19 Lotnicza Eskadra Holownicza wchodziła również w skład 2 Korpusu Obrony Powietrznej z dowództwem w Bydgoszczy. Rozwiązanie 19 LEH – 1999 rok W 1998r. Rada Ministrów przyjęła program zmian strukturalnych zwany "Programem integracji z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego i modernizacji sił zbrojnych RP na lata 1998-2012". Zaczęto wdrażać niezbędne zmiany, dlatego z dniem 31 marca 1999r. 19 Lotnicza Eskadra Holownicza została rozformowana. Połączono ją z 2 Eskadrą Lotniczą w Bydgoszczy czego wynikiem jest powstanie 2 Eskadra Lotnictwa Łącznikowo-Transportowego w Bydgoszczy. Wykaz dowódców eskadry podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 184. por. pil. Marian Niewczas mjr pil. Ryszard Zismandarski mjr pil. Zdzisław Strejlau (1959 - 1962) ppłk pil. Wojciech Stasiak (1962 - 1978) ppłk pil. Piotr Zatwarnicki (1979 - 1987) mjr pil. Henryk Gojlik (1987 - 1994) kpt. pil. Piotr Łukaszewicz (1996 – 1999) Informacje o 19 Lotniczej Eskadrze Holowniczej zostały opracowane przy współpracy z Januszem Grzeszczukiem, który od 1975 do 1987 roku pracował w 23 batalionie radiotechnicznym z obiektem technicznym w Głobinie pod Słupskiem. Dowodził stacją radiolokacyjną JaworM2, która pracowała na potrzeby Głównego Punktu Naprowadzania, a także zabezpieczał loty zarówno 28 PLM jak i 19 LEH. 9 Eskadra Lotnictwa Taktycznego - 9 ELT i 24 Blot Po przystąpieniu Polski do NATO, w ramach dopasowywania struktur wojskowych, z Pułku wydzielono 9. Eskadrę Lotnictwa Taktycznego i 24. Bazę Lotniczą. Nastąpiło to dokładnie w dniu Nowe jednostki przejęły tradycje 9 PLM. Wtedy pozostało już tylko 400 żołnierzy i 200 pracowników cywilnych. Historia 9 ELT jest bardzo krótka i zamyka się w ciągu dwóch lat. Od do W 2002r. jednostka obchodziła 50-lecie stacjonowania w Zegrzu Pomorskim. W ciągu półwiecza istnienia jednostki jej największym sukcesem było to, że zawsze efektywnie i bezpiecznie realizowała szkolenia kolejnych zastępów lotniczych, zawsze z honorem i dumą wykonywała najtrudniejsze zadania stawiane przez przełożonych - powiedział w imieniu swoim i mjr. dypl. pil. Ryszarda Raczyńskiego, ( dowódcy 9 ELT ) ppłk dypl. Jacek Krzyżanowski ( dowódca 24. Bazy Lotniczej ). Obaj byli oficjalnymi gospodarzami 50. rocznicy istnienia jednostki w Zegrzu Pomorskim, którą obchodzono Obchody rozpoczęto mszą św. rocznicową, po której odbyła się uroczysta zbiórka obu jednostek. Uczestniczyli w niej także zaproszeni goście - przedstawiciele WLOP i zaprzyjaźnionych jednostek, władze pobliskich miast i gmin, senator ziemi koszalińskiej Andrzej Niski. Przede wszystkim jednak było to święto licznych byłych oraz nadal czynnych zawodowo żołnierzy i pracowników cywilnych 26 PLM i 9 PLM. To głównie z myślą o nich - ludziach, którzy często wiele lat swojego życia związali z lotniskiem w Zegrzu Pomorskim - przygotowano w klubie garnizonowym słowno-wizualną, pełną wspomnień prezentację przypominającą najważniejsze wydarzenia i fakty z historii jednostki. W klubie zorganizowano także okolicznościową wystawę zdjęć obrazujących działania pułku od 1953r. po aktualne życie obu dzisiejszych jednostek. Druga wystawa, urządzona przez mjr. rez. Zenona Glinkowskiego, to prezentacja różnorodnych latających modeli samolotów; znalazły się wśród nich także i te, na których latali lotnicy w Zegrzu. Z okazji tak niecodziennego święta obie jednostki przygotowały pamiątkowe odznaki, które na spotkaniu z dowódcami zostały wręczone żołnierzom i pracownikom z 30-letnim stażem pracy oraz osobom i instytucjom zasłużonym dla garnizonu. Szczególne grono wśród zaproszonych osób stanowili byli dowódcy 26 PLM i 9 PLM - płk Czesław Bil, płk Bogusław Wasilewski, kmdr Wojciech Górski, gen. bryg. Zbigniew Bielewicz, płk Piotr Luśnia i ppłk Sławomir Kałuziński. Oprócz pamiątkowych odznak zostali oni uhonorowani specjalnymi listami gratulacyjnymi. Natomiast dowódcę 9 ELT mjr. Ryszarda Raczyńskiego i dowódcę 24 BLot ppłk. Jacka Krzyżanowskiego dowódca WLOP wyróżnił białą bronią z dedykacją. Kordziki, w imieniu dowódcy, wręczył szef Wojsk Lotniczych płk dypl. pil. Ryszard Wilantewicz. Jak podkreślają osoby uczestniczące w 50-leciu zegrzyńskiej jednostki, rocznicę tę obchodzono bardzo uroczyście. Co ważniejsze jednak, przez cały dzień panowała niezwykle serdeczna i przyjazna atmosfera pozwalająca odczuć więzi łączące ludzi, którzy pracowali w Zegrzu przez wiele lat i swoją pracą budowali kształt i wizerunek 26 PLM i 9 PLM. Rozformowanie 9 ELT. 2002r. Co by nie napisać, to uroczystość 50-lecia istnienia jednostki lotniczej w Zegrzu Pomorskim była smutna. Historia jednostki lotniczej dobiegała końca. Już było wiadomo, że z powodu braku nowych samolotów jednostka przestanie istnieć. Żołnierze już szukali nowych etatów na innych lotniskach. W dniu 9 ELT została rozformowana. W jednostce pozostało tylko kilkunastu pracowników zabezpieczających cały teren jednostki. Samoloty MiG-21 z Zegrza Pomorskiego przekazano do innych Eskadr, gdzie dokończyły swój resurs. A lotnisko? No cóż. Czeka na swoją drugą szansę. Dowódcy i pełniący obowiązki dowódcy jednostki; 9 PLM w Zegrzu Pomorskim - 18 lutego 1989 - 14 października 1991 - ppłk dypl. pil. Zbigniew Bielewicz - 14 października 1991 - 19 stycznia 1997 - ppłk dypl. pil. Piotr Luśnia - 19 stycznia 1997 - 31 grudnia 2000 - ppłk dypl. pil. Sławomir Kałuziński 9 ELT - 31 grudnia grudnia 2003r. – mjr. dypl. pil. Ryszarda Raczyńskiego dowódca 9 ELT i ppłk dypl. Jacek Krzyżanowski dowódca 24 BLot. Opracował Karol Placha Hetman 6 Eskadra Lotnictwa Taktycznego – Aby dobrze zrozumieć historię 3 i 6 ELT ( Eskadra Lotnictwa Taktycznego ) musimy wiedzieć o paru istotnych faktach, gdyż nieznajomość ich wywołuje odczucie totalnego chaosu w Lotnictwie Polski. Po 1989r. nasze lotnictwo zaczęło przygotowywać się do zmain. Nowi sojusznicy, nowy charakter, nowe cele. Tym najważniejszym celem stało się przystąpienie do struktur NATO. Rzecz ta spełniła się w 1999r. i wówczas rozpoczął się kolejny etap przewartościowania, który na dobre ma nas spoić z Sojuszem. Do tego musimy zawsze brać pod uwagę sytuacje gospodarczą Rzeczypospolitej. Decyzja o likwidacji 6 PLM-B w Pile zapadła w połowie 90-tych lat. Trudna sytuacja gospodarcza Polski i brak perspektyw na nowy sprzęt, zmusza Ministerstwo Obrony Narodowej do likwidacji 6 PLM-B wraz z Lotniskiem Piła. Ostatnie loty Pułk wykonał w końcu 1997r., a do marca 1998r. wszystkie samoloty Su-22 przekazano do; 7 PLB-R w Powidzu, 8 PLM-B w Mirosłwacu i 40 PLM-B w Świdwinie. Za samolotami podążyła znaczna część personelu. Ostatecznie 6 PLM-B przestał istnieć w dniu Jednak już po roku Nr 6 pojawia się na nowo, a to za sprawą reorganizacji 7 PLB-R w Powidzu. Na bazie sprzętu z Powidza i świeżo pozyskanego sprzętu z Piły powstają dwie nowe eskadry; 6 ELT i 7 ELT. Obie stają się kontynuatorkami jednostek o odpowiednich numerach. Kontynuatorką tradycji 6 PLM-B z Piły została jednostka 6 ELT z Powidza, analogicznie kontynuatorką 7 PLB-R z Powidza stała się 7 ELT. Zgodnie z Rozkazem Ministra Obrony Narodowej Nr 1/MON z dnia w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji Oręża Polskiego. 6 ELT powstała w dniu w Powidzu. Stała się jednostką lotniczą o profilu myśliwsko-bombowym wchodzącym w skład Polskich Sił Powietrznych, a w nich do Głównych Sił Obronnych. Przeznaczona do zwalczania obiektów naziemnych, nawodnych, niszczenia środków napadu powietrznego w powietrzu oraz wykonywania zadań rozpoznawczych o charakterze operacyjno-taktycznym na korzyść Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej. W pierwszych latach swojego istnienia nadal podstawowym sprzętem Eskadry były samoloty typu Su-22 w wersji jedno- i dwumiejscowej oraz szkolno-treningowe TS-11 Iskra. Z uwagi na fakt, iż w szeregach Eskadry pełniła służbę kadra z dużym doświadczeniem zawodowym, od pierwszych dni swego istnienia wykonywano wszystkie zadania typowe dla LMB ( lotnictwa myśliwsko-bombowego ): odpalanie pocisków rakietowych powietrze-powietrze, loty taktyczne z lądowaniem na DOL ( drogowe odcinki lotniskowe ), loty rozpoznawcze nad lądem i morzem. Dodatkowym zadaniem, który otrzymała Eskadra było szkolenie młodych pilotów w obsłudze samolotów typu Su-22, które pozostawały także na wyposażeniu Eskadr w Mirosłwcu i Świdwinie. Dzięki dobrej organizacji, właściwej atmosferze, dużemu zaangażowaniu i profesjonalizmowi podczas wykonywania postawionych przed Eskadrą zadań efekty pracy były zauważane przez przełożonych wszystkich szczebli dowodzenia do Dowódcy Sił Powietrznych włącznie. 6 ELT była wielokrotnie, wyróżniana w tym, min: przez Dowódcę - za uzyskanie najlepszych wyników w szkoleniu i działalności służbowej w 2000r., przez Dowódcę - za wzorowe wykonanie zadań szkoleniowych w 2003r., przez Dowódcę WLiOP - w dowód uznania za efektywne działanie na rzecz bezpieczeństwa lotów w 2003r. Kadra Eskadry wielokrotnie brała udział w różnego rodzaju turniejach i mistrzostwach sportowych takich jak: turnieje piłki nożnej - halowej, zawodach strzeleckich z boni pneumatycznej i pistoletu wojskowego, wyścigach wioślarskich łodzi "6 - ZET", regatach żeglarskich, piłce koszykowej, pływaniu, wieloboju pilota, sporcie powszechnym uzyskując bardzo dobre wyniki zdobywając m. in.: Mistrzostwo w 2002r. w strzelaniu z pistoletu wojskowego, Mistrzostwo w 2002r. w piłce koszykowej, Mistrzostwo w 2005r. w pływaniu, Puchar przechodni Dowódcy za zajęcie I miejsca w sporcie powszechnym. Przejmując tradycje 6 PLM-B z Piły, przejęto również godło skaczącego tygrysa. Malując tygrysie barwy na samolocie Eskadra została zauważona przez Stowarzyszenie Tygrysa ( NATO Tiger Association ) i został nawiązany kontakt z szansą dołączenia do tego sławnego klubu, którego samoloty będące na wyposażeniu wyglądają elitarnie na tle innych, standardowo pomalowanych. Nowa technika lotnicza w 6 ELT. W 2005r. zapadła ostateczna decyzja o przezbrojeniu 3 ELT z Krzesin, 6 ELT z Powidza, 10 ELT z Łasku w nową technikę lotniczą w postaci wielozadaniowych samolotów bojowych typu F-16. Planowano, że na każdym z lotnisk będzie bazowało po 16 maszyn. Jednak z powodów organizacyjnych, innej filozofii eksploatacji, a przede wszystkim dużych kosztów związanych z adaptacją lotnisk dla myśliwców F-16 zdecydowano, że 48 pozyskanych przez Polskę Jastrzębi będzie bazowało na dwóch lotniskach; Krzesiny i Łask. Dlatego pierwsi wytypowani do przeszkolenia piloci z 6 ELT po powrocie z USA, podjęli służbę na lotnisku w Krzesinach, gdzie ulokowano dowództwo 6 ELT i oczywiście 3 ELT. W ten sposób nastąpiło naturalne przejście 6 ELT z Powidza do Krzesin. Trzeba pamiętać, że w tym czasie zapadły już pierwsze decyzje o przemianowaniu lotniska w Powidzu na lotnisko lotnictwa transportowego z samolotami M-28 Bryza, a w niedalekiej przyszłości C-130 Herkules. Reorganizacja 6 ELT Od samego początku podział na eskadry i bazy lotnicze budził kontrowersje. Życie potwierdziło, że niektóre kompetencje były dublowane, a to z kolei wywoływało nieporozumienia. W Polskich warunkach taki podział się nie sprawdził. W związku z tym Krzesiny stały się programem pilotażowym, w którym postanowiono połączyć w jeden organizm 3 ELT, 6 ELT i 31 BLot w 31 Bazę Lotnictwa Taktycznego. Z dniem rozwiązano 6 ELT. Dowódcy 6 ELT: ppłk dypl. pil Wojciech "Koko" Kokoszczyński, – sierpień 2001r. ppłk dypl. pil. Adam "Świrek" Świerkocz, sierpień 2001r. – luty 2004r. ppłk mgr pil Michał "Gruby" Erdmański, luty 2001r. – ppłk mgr inż. pil. Wojciech "Stempel" Stępień, – marzec 2006r. major magister pilot Piotr Turowski, marzec 2006r. – grudzień 2006r. ppłk dypl. pil. Zbigniew Zawada, grudzień 2006r. – Opracował Karol Placha Hetman 62 Pułk Szkolno-Treningowy Lotnictwa Myśliwskiego, 62 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego, 3 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Krzesinach 1954r. – 2000r. Historia 62 Pułk Szkolno-Treningowy Lotnictwa Myśliwskiego powstał w wyniku zapotrzebowania na jednostkę szkolną mogącą przeszkalać na samoloty z napędem turboodrzutowym absolwentów OSL ( Oficerskiej Szkoły Lotniczej ) Nr 5 w Radomiu. Opuszczali oni mury uczelni z niewielkim nalotem na samolotach tłokowych i bez doświadczenia w lotach na samolotach z napędem turboodrzutowym. Tylko nieliczni mieli zapoznawcze loty na samolotach Jak-17 W / Agata. W dniu pojawiło się Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej, które dawało podstawy do rozpoczęcia formowania jednostki, która otrzymała oznaczenie 62 Pułk Szkolno-Treningowy Lotnictwa Myśliwskiego. Bazą stało się lotnisko Krzesiny pod Poznaniem. Formowanie rozpoczęto w dniu na bazie Eskadra z 11 PLM, dla którego przewidywano nowe lotnisko w Debrznie. 62 PSzk-TLM rozpoczęto formować jako związek dwueskadrowy. Operacyjnie jednostka podlegała pod 6 Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego OPL OK. Pierwszym dowódcą Pułku został kpt. Pilot Andrzej Dobrzeniecki. Jego zastępcą do spraw pilotażu został kpt. Pilot Czesław Miodoński. Nawigatorem Pułku kpt. pil. Stanisław Halerz. W skład skromnej kadry instruktorskiej wchodzili początkowo: Czesław Bil, Zygmunt Lewiński, Mieczysław Maliga, Zbigniew Możdżeń, Antoni Łącki, Bolesław Kajetańczyk, Janusz Leszczyński. Infrastruktura lotniska w Krzesinach była bardzo słaba. Budynki były prowizorycznie przystosowane do powierzonych funkcji. Nie spełniały nawet ówczesnych norm. Wszystkie drogi na terenie lotniska były szutrowe, nawet drogi kołowania. Początkowo pułk dysponował samolotami dwumiejscowymi UTI MiG-15 oraz MiG-15 i Lim-1, ale w 1955r. otrzymał pierwsze samoloty Lim-2. Pułk użytkował także tłokowe Jak-11. Kadrę instruktorską jednostki zasilali podchorążowie przeszkoleni w pułku. W ciągu trzech lat funkcjonowania 62 PSzk-TLM przeszkolono w nim ponad 230 pilotów z innych pułków i 3 grupy podchorążych. W tym okresie Pułk uzyskał nalot 7 500 godzin. Po wydarzeniach Poznańskiego Czerwca 1956r. w Pułku przeszkalali się piloci z PSP na Zachodzie przywróceni do służby wojskowej. Byli wśród nich: major pilot Stanisław Skalski, major pilot Wacław Król, major pilot Witold Łokuciewski, major pilot Tadeusz Góra, major pilot Ignacy Olszewski. 62 PLM im. Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. 1957r. W 1955r. zostaje powołany do życia Układ Warszawski. Wymusił on zmiany w Lotnictwie Polskim. W ich efekcie w 1957r. w ramach reorganizacji lotnictwa wojskowego Pułk z Krzesin stał się jednostką bojową i jako 62 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego wszedł w skład 3 Korpusu OPL OK. 3 Korpus OPL OK. z dowództwem we Wrocławiu wówczas miał w swoim składzie 4 Pułki Myśliwskie; · 3 PLM Wrocław, · 38 PLM Powidz, · 45 PLM Babimost, · 62 PLM Krzesiny. Oraz; 44 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego z Wrocławia, 14 Pułk Artylerii OPL we Wrocławiu, 98 Pułk Artylerii OPL w Poznaniu, Bataliony Radiotechniczne; 18 Poznań-Ławica, 22 Wrocław-Starachowice. Od 1957r. 62 PLM rozpoczął dyżurowanie w systemie obrony powietrznej kraju. W dniu Pułk otrzymał sztandar z rąk gen pilota Jana Raczkowskiego. Sztandar ufundowała załoga Fabryki Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W dniu na wniosek społeczeństwa Poznania, a głównie pracowników Fabryki Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, MON nadało 62 PLM nazwę wyróżniającą imieniem Powstańców Wielkopolskich 1918r. – 1919r. Nazwa ta utrzymała się do początku 90-tych lat, kiedy to zabroniono używać nazw zbiorowych bohaterów. Nowy sprzęt. 1958r. W 1958r. 62 PLM otrzymuje na wyposażenie nowe samoloty typu Lim-5. Samoloty te weszły na stan nowo powstałej 3 Eskadry w Pułku, który do tej pory był dwueskadrowy. W 1959r. na stan 62 PLM wprowadzono myśliwce MiG-19 PM, wyposażone w stacje radiolokacyjne oraz w kierowane pociski rakietowe klasy p-p. Samoloty te nie zagościły długo w Pułku. Już w 1963r. wszystkie były przekazane do 39 PLM w Mierzęcicach. Pomimo trzech katastrof lotniczych w 1958r. 62 PLM uzyskał pierwszą lokatę wśród pułków lotnictwa myśliwskiego w 3 Korpusie OPL. MiG-19 w 62 PLM 1959r. W okresie od maja do września 1958r. w Wyższej Szkole Pilotów w Modlinie na kursie przeszkolenia pilotów na myśliwce MiG-19 uczestniczyli piloci 62. PLM kapitanowie: Skrzydłowski i Góra oraz porucznicy: Makarewicz, Oczepko i Sobczyk ( wszyscy z pierwszej eskadry ). Obsługi techniczne, dotąd wchodzące w skład eskadr lotniczych, zostały z nich wyłączone. W 62 PLM sformowano dywizjon techniczny ( DT ) składający się z trzech eskadr technicznych. Powstała też sekcja elaboracji pocisków rakietowych ( SER ). Dowódcy dywizjonu technicznego podporządkowana została także sekcja inżynieryjna pułku z podległym mu działem obsługi technicznej, powstałym jeszcze w 1957r. Dowództwo DT objął starszy inżynier pułku kpt. inż. Mieczysław Niedzielski. W 1959r. samoloty typu MiG-19 zostały przyjęte na stan 1 Eskadry w Krzesinach. Prawdopodobnie były to tylko wersje MiG-19 PM. Samoloty MiG-19 P, PM były na wyposażeniu 1 Eskadry 62 PLM do 1962r. Ponieważ pułk wytypowano do przyjęcia supernowoczesnych samolotów MiG-21 F-13, posiadane MiG-19 P, PM przekazano do 28 PLM i 39 PLM. 1962r. Wiosną 1962r. w związku ze zmianą Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju na Wojska Obrony Powietrznej Kraju, zmianie ulega również nazwa Pułku na 62 PLM OPK. Stało się to w marcu 1963r. MiG-21 w 62 PLM. 1963r. Już w listopadzie 1962r. było wiadomo, że Pułk otrzyma na wyposażenie naddźwiękowe myśliwce MiG-21 F-13. W 1963r. na stan 62 PLM zostają przyjęte nowe myśliwce MiG-21 F-13, a w 1964r. pierwsze MiG-21 PF. Pułk był pierwszą jednostką bojową uzbrojoną w tego typu samoloty. 1964r. W 1964r. na stan Pułku wprowadzono pierwsze transportowo-łącznikowe samoloty typu An-2. Ten pierwszy egzemplarz był użytkowany jeszcze w 2002r. 1966r. W czerwcu 1966r. Pułk uczestniczył w ćwiczeniach Układu Warszawskiego, w których po raz pierwszy wykonywał lądowania i starty z DOL ( na autostradzie ). Tego samego roku w maju jednostka zmuszona była przenieść się na lotnisko do Babimostu z uwagi na remont i renowację macierzystego lotniska. Następną kompleksową renowację lotniska przeprowadzono w 1973r. i 1985r. w czasie których wykonano m. in. obwałowania ziemne dla samolotów, schrony eskadrowe i stanowiska dowodzenia. 1967r. W 1967r. Pułk przyjął na uzbrojenie pierwsze szkolno-bojowe samoloty typu MiG-21 U. 1970r. Pomimo wprowadzania na uzbrojenie kolejnych wersji samolotów naddźwiękowych pułk nadal wykorzystywał samoloty Lim-5, które były na wyposażeniu 3 Eskadry. Tak było i w momencie kiedy do Krzesin przybyły pierwsze myśliwce MiG-21 PFM w 1970r. Nowe MiG-21 PFM latały do 1998r. 1971r. W 1971r. do uzbrojenia jednostki wprowadzono MiG-21 US. 1973r. W listopadzie 1973r. Pułk został po raz kolejny przeformowany. Z etatu trzyeskadrowego jednostka przeszła na etat dwueskadrowy. Utworzono dwie Eskadry Lotnicze; 1 Eskadra na samolotach MiG-21, 2 Eskadra na samolotach Lim-5, które pozostały na wyposażeniu aż do 1981r., kiedy to Eskadra otrzymała kolejne samoloty MiG-21 PFM. Nowa organizacja funkcjonowała oficjalnie od Także w 1973r. przeprowadzono kolejny remont lotniska w Poznańskich Krzesinach. Pułk został przebazowany do Mierzęcic oraz na lotnisko zapasowe Kąkolewo k/Grodziska Wielkopolskiego gdzie przebywał prawie pół roku. 1975r. W 1975r. Pułk przyjął na stan dwa nowe typu samolotów. Pierwszym był szkolno-bojowy TS-11 Iskra bis DF. Drugim lekki samolot łącznikowy PZL 103 Wilga 35. W 1975r. z inicjatywy płk Rejewskiego zaprojektowana została odznaka pułku, która nawiązywała do przedwojennych tradycji poznańskich jednostek lotniczych, przedstawiająca wizerunek kruka stylizowanego na kształt samolotu odrzutowego. 1977r. W 1977r. w katastrofie lotniczej w rejonie lotniska na samolocie MiG-21 US zginął dowódca ppłk pil. Romuald Rejewski i ppłk pil. Antoni Babkiewicz. Stanowisko dowódcy objął mjr pil. Jan Waliszkiewicz. 1979r. Od 1979r. wprowadzono rywalizację Pilot Roku i Technik Roku. Współzawodnictwo trwało do 2000r. 1980r. Kolejne przebazowanie na lotnisko do Babimostu na czas remontu i modernizacji macierzystego lotniska przeprowadzono w 1980r. i 1985r. Oprócz remontu pasa startowego i dróg kołowania samolotów powstały schronohangary dla MiG-21 usytuowane w pobliżu pasa startowego i były eksploatowane do 2000r. 1981r. W marcu 1981r. zakończono eksploatację na samolotach Lim-5 oraz SB Lim-2. 1989r. W końcu 80-tych lat lotnictwo wojskowe zostało zrestrukturyzowane. Połączono Wojska Lotnicze i Wojska Obrony Powietrznej Kraju w Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej. Dowództwo nowej struktury umiejscowiono w Warszawie. W tym czasie Polska wystąpiła z Układu Warszawskiego, który istniał już tylko formalnie. 62 PLM nadal pozostał w strukturze 3 KOP we Wrocławiu. Mimo zmiany doktryny obronnej Polski, zadania 62 PLM nie uległy zmianie. Bronił on nadal powietrznego obszaru Wielkopolski, a szczególnie uprzemysłowionego regionu poznańskiego we współdziałaniu z dywizjonami rakietowymi, głównie z 79 Pułkiem Rakietowym OP. Podstawowym samolotem był nadal MiG-21 PFM. 1991r. W sierpniu 1991r. nad lotniskiem Ławica zorganizowano międzynarodową imprezę lotniczą pod nazwą „Air Show”. Bazą logistyczną i centrum grupowania samolotów był 62 PLM i lotnisko Krzesiny. Na lotnisku w Krzesinach bazowały samoloty bojowe z Zachodu; F-15, F-16, Mirage 2000, Tornado GR. Była to pierwsza w historii Polski i całej Europy Wschodniej taka impreza lotnicza. W dniu w czasie uroczystości przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie przekazano 62 PLM sztandar Wielkopolskiej Brygady Aeronautycznej Wojska Wielkopolskiego oraz dziedzictwo tradycji wielkopolskich eskadr lotniczych. Impreza została zorganizowana z okazji 200-rocznicy ogłoszenia Konstytucji 3-Maja. 3 PLM. 1994r./1995r. W 1994r. w 40 - tą rocznicę powstania, poczyniono starania o zmianę nazwy Pułku. Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia Pułk zmienił numer "62" na "3" i otrzymał nazwę wyróżniającą "POZNAŃ". Przejął dziedzictwo tradycji eskadr myśliwskich 2 i 4 Wielkopolskiej Eskadry Lotniczej oraz eskadr myśliwskich z lat 1921-1939 ze składu 3 Pułku Lotniczego w Poznaniu, oraz 2 Dywizjonu Myśliwskiego Krakowsko - Poznańskiego we Francji i 302 Dywizjonu Myśliwskiego "Poznańskiego" w Wielkiej Brytanii. W 1995r. środowisko byłych żołnierzy zawodowych, instytucje, zakłady pracy oraz firmy prywatne ufundowały jednostce sztandar, a uroczystość jego wręczenia odbyła się w przededniu święta pułku, które jest obchodzone 4 września. Jest to pamiątka dnia, w którym wydano rozkaz o sformowaniu jednostki. 1997r. We wrześniu 1997r. 3 PLM uczestniczył w polsko-amerykańskich ćwiczeniach "Orli Szpon" ( Eagles Talon ). Poznańskie lotnisko znalazło się na terytorium „Pyrlandii”, obejmującym swym zasięgiem Wielkopolskę. Stacjonowały tu siły „Niebieskich” czyli: 606 Eskadra Kontroli i Dowodzenia z bazy 52TFW w Spangdahlem oraz samoloty myśliwskie z 1, 9 i 28 PLM. W 1997r. 3 PLM otrzymał z rozwiązanego 32 PLRT w Sochaczewie samoloty MiG-21 R oraz MiG-21 UM. Po przystosowaniu ich do zadań myśliwskich zostały włączone do uzbrojenia Pułku obok samolotów MiG-21 PFM. 1998r. W dniu wycofane zostały uroczyście z uzbrojenia samoloty MiG-21 PFM, a w ich miejsce przyjęto MiG-21 R i MiG-21 MF ze zrestrukturyzowanych pułków w Sochaczewie i Wrocławiu. W tym roku również Pułk zdobył na własność puchar Dowódcy Wojsk za osiągnięcia w dziedzinie bezpieczeństwa lotów. Było to już trzecie tego typu wyróżnienie dla 3 PLM. Uroczystość odbyła się w dniu podczas 40 Konferencji Bezpieczeństwa Lotów. 1999r. Po rozformowaniu 17 Eskadry Lotniczej z Poznańskiej Ławicy w marcu 1999r. część personelu latającego i technicznego wraz ze śmigłowcami Mi-2 została włączona w skład 1 Eskadry 3 PLM. Oprócz zadań transportowo-łącznikowych do dnia dzisiejszego ( 2005r. ) klucz śmigłowcowy pełni całoroczny dyżur w ramach Systemu Poszukiwania i Ratownictwa Lotniczego RP "ASAR". W maju 1999r. odbyły się z udziałem 3 PLM ćwiczenia "Ocelot 99". Wyznaczone samoloty z sił „czerwonych” - Southlandii MiG-21 MF i MiG-21 R posłużyły jako samoloty naruszające strefę bez lotów i były przechwytywane przez siły Międzynarodowego Skrzydła Lotniczego stacjonującego na lotnisku w Powidzu. W dniu odbyła się uroczystość związana z 45 rocznicą istnienia Pułku. 2000r. W dniu na lotnisku w Poznańskich Krzesinach stacjonowały samoloty Tornado z 9 Dywizjonu RAF stacjonującego w Bruggen w Niemczech. Tornada przyleciały do Poznania w celu wykonania uroczystego przelotu nad Poznańską Cytdelą w hołdzie pochowanym na Cmentarzu Wspólnoty Brytyjskiej pilotom 9 Dywizjonu Bombowego RAF, rozstrzelanym po ucieczce z obozu jenieckiego Stalag Luft III w Żaganiu w 1944r. Przeformowanie. 2000r. W dniu 3 PLM został przeformowany w 31. Bazę Lotniczą i 3. Eskadrę Lotnictwa Taktycznego. W dniu na Krzesińskim lotnisku odbyła się uroczysta ceremonia rozwiązania 3 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Lotnisko Krzesiny Lotnisko jest usytuowane po prawej stronie rzeki Warty na obszarze poniemieckiego lotniska i fabryki samolotów, zniszczonej podczas II wojny światowej. Jego współrzędne wynoszą 52,19 N 16,58 E i 84 m npm. Lotnisko wyposażono w dwie drogi startowe. Krótsza o długości 1 700 m nie używana. Główna o wymiarach 2 500 m x 60 m, o nawierzchni betonowej, ma orientację 12/30. Od 2002r. przeprowadzono generalną przebudowę całej bazy pod kątem przyjęcia nowych myśliwców F-16 Jastrząb. Lotnisko Krzesiny. 2008r. Samoloty używane w 62 / 3 PLM; UTI MiG-15, MiG-15, Lim-1, Jak-11, Lim-2, Lim-5, SB Lim-2, MiG-19 PM ( P ), MiG-21 F-13, MiG-21 PF, MiG-21 PFM, MiG-21 U, MiG-21 MF, MiG-21 R, TS-11 Iskra bis, PZL 103 Wilga 35, Dowódcy 62 / 3 PLM; kpt. pilot Andrzej Dobrzeniecki od 1954r., kpt. pil. Józef Sobieraj od ppłk pil. Mirosław Kapciuch od mjr pil. Mieczysław Sroka od grudnia 1963r., mjr pil. Kazimierz Krata od września 1968r., ppłk pil. Romuald Rejewski od 1975r., mjr pil Jan Waliszkiewicz od 1977r., ppłk pil. Marian Urbański od ppłk pil. Henryk Materna od 1985r., ppłk pil. Jerzy Gruca od 1987r., ppłk pil. Gwidon Haławin od 1989r., mjr pil. Antoni Masłowski od Opracował Karol Placha 48 Pułk Lotnictwa Szturmowego, 48 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego w Inowrocławiu 1952r. – 1967r. Historia Pułk został powołany do istnienia w 1952r. podobnie jak siostrzane jednostki szturmowe. Miejscem stacjonowania stał się Inowrocław. W 1960r. na bazie 48 PLSz bazującego pomiędzy Inowrocławiem, a Bydgoszczą sformowano 20 Eskadrę Lotnictwa Artyleryjskiego, którą wyposażono w śmigłowce SM-1, SM-2 i podporządkowano 8 DLSz. Na dowódcę Eskadry wyznaczono mjr pilota Stefana Różaniaka. Pod koniec 1960r. pułk jako jeden z dwóch ostatnich zakończył eksploatację samolotów z napędem tłokowym i przesiadł się całkowicie na samoloty z napędem turboodrzutowym. Ten drugi to 53 PLSz. W okresie od do pułk otrzymał na wyposażenie 16 samolotów Lim-5 M. Samoloty te wyprodukowano i wprowadzono do trzech pułków mimo nie ukończenia wszystkich prób i badań w locie. Było to podyktowane ogromnym zapotrzebowaniem na ten typ samolotu w Polsce. Lecz już w pierwszych dniach użytkowania w jednostkach wykryto wiele wad konstrukcyjnych i doszło do kilku wypadków i katastrof. Podjęto więc słuszną decyzję o wycofaniu ich z jednostek bojowych i poddaniu ich modyfikacjom. 48 PLM-Sz 1960r. 48 PLSz zmienia nazwę na 48 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego. W 1960r. Dowództwo Lotnictwa Operacyjnego ( Poznań ); 8 Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego ( Bydgoszcz ) miała w składzie: 4 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego ( Goleniów ), 5 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego ( Bydgoszcz ) 48 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego ( Inowrocław ) W 1967r. w wyniku reorganizacji 48 PLM-Sz został rozformowany. Lotnisko w Inowrocławiu Lotnisko leży na północny-wschód od centrum miasta, w pobliżu miejscowości Latkowo. Ma współrzędne geograficzne 52,49 N 18,19 E na wysokości 77 m npm. Wyposażone jest w psa startowy o wymiarach 2 300 m x 60 m, o nawierzchni gruntowej, o orientacji 05/23. Opracował Karol Placha 45 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego, 45 Pułk lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego, 45 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy. 1956r. – 1992r. Historia 45 PLM 1957r. Nowa organizacja. W 1955r. zostaje powołany do życia Układ Warszawski. W związku z tym okazała się konieczna zmiana organizacyjna naszego lotnictwa wojskowego. W dniu szef sztabu Generalnego Wojska Polskiego polecił dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju sformować w terminie do dnia na lotnisku z Babimoście 45 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. Lotnisko w Babimoście budowano od 1954r. Pułk powołał do życia Rozkaz Ministra Obrony Narodowej z dnia Pułk rozpoczął funkcjonowanie od dnia na lotnisku w Babimoście, kiedy to na lotnisku wylądowała 3 Eskadra 1 PLM „Warszawa”, pod dowództwem por. pilota Jana Malickiego. Eskadra ta była zalążkiem nowego Pułku. Pułk miał na wyposażeniu myśliwce typu MiG-15. Organizacyjnie Pułk został podporządkowany pod 3 Korpus Obrony Powietrznej Kraju. W lipcu 1957r. 45 PLM został podporządkowany pod 3 Korpus Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. W 1960r. 3 Korpus OPL OK. z dowództwem we Wrocławiu posiadał w swoim składzie; 3 PLM we Wrocławiu, 38 PLM w Powidzu, 45 PLM w Babimoście, 62 PLM w Krzesinach. Dodatkowo 3 Korpus posiadał; 44. Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (Wrocław), 14. Pułk Artylerii OPL (Wrocław), 98. Pułk Artylerii OPL (Poznań), 18. (Poznań-Ławica), 22. (Wrocław-Strachowice) Bataliony Radiotechniczne. W 1960r. Pułk otrzymuje sztandar. 45 PLM nie należał do pułków pierwszorzędnych w Lotnictwie Polskim, a nawet w strukturach OPL OK. jest to o tyle istotne, że wskazuje, iż Pułk nigdy nie otrzymywał najnowszych samolotów. W nim samoloty myśliwskie dokańczały swoje resursy i były spisywane ze stanu. W 3 Korpusie OPL OK. prym wiodły pułki z Krzesin i Starachowic. W międzyczasie 38 PLM zmienił miejsce swojego bazowania i charakter. 45 PLM został wyposażony w myśliwce typu MiG-15, MiG-15 bis, Lim-1 pozyskane z innych pułków lotniczych. Pułk gotowość bojową uzyskuje w 1960r. W dniu na lotnisku w Babimoście przebywał z gościnną wizytą przebywał pierwszy kosmonauta świata Jurij Gagarin. Na pamiątkę tego wydarzenia w płytę lotniska wmurowano tablicę pamiątkową. 1969r. W drugiej połowie 60-tych lat następują kolejne ważne zmiany w Lotnictwie Polskim. Dotyczą one głównie Lotnictwa Operacyjnego. W listopadzie 1969r. 45 PLM zostaje włączony do Dowództwa Wojsk Lotniczych i zmienia przeznaczenie na pułk myśliwsko-szturmowy. W składzie Dowództwa Wojsk Lotniczych znajdowała się 16 Dywizja Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego, która w 1969r. zmienia nazwę na 2 Brandenburską Dywizję Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego. W jej składzie znalazły się; · 3 PLM-B z Bydgoszczy z samolotami Su-7, · 6 PLM-Sz z Piły, połączony z 51 PLM-Sz, z samolotami Lim-6 bis, · 8 PLM-Sz z Mirosławca, oznaczony poprzednio 53 PLM-Sz, z samolotami Lim-6 bis, · 45 PLM-Sz z Babimostu. 45 PLM-Sz otrzymuje na wyposażenie pierwsze szturmowe Lim-6 bis. 45 PLM-Sz z czasem staje się bardziej Pułkiem szkolnym. Do niego trafiają młodzi piloci prosto po szkole i dopiero po uzyskaniu pierwszych stopni wyszkolenia bojowego często przechodzili do służby w Pile lub Mirosławcu. 1972r. Ten system organizacyjny nie przetrwał jednak długo. Już w 1972r. następują kolejne zmiany. 2 Brandenburska DLM-Sz zmienia swoje zadania i staje się szturmowo-rozpoznawczą. Dlatego też zmiana nazwę na 2 Dywizję Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego. Inne także otrzymuje pod dowództwo pułki; 21 PLRTiA z Sochaczewa. Ubywa 3 PLM-B z Bydgoszczy, który przechodzi pod bezpośrednie dowództwo Wojsk Lotniczych. Ubywa 8 PLM-Sz z Mirosławca. Nasz bohater, 45 PLM-Sz pozostaje. Tak więc 2 DLSz-R ma w składzie; · 6 PLM-Sz z Piły, · 45 PLM-Sz z Babimostu, · 21 PLRTiA z Sochaczewa, · 47 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego. 1982r. W 1982r. wszystkie pułki myśliwsko-szturmowe zmieniają zadania na myśliwsko-bombowe. Jest to związane z perspektywą przyjęcia na Polskie uzbrojenie samolotów Su-22. Dlatego 2 DLM-B ma w składzie; · 6 PLM-B – Piła, · 45 PLM-B – Babimost, · 21 PLM-B – Sochaczew, który jednak nadal głównie wykonywał zadania rozpoznawcze i w 1985r. nadal ma nazwę 21 PLB-R, · 47 ELŁ. W latach 1980r. – 1988r. w Pułku odbywały się szkolenia podchorążych z Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. 1988r. Około 1985r. było pewne, że 45 PLM-B w Babimoście nie otrzyma na wyposażenie nowych samolotów myśliwsko-bombowych typu Su-22. Dlatego w 1988r. zostaje przemianowany na 45 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy. W 1991r. 45 LPSzk-Boj miał na swoim stanie 24 Lim-6 bis i 5 SB Lim-2. Rozformowanie 45 LPSzk-Boj 1992r. Rozformowanie 45 LPSzk-Boj nastąpiło razem z wyczerpaniem resursów ostatnich samolotów Lim-6 bis / M z końcem 1992r. Pułk ten był ostatnią jednostką lotniczą użytkującą ten typ Polskiego samolotu szturmowego. W lutym 1992r. zakończono szkolenie lotnicze, w dniu pożegnano uroczyście sztandar Pułku. Szkolenie lotnicze Pułk zakończył na samolotach Lim-6 bis / M. Z dniem rozkazem MON została powołana nowa jednostka-komenda Obsługi Lotniska jako JW. 2784. Od dnia funkcjonowała w składzie 21, a następnie 33 Bazy Lotniczej jako lotnisko Nr 2. Z dniem Jednostka Wojskowa w Babimoście uległa całkowitej likwidacji. Tradycję i historię rozwiązanej jednostki lotniczej kultywuje Związek Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego. Instytucja ta jest stowarzyszeniem i działa od Przejęli opiekę nad symbolami lotniczymi pozostałymi po Jednostce oraz częścią wojskową Izby Pamięci. Lotnisko Babimost Lotnisko leży w odległości około 5 km od miasta Babimost w kierunku północno-zachodnim. Ma współrzędne 52,08 N 15,47 E i leży na wysokości 59 m npm. Wyposażony w pas startowy o wymiarach 2 500 m x 60 m, o nawierzchni betonowej, ma orientację 06/24. Obecnie ( 2005r. ) lotnisko pełni funkcje cywilne, zarówno przewozy pasażersko-towarowe jak i dla lotnictwa sanitarnego. Jest to port lotniczy o regularnym, narodowym ruchu lotniczym. Opracował Karol Placha 41 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku 1952r. – 1999r. Historia 41 PLM w Malborku. 1952r. 41 PLM został powołany do życia w ramach 9 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego, która po pewnym czasie weszła w skład Wojsk Lotniczych, które na czas „W” stałoby się armią lotniczą, o charakterze ofensywnym. W składzie 9 DLM sformowano; 26 PLM, 29 PLM i 41 PLM. Dywizja miała do dyspozycji dwa podstawowe lotniska; w Malborku, gdzie umieszczono dowództwo Dywizji, oraz w Ornecie. Oba lotniska poddano modernizacji celem przyjęcia nowych myśliwców, o napędzie turboodrzutowym, gdyż od samego początku pułki miały być wyposażone w takie samoloty. Ponieważ Polska była bardzo wyniszczona II wojną światową, okazał się, że nie jesteśmy w stanie posiadać tak dużej liczby pułków. Podjęto decyzję o tym, że każda dywizja ma mieć w składzie dwa, a nie trzy pułki. Dlatego też ledwo zorganizowany 26 PLM a został przekazany do 11 DLM w Świdwinie, na lotnisko w Zegrzu Pomorskim. 41 PLM ostatecznie osiada w Malborku. W 1952r. Pułk rozpoczyna szkolenie na samolotach typu MiG-15 i szkolno-bojowych UTI MiG-15. Już z początkiem 1953r. Pułk otrzymuje na wyposażenie pierwsze nowoczesne myśliwce MiG-15 bis. Niefortunne wydarzenia W ciągu bez mała pół wieku demokracji ludowej, czyli od 1944r. do 1989r. zbiegło z polskiej armii do państw zachodnich 52 oficerów, 5 chorążych i 4 podchorążych ze szkoły lotniczej w Dęblinie, u progu oficerskich nominacji. W sumie 61 wojskowych. Nie jest to powód do dumy, ale to są fakty. Nie chcę być sędzią, ale drobnego komentarza nie można uniknąć. W tym temacie skupię się na czterech znanych ucieczkach z wykorzystaniem samolotów typu MiG-15 bis, dokonanych przez Franciszka Jareckiego, Zdzisława Jaźwińskiego w 1953r., Zygmunta Gościniaka w 1956r. i Bogdana Kożuchowskiego w 1957r. Do 1953r. ucieczki pilotów samolotami wojskowymi zdarzały się, ale zawsze kończyły się tragicznie. W 1951r., po nieudanej próbie uprowadzenia samolotu, został rozstrzelany podoficer z Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W 1952r. to samo spotkało instruktora w tejże szkole, ppor. Edwarda Pytko; gdy uciekał samolotem do Niemiec Zachodnich, przechwycili go nad terytorium NRD lotnicy sowieccy, zmusili do lądowania i wydali władzom polskim. Pierwszemu, któremu udała się ucieczka był Franciszek Jarecki. Stało się to w dniu Nie minęły trzy miesiące, a podobnym wyczynem „popisał się” pilot 41 PLM z Malborka Zdzisław Jaźwiński, także na myśliwcu MiG-15 bis. W dniu 20(25). w Malborku w 41 PLM w południe w ramach ćwiczeń poderwano do lotu parę dyżurną, gdyż nad Bałtykiem pojawił się obcy cel symulowany przez sowiecki samolot bombowy. Po starcie pary dyżurnej por. Zdzisław Jaźwiński nie dołączył do swojego prowadzącego, tylko obniżył lot i po 20-minutowym locie sposobem awaryjnym, bez podwozia, uszkadzając lekko samolot wylądował na wyspie Bornholm. Lądował na resztkach paliwa, gdyż stracił wiele czasu na znalezienie lądowiska. Psychoza, jaka ogarnęła kierownictwo MON po uprowadzeniu w 1953r. dwóch bojowych samolotów odrzutowych w odstępie dwóch zaledwie miesięcy ( Jarecki, Jaźwiński ), spowodowała wyjątkową aktywność organów bezpieczeństwa w wojskach lotniczych. Gdy zbiegł Zdzisław Jaźwiński jego pułku 41 PLM w Malborku, skreślono z ewidencji oddziałów lotniczych. Dowódca pułku i jego zastępcy zostali przeniesieni na niższe stanowiska, a lotników rozproszono po różnych tzw. leśnych garnizonach, z dala od Wybrzeża. Dowódca pułku trafił do Warszawy na stanowisko nielotne. Kary dyscyplinarne objęły zamiataczy hangaru, w którym stał samolot Zdzisława Jaźwińskiego. Dokonano wymiany sprzętu zabierając samoloty MiG-15 bis z Malborka. Ale najbardziej dotkliwe konsekwencje ponieśli dowódcy trzech eskadr 41 PLM: skazano ich na 12 lat więzienia, „udowadniając” ( znanymi dziś metodami ) pomoc koledze w ucieczce oraz zamiar uprowadzenia innych jeszcze samolotów. Wypuszczono ich w 1956r., lecz zrehabilitowano tylko jednego; dwóm, po skróceniu kary, nie cofnięto oskarżeń i zwolnionych warunkowo przeniesiono do rezerwy. Dopiero w 1993r. uniewinniono ostatniego pozostałego przy życiu z tej trójki. Innym efektem tych dwóch ucieczek, mający wpływ na długie lata, był rozwój tajnych służb i werbowanie tajnych agentów. W dniu szef Głównego Zarządu Informacji w obszernym rozkazie skierowanym do wszystkich podwładnych polecał szczególną uwagę zwrócić na rozpoznanie oblicza moralno-politycznego pilotów posiadających krewnych w krajach kapitalistycznych, skompromitowane rodziny, przejawiających negatywne nastroje, utrzymujących podejrzane kontakty i mających nieskrystalizowane poglądy polityczne (.) Zacieśnić współpracę z miejscowymi organami bezpieczeństwa publicznego w celu zorganizowania pracy agenturalno-operacyjnej w otoczeniu (.) Więcej wysiłków włożyć w wszechstronne rozpoznanie podchorążych oficerskich szkół lotniczych. W ślad za tym ukazał się rozkaz ministra bezpieczeństwa ( nr 23 z ) nakazujący postawić przed całym aparatem bezpieczeństwa publicznego jako szczególnie ważne i pilne zadanie wzmocnienie pracy nad ochroną jednostek WP przed rozkładową działalnością ze strony wrogich ośrodków i elementów z zewnątrz. Polecono też wojewódzkim organom bezpieczeństwa, aby kandydatów do oficerskich szkół lotniczych sprawdzać tak, jak kandydatów do pracy w Urzędzie Bezpieczeństwa. Oba te rozkazy, zaostrzające "opiekę agenturalną" nad pilotami i kandydatami na pilotów do granic wynaturzenia, wywołały w pułkach lotniczych i wśród podchorążych takie napięcia personalne, że - jako przynoszące więcej szkody niż pożytku - zostały w marcu 1955r. uchylone, a w gruncie rzeczy przekształcone w inną formę inwigilacji i nadzoru. Fakty masowych werbunków wśród pilotów w celu zapobieżenia zdradzie ojczyzny - stwierdzał szef Głównego Zarządu Informacji w rozkazie podsumowującym wyniki działalności agenturalnej w wojskach lotniczych - nie przyczyniły się do zwalczania wrogiej działalności, lecz wręcz odwrotnie, spowodowały nieufność, atmosferę podejrzliwości i donosicielstwa wśród składu osobowego (.) rozbijały jedność kolektywu. Rozkaz wskazywał na bezcelowość metod stosowanych w środowisku pilotów przez organy kontrwywiadu ( inwigilacja, śledzenie osób kontaktujących się z pilotami, kontrola korespondencji itp.) i kończył się zaleceniem: Rozkazuję (.) wzmóc pracę agenturalną na odcinku wykrywania faktów zdrady Ojczyzny i zapobiegania im, jednak nie przez masowe werbunki, lecz drogą organizacji głębokiej agenturalnej pracy i stosowania celowych organizacyjnych przedsięwzięć. Por. Zdzisław Jaźwiński, po niezbyt szczęśliwym lądowaniu na Bornholmie (nie mogąc znaleźć lotniska, na ostatnich litrach paliwa siadł na polu i kołując rozbił samolot), po udekorowaniu w Londynie takim samym jak jego poprzednik (Jarecki) krzyżem zasługi i przewiezieniem do USA, występował tam jako „gość” amerykańskich sił powietrznych. Nie zaproszono go wprawdzie do Białego Domu i nie otrzymał takiej jak Jarecki nagrody pieniężnej, ale stał się "atrakcją sezonu". Oglądał siebie na okładkach magazynów ilustrowanych, obwożono go po Ameryce na spotkania, zwiedzał bazy lotnicze, latał na wojskowych samolotach odrzutowych. Trzy lata przesłużył w US Air Force, ale stałej współpracy z CIA odmówił. Dwadzieścia dwa lata pracował w lotnictwie cywilnym (bez prawa do latania do państw Układu Warszawskiego), po czym przeszedł na emeryturę. 41 PLM traci znaczenie, obniża swoje zdolności bojowe, a co gorsza nie jest już zwartym kolektywem. Budowa personelu rozpoczęła się na nowo. W 9 DLM na czoło automatycznie wysuwa się 29 PLM z Ornety. 1958r. Dopiero jesienią 1958r. Pułk odzyskuje zaufanie MON i do Pułku rozpoczęto dostawy nowych samolotów typu Lim-5 Polskiej produkcji. 41 PLM jako pierwszy w Lotnictwie Operacyjnym ( WL ) w dniu odbiera pierwsze pięć egzemplarzy Lim-5. Następnych osiem maszyn wylądowało w Malborku w dniu Załogi przeszły krótkie przeszkolenie na własnym lotnisku. Samoloty weszły na stan 1 Eskadry. Głównym powodem takie dowartościowania Pułku była jego lokalizacja przy granicy morskiej oraz udział w kompleksowym systemie obrony powietrznej poprzez pełnienie dyżurów bojowych w systemie OPL OK., choć cały czas Pułk był w strukturach Lotnictwa Operacyjnego. 1959r. Już w czerwcu 1959r. Pułk otrzymuje na stan jeden MiG-17 PF z 28 PLM OPL OK. ze Słupska. Był to pierwszy w Pułku myśliwiec wyposażony w stacje ( celownik ) radiolokacyjny. 1960r. W 1960r. do Pułku przylatują pierwsze dwa Lim-5 P. Polskie odpowiedniki samolotów MiG-17 PF. Wartość bojowa Pułku zaczyna rosnąć, czego dowody pojawiają się już w 1960r. W 1960r. zorganizowano II Centralne Mistrzostwa Lotnictwa Myśliwskiego WL i OPL OK. Zespołowo pierwsze miejsce zajęła grupa 9 pilotów z 41 PLM dowodzona przez kpt. Pilota Jerzego Zycha. Był to wielki sukces Pułku. 1967r. W 1967r. 9 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego zmienia nazwę na 4 Pomorską Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego. 1964r. W 1964r. w 41 PLM w Malborku pojawiły się pierwsze MiG-21. Całkowicie zastąpiły one używane różne wersje Lim i MiG-17. Myśliwce MiG-21 zostały w Malborku prawie 40 lat. Były to wersje MiG-21 F-13, PF, PFM, R, M, MF, bis, oraz dwumiejscowe MiG-21 U, UM. Znane MiG-21 użytkowane w Malborku; Lp Typ Nb / nr seryjny Data Uawgi 1 PF 1814 / 761814 Od na stanie 41 PLM w Malborku. 2 PF 1901 / 761901 Od na stanie 41 PLM w Malborku. Po zakończeniu służby trafił do muzeum w Czyżynach ( 2002r., 2007r. ) 3 PF 1902 / 761902 Od na stanie 41 PLM w Malborku. 4 PFM 4013 / 94 A 4013 Użytkowany w 41 PLM Malbork. Od 1987r. w 10 PLM w Łasku. 5 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 6 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 7 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 8 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 9 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 10 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 11 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 12 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 13 PFM 40.. / 94 A 40.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 14 PFM 4106 / 94 A 4106 Użytkowany w 41 PLM Malbork. Użytkowany w 10 PLM, a później 10 ELT w Łasku. Po zakończeniu służby w muzeum na Poznańskiej Cytadeli. 15 PFM 4107 / 94 A 4107 Użytkowany w 41 PLM Malbork. 16 PFM 4108 / 94 A 4108 Użytkowany w 41 PLM Malbork. 17 PFM 4109 / 94 A 4109 Użytkowany w 41 PLM Malbork. 18 PFM 4110 / 94 A 4110 Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ) 19 PFM 4111 / 94 A 4111 Użytkowany w 41 PLM Malbork. ( wypadek ? ) 20 PFM 41.. / 94 A 41.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 21 PFM 41.. / 94 A 41.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 22 PFM 41.. / 94 A 41.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 23 PFM 41.. / 94 A 41.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 24 PFM 4204 / 94 A 4204 Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ) 25 PFM 42.. / 94 A 42.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 26 PFM 42.. / 94 A 42.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 26 PFM 42.. / 94 A 42.. Użytkowany w 41 PLM Malbork. 27 R 1422 / 94R011422 Do 1969r. w 41 PLM w Malborku. Dwie sztuki użytkowane przez kilka miesięcy w Malborku zanim trafiły do 32 Pułku Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego. 28 R 1423 / 94R011423 Do 1969r. w 41 PLM w Malborku. 29 M 1815 / 961815 1970r. Użytkowany w 41 PLM Malbork. W dniu został uszkodzony mając zaledwie kilkadziesiąt godzin nalotu.. jako pomoc dydaktyczna trafił do szkoły w Oleśnicy. Następnie około 2000r. trafił na sprzedaż. Obecnie stoi w miejscowości Psary i jest oklejony reklamami skupu złomu. ( 2007r. ) 30 M 1901 / 961901 1970r. Użytkowany w 26 PLM w Zegrzu Pomorskim. Od 1985r. w 10 PLM w Łasku. Samolot nosi godła 1 PLM "Warszawa" z Mińska Mazowieckiego oraz 41 PLM z Malborka. W obecnym miejscu, przy centrum handlowym u zbiegu ul. Północnej z trasą krajową nr 2 Warszawa - Terespol, pojawił się w 2003r. lub 2004r. ( 2007r. ). 31 M 1906 / 961906 1970r. Zakończył służbę w 41 ELT stoi na parkingu Politechniki Koszalińskiej. Został zakupiony w celu upamiętnienia pułku myśliwskiego (a potem eskadry) z Zegrza Pomorskiego. Niestety pomnik nie powstał i samolot od tego czasu zajął miejsce na parkingu (tj. od około dwóch lat). Jedynie został zmontowany i odświeżony. Zdjęcia prezentują stan samolotu w kilka dni po przetransportowaniu do Koszalina ( 2007r. ) 32 M 2002 / 962002 1970r. Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ). 33 M 2011 / 962011 1970-1971r. Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ). 34 UM 9323 / 516999323 Zakończył służbę w dniu w 41 ELT ( eks 41 PLM ) w Malborku. Pilotami byli; płk dypl. pil Eugeniusz Garbas ( dowódca 22 BLot ) i ppłk pil dr Jan Rajchel ( dowódca 41 ELT ). 35 MF 7808 / 967808 1973r. Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ). 36 MF 7813 / 967813 1973r. Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ). 37 MF 7905 / 967905 1973r. Użytkowany w 41 PLM ( wypadek ? ) 38 MF 9203 / 969203 1974r. Użytkowany w 41 PLM ( Marzec 1984r. wypadek ? ). W 1991r. 41 PLM dysponował; 24 MiG-21 MF, 6 MiG-21 UM. Przeformowanie W dniu 41 PLM w Malborku zostaje przeformowany w 41 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego, która rozpoczyna działalność z dniem Malbork – Lotnisko Lotnisko ma współrzędne geograficzne 54,01 N 19,08 E i leży na wysokości 5 m npm. Wyposażony w pas startowy o wymiarach 2 500 m x 60 m, z nawierzchnią betonową, o orientacji 08/26. Lotnisko w Malborku. 2008r. Samoloty użytkowane w 41 PLM; MiG-15, MiG-15 bis, Lim-1, Lim-2, Lim-5, MiG-17 PF, Lim-5 P, MiG-21 F-13, PF, PFM, M, MF Opracował Karol Placha 39 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 1951r. – 1987r. Historia 39 PLM 1951r. Za datę powstania 39 PLM przyjmuje się dzień Od 1952r. 2 PLM z samolotami Jak-23 rozpoczyna swoją działalność na krakowskim lotnisku Czyżyny. Dowódcą jednostki w tym czasie był Jan Frej-Bielecki. Na bazie stanu osobowego 2 PLM zaczynają być organizowane kolejne dwa pułki myśliwskie, stanowiące wraz z nim 7 DLM OPL. Jest to 39 PLM i 40 PLM. Dla nowo tworzonych pułków powstaje lotnisko Mierzęcice, w pobliżu Katowic. Tak, więc październik 1951r. oraz Kraków są miejscem rozpoczęcia działalności 39 PLM. Już w lutym 1952r. Pułk jest w Mierzęcicach. JW. 4208. W Mierzęcicach Pułk wykonuje loty na myśliwcach Jak-23, który jest podstawowym samolotem Pułku i oczekuje na przyjęcie pierwszych myśliwców MiG-15. W maju do Mierzęcic przybywają pierwsze MiG-15 razem ze szkolno-bojowymi UTI MiG-15, na których jako pierwsi zaczynają latać instruktorzy. Poligonem dla pułków stacjonujących w Mierzęcicach był poligon Klucze na Pustyni Błędowskiej. W dniu współlokator lotniska w Mierzęcicach, 40 PLM zostaje rzutem powietrznym przebazowany aż do Świdwina, gdzie został włączony do 11 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. 39 PLM pozostał z 2 PLM z Czyżyn w 7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Około 1955r. Pułk otrzymał na wyposażenie pierwsze myśliwce Polskiej produkcji Lim-2. W 1957r. Pułk otrzymał pierwsze myśliwce Lim-5, także Polskiej produkcji. MiG-19 w 39 PLM. 1958r. 39 PLM jako jeden z trzech pułków WOPL OK. otrzymał na wyposażenie pierwsze w Polsce naddźwiękowe samoloty myśliwskie MiG-19 P / PM. Wyposażone w stacje radiolokacyjne ( celowniki radiolokacyjne ), a wersja PM w kierowane pociski rakietowe klasy p-p. Samoloty MiG-19 P były na wyposażeniu 1 Eskadry pułku od 1958r. Ilość samolotów MiG-19 P / PM w Pułku ulega zmianie. Najwięcej maszyn ( max 16 sztuk ) było na stanie Pułku po przekazaniu części samolotów z pierwszej eskadry 62 PLM w Krzesinach. Wiosną 1962r. kilkuosobowa grupa pilotów wyjechała do ZSRS na szkolenie w przechwytywaniu z użyciem kierowanych pocisków rakietowych RS-2 U, w które były na wyposażeniu MiG-19 PM. Cała grupa składała się z pilotów z dowództwa WOPL OK., 28 PLM i 39 PLM. W tej grupie znaleźli się; mjr Czesław Kantyka – dowódca grupy, kpt. Henryk Dańko, por Mieczysław Furmanek, kpt. Bogusław Jaromin, por Wojciech Matong, kpt. Zdzisław Szydłowski, por Władysław Waltoś oraz oficer służby uzbrojenia z WOPK. W dniu na stanie 39 PLM było; · 5 MiG-19 PM, · 9 MiG-19 P, · 6 Lim-5, · 13 Lim-2, · 8 MiG-15 UTI, · 2 TS-8 Bies, · 1 An-2. W dniu w 39 PLM miała miejsce katastrofa lotnicza. Pułk był przebazowany na lotnisko zapasowe w Kamieniu Śląskim. Piloci przygotowywali się do nocnego wylotu. Jako pierwszy wykołował na start kpt. Eugeniusz Nasirowski, na samolocie MiG-19 P nb 727. Podczas startu, po 100 – 150 m, w samolocie nastąpiła asymetria ciągu. Prawy silnik pracował na maksymalnym ciągu – „forsaż”, a lewy wszedł tylko na „maksymał” lub „nominał” ( komisji powypadkowej nie udało się tego ustalić ). Samolot zboczył z pasa i sunął po trawiastej części lotniska wprost na stojankę wypełnioną samolotami. Pilot widząc zaistniałą sytuację, bojąc się zderzenia z samolotami poderwał maszynę. Zbyt mała prędkość spowodowała, że samolot przepadł z wysokości 5 – 10 m na skrzydło. W momencie upadku rozlało się paliwo i nastąpił wybuch. Cała tragiczną sytuację obserwowali inni piloci eskadry siedzący w swoich przygotowanych do startu samolotach. Natychmiast do walki z pożarem ruszyli strażacy, starając się ugasić płonący samolot, a także nie dopuścić rozprzestrzenienia się ognia na inne samoloty. Niestety kpt. Pilot Nasirowski zginął w płonącej maszynie. W trakcie służby Pułk przekazał kilka samolotów MiG-19 P / PM do 28 PLM w Słupsku, który najdłużej użytkował ten typ myśliwca. Wycofywanie myśliwców z 39 PLM rozpoczęto już w 1965r. Ostatnie loty na samolotach MiG-19 przeprowadzono w maju 1967r. Także w maju 1967r. przekazano kilka ostatnich samolotów do 28 PLM. MiG-21 w 39 PLM. 1969r. Samoloty MiG-21 do 39 PLM trafiły stosunkowo późno. Pierwsze MiG-21 PFM trafiły do Pułku w 1969r. i służyły aż do rozformowania Pułku w 1987r. Sprawne samoloty przekazano do 10 PLM w Łasku. Lotnisko nosi nazwę Mierzęcice, ale obecnie bardziej znany jest pod nazwą Pyrzowice. Lotnisko ma współrzędne 50, 28 N 19,04 E i leży na wysokości 303 m npm. Wyposażony jest w stosunkowo długi pas startowy, o wymiarach 2 800 m x 60 m, o nawierzchni betonowej. Ma on orientację 09/29. Lotnisko zostało zbudowane przez niemców podczas II wojny światowej. Lotnisko zostało zaprojektowane z wielkim rozmachem. Przewidziano wyposażenie go w trzy pasy startowe. Główny na kierunku wschód-zachód. Pozostałe dwa pod kątem 45 stopni do głównego pasa i krzyżujące się wzajemnie. Z powietrza jest to doskonale widoczne. Nie wiemy na ile lotnisko zostało wykończone, gdyż wycofujący się niemcy zniszczyli pasy startowe i urządzenia lotniskowe. Lotnisko przejęli sowieci. Z końcem 40-tych lat lotnisko przekazano Wojsku Polskiemu i w latach 1949r. – 1951r. zostało zmodernizowane i przebudowane z myślą o samolotach z napędem turboodrzutowym. Lotnisko na wiele lat zostało związane z 39 PLM. Pułk rozwiązano w 1987r., a lotnisko zostało przemianowane na Bazę Statków Powietrznych, w której kończyły swój żywot samoloty wojskowe. W latach 90-tych z lotniska korzystał 11 PLM ze Starachowic – Wrocław, do momentu rozformowania tego Pułku. W dniu podpisano Porozumienie w sprawie zachowania lotniczego charakteru lotniska Mierzecice ( Katowice – Pyrzowice ) przekazanemu Samorządowi Województwa Śląskiego. Wówczas to lotnisko zaczęło z powodzeniem pełnić funkcje komunikacyjne, głównie dla linii niskokosztowych, jak i dla lotnictwa prywatnego. Samoloty używane w 39 PLM; · Jak-17 W, · Jak-23, · MiG-15, · UTI MiG-15, · Lim-2, · SB Lim-2, · Lim-5, · MiG-19 P / PM, · MiG-21 PFM, · TS-8 Bies, · TS-11 Iskra, · An-2. Opracował Karol Placha 38 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 1956r. – 1958r.(1963r.) 38 Lotniczy Pułk Szkolny ( Szkolno-Bojowy ) 1974r. – 1988r. Historia 38 PLM 1956r. W kwietniu 1952r. przyjęto do realizacji pierwszy powojenny plan mobilizacyjny „PM 1”. W jego ramach przewidziano wystawienie 38 Zapasowego Pułku Lotniczego w Zamościu. W dniu szef sztabu Generalnego Wojska Polskiego polecił dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju sformować w terminie do dnia na lotnisku w Powidzu 38 PLM jak jednostkę JW. 5401. Podstawą było Zarządzenie Nr 074/Org. W lipcu 1957r. 38 PLM został podporządkowany pod 3 Korpus Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju. W 1960r. 3 Korpus OPL OK. z dowództwem we Wrocławiu posiadał w swoim składzie; 3 PLM we Wrocławiu, 38 PLM w Powidzu, 45 PLM w Babimoście, 62 PLM w Krzesinach. Dodatkowo 3 Korpus posiadał; 44. Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (Wrocław), 14. Pułk Artylerii OPL (Wrocław), 98. Pułk Artylerii OPL (Poznań), 18. (Poznań-Ławica), 22. (Wrocław-Strachowice) Bataliony Radiotechniczne Ten układ nie traw jednak długo. 38 PLM zostaje przeniesiony do Modlina i na jego bazie w utworzono Wyższą Szkołę Pilotów. Formalnie 38 PLM rozwiązano już w czerwcu 1958r., ale na wypadek „W” Pułk w wykazie istniał do 1963r. Ta przemiana 38 PLM na WSP wiązała się ściśle z wprowadzeniem do wyposażenia Polskiego Lotnictwa nowoczesnych myśliwców MiG-19. Należało stworzyć ośrodek w którym doświadczeni piloci będą mogli zapoznać się praktycznie z nowym sprzętem. Niewielka odległość Modlina od Warszawy także sprzyjała takiemu rozwiązaniu. Tak więc w czerwcu 1958r. w Modlinie powstała Wyższa Szkoła Pilotów, którą już w 1960r. przemieniono na Centrum Szkolenia Lotniczego. Zmieniła się nazwa, ale funkcje jednostki pozostały niezmienne. Od 1962r. w jednostce zapoznawano pilotów z nowymi myśliwcami typu MiG-21 F-13 i kolejnymi jego wersjami. 38 LPSzk. 1974r. W lutym 1974r. Centrum Szkolenia Lotniczego przestało być potrzebne i zostało rozformowane, a na jego bazie utworzono ponownie 38 Lotniczy Pułk Szkolny. Stało się to na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Nr 016/Org. Z dnia Pod koniec 1979r. 38 LPS przeformowano na 38 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy. Na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu generalnego WP Nr 064/Org. Rozformowanie 38 LPSzk-B. 1988r. Na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP Nr 046/Org. Z dnia oraz Zarządzenia dowódcy Wojsk Lotniczych Nr 011/Org. z dnia w dniu 38 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy został rozformowany. Opracował Karol Placha 34 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Babich Dołach 1952r. – 1995r. Historia 34 PLM W dniu dowódca Marynarki Wojennej kontradm. Wiktor Czerokow (sowiet) przedstawił ministrowi Obrony Narodowej propozycje reorganizacji sił morskich uwzględniające też rozwój lotnictwa morskiego. W lutym 1951r. zatwierdzono plan zamierzeń organizacyjnych dowództwa MW na lata 1951r. – 1952r. Zapadła decyzja o sformowaniu 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego na bazie eskadry myśliwskiej 30 Pułku Lotnictwa Marynarki Wojennej. W dniu na bazie eskadry myśliwskiej z 30 Pułku Lotnictwa Marynarki Wojennej sformowano 34 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego – Jednostka Wojskowa Nr 3651 według etatu Nr 6/100. Działo się to na podstawie Rozkazu Nr 095/Org. MON z dnia i rozkaz Nr 066/Org. dowódcy MW z dnia Ustalono, że nowy Pułk do będzie składał się z dwóch eskadr o stanie osobowym 64 oficerów, 101 podoficerów, 9 szeregowców i 1 kontraktowego pracownika cywilnego. Jednostkę bezpośrednio podporządkowano dowódcy Lotnictwa Marynarki Wojennej. Przez cały okres istnienia pułk stacjonował na lotnisku wojskowym w Gdyni-Babich Dołach. Święto Pułku było obchodzone w dniu 15 maja. Pułk osiągnął gotowość bojową z dniem Początkowo Pułk miał na uzbrojeniu samoloty myśliwskie Jak-9 P, lecz bardzo szybko został przezbrojony w odrzutowe samoloty MiG-15, a następnie licencyjne Lim-1, Lim-2, Lim-5 i Lim-5 P. Samoloty Lim-5 P będące kopią sowieckiego myśliwca MiG-17 PF były wyposażone w stację radiolokacyjną RP-5. 1962r. 34 PLM, mimo iż był jednostką należącą do Polskiej Marynarki Wojennej, był włączony w system obrony powietrznej Polski. Dlatego w 1962r. 34 PLM MW został wyłączony ze struktur Lotnictwa Marynarki Wojennej i włączony w strukturach Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Wszedł w skład 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju obejmującego obszarem POW. 2 Korpus OPL OK. miał swoje dowództwo w Bydgoszczy, a w jego skład wchodziły; · 11 PLM w Debrznie, · 25 PLM w Pruszczu Gdańskim, · 26 PLM w Zegrzu Pomorskim, · 28 PLM w Słupsku, · 34 PLM w babich Dołach. Dodatkowo; 19 Eskadra Holownicza w Słupsku, 43 Eskadra Łącznikowa w Bydgoszczy, 129 Pułk Artylerii OPL w Szczecinie, 136 Pułk Artylerii OPL w Bydgoszczy, 2 batalion radiotechniczny w Grudziądzu, 8 batalion radiotechniczny w Słupsku, 9 batalion radiotechniczny w Choszcznie. 1965r. 34 PLM jako jeden z ważniejszych pułków WOPK był uzbrojony w najnowsze w Polsce typy samolotów myśliwskich. W połowie 60-tych lat na jego uzbrojenie weszły samoloty myśliwskie MiG-21 PFM, które uzupełniło kilka MiG-21 PF. W następnych latach pułk otrzymał myśliwce MiG-21 M, a w latach 1972r. – 1975r. MiG-21 MF. 1972r. W 1972r. Pułk otrzymał imię „Bohaterów Kępy Oksywskiej”, na podstawie Rozkazu MON o nadaniu imienia z dnia Od 1968r. 2 Korpus OPK miał pod dowództwem; · 26 PLM – Zegrze Pomorskie, · 28 PLM – Słupsk, · 34 PLM – Babie Doły, · 19 LEH – Siemirowice, · 43 Eskadra Lotnicza Łącznościowo-Transportowa. W latach 70-tych i 80-tych trzy pułki lotnictwa myśliwskiego, wchodzące w skład 2. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju z siedzibą w Bydgoszczy, miały za zadanie obronę powietrzną wschodniego wybrzeża. Zachodnie wybrzeże było bronione przez trzy pułki lotnictwa myśliwskiego Północnej Grupy Wojsk AR w Polsce. Powietrzna granica na Polskim wybrzeżu była tak szczelnie broniona dlatego, że była zewnętrzną granicą UW. W 70-tych latach w 34 PLM służył nasz jedyny kosmonauta Mirosław Hermaszewski, który awansował do stopnia generała. 1980r. Pod koniec lat 70-tych zdecydowano wzmocnić pułki myśliwskie 2 Korpusu OPK nowym sprzętem. W 1978r. w samoloty myśliwskie MiG-23 MF przezbrojono 28 PLM w Słupsku-Rędzikowie. Ten po części kontrowersyjny samolot w Polsce trafił tylko do tego pułku. W latach 1980r. – 1981r. zakupiono w ZSRS samoloty myśliwskie MiG-21 bis dla pozostałych dwóch pułków 2 Korpusu OPK. Weszły one na uzbrojenie 34 PLM w Gdyni-Babich Dołach ( pierwszy "8604" ) i 26 PLM w Zegrzu Pomorskim ( ostatni "9709" ). Równocześnie z MiG-21 bis zakupiono w ZSRS drugą partię samolotów szkolno-bojowych MiG-21 UM. Pierwszy z nich ("9229") trafił do 34 PLM w dniu Samoloty MiG-21 bis dostarczone do 34 PLM. LP MiG-21 Nr Data Uwagi bis W dniu do Polski piloci sowieccy przyprowadzili pierwsze 10 maszyn. Do służby weszły W latach 1980-1981 otrzymaliśmy 72 ( 71 ) sztuk wersji MiG-21bis. 1 bis 0701 / 75080701 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? ). 2 bis 0786 / 75080786 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? ). 3 bis 0889 / 75080889 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 4 bis 1311 / 75081311 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 5 bis 1507 / 75081507 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 6 bis 7811 / 75087811 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 7 bis 8102 / 75088102 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 8 bis 8259 / 75088259 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 9 bis 8604 / 75088604 Pierwszy sprowadzony do Polski. Loty rozpoczął w dniu 10 bis 8645 / 75078645 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? ). 11 bis 8706 / 75088706 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 12 bis 8759 / 75088759 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 13 bis 8801 / 75088801 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 14 bis 8918 / 75088918 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? ). 15 bis 8971 / 75088971 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 16 bis 9027 / 75089027 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? ). 17 bis 9095 / 75089095 1980r. Użytkowany w 34 PLM ( wypadek ? Gdynia-Babie Doły porucznik Wojciech Kucharski ). 18 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 19 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 20 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 21 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 22 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 23 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 24 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 25 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 26 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 27 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 28 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 29 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 30 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 31 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 32 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 33 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 34 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. 35 bis 1980r. W 34 PLM Babie Doły. bis Podczas eksploatacji w katastrofach utraciliśmy 5 maszyn MiG-21 bis. Większość z katastrof nastąpiła w momencie lądowania. W połowie 1999r. 6 maszyn MiG-21 bis i 1 MiG-21 UM sprzedano do Ugandy. W 2000r. w służbie pozostawało 47 ( 50 ) maszyn MiG-21 bis. 1990r. Z dniem nastąpiło połączenie Wojsk Lotniczych z Wojskami Obrony Powietrznej Kraju. Nowo powstały rodzaj sił zbrojnych otrzymał nazwę Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. W wyniku podpisanych europejskich porozumień rozbrojeniowych CFE-1 Polska ma prawo posiadać 460 samolotów bojowych. Mieliśmy ich więcej. Zgodnie z układem poza tym limitem Polska może posiadać 30 samolotów bojowych lotnictwa morskiego w jednostce brzegowego bazowania. W związku z tym zadecydowano o przekazaniu z WLiOP do Polskiej Marynarki Wojennej jednego z pułków lotniczych. Początkowo miał to być pułk lotnictwa myśliwsko-bombowego, ale ostatecznie wybór padł na 34 PLM w Gdyni-Babich Dołach ze względu zarówno na położenie jak i tradycje. 34 Pułk został przekazany PMW W ten sposób najnowocześniejsze w Polsce samoloty myśliwskie MiG-21 bis ( nie licząc 9 MiG-29 ) trafiły do lotnictwa PMW. W 1991r. Pułk utracił imię „Bohaterów Kępy Oksywskiej”. Utrata tego imienia wynikała z postanowienia o nie nadawaniu jednostkom Wojska Polskiego imion bohaterów zbiorowych. W 1994r. 34Pułk Lotnictwa Myśliwskiego MW w Gdyni-Babich Dołach składał się z: · 1 eskadry lotnictwa myśliwskiego · 2 eskadry lotnictwa myśliwskiego · eskadry technicznej · batalionu łączności i ubezpieczenia lotów · batalionu zaopatrzenia · 6. baterii artylerii przeciwlotniczej · 18. baterii artylerii przeciwlotniczej Pułk do końca 1994r. miał na swoim uzbrojeniu 39 samolotów ( w tym 38 o napędzie odrzutowym ): · 28 samolotów myśliwskich MiG-21 bis · 6 samolotów szkolno-bojowych MiG2l UM · 4 samoloty szkolno-treningowe PZLMielec TS-11 Iskra bis D · 1 samolot transportowy PZL-Mielec An-2T (samolot ten na stałe znajduje się w 18 Eskadrze Lotnictwa Ratowniczo-Łacznikowego ) Najważniejszym zadaniem Pułku jest udział w systemie obrony powietrznej Polski. W trakcie ewentualnej wojny wszystkie samoloty pułku będą wykonywać zadania w ramach tego systemu. Dopiero w dalszej kolejności do zadań pułku zaliczyć można rozpoznanie (za pomocą zasobników rozpoznawczych Saturn ) i zwalczanie jednostek pływających nieprzyjaciela za pomocą bomb, niekierowanych pocisków rakietowych oraz działek pokładowych. Na wyposażeniu Pułku nie ma kierowanych rakiet przeciwokrętowych ( nie ma ich w całym polskim lotnictwie ). 1995r. W dniu nastąpiło oficjalne i uroczyste rozformowanie 34 PLM w Babich Dołach. Godło 34 PLM. Godło przedstawiało stylizowaną sylwetkę orła rozpiętą na niebieskim kwadracie, obwiedzionym w rogach białym i czerwonym kolorem. Prawy dolny róg godła był koloru czerwonego, umieszczono na nim białe litery "PLM". Godło zaprojektowało w 1987r. dwóch oficerów pułku - pilot kpt. Wiesław Krawczyk i kpt. Romuald Buczyłko z kompanii ubezpieczenia lotów. Ze względu na to, że w tym czasie numery jednostek były tajne, zdecydowali się oni na ukrycie numeru pułku na projekcie godła. Numer pułku zamaskowany został w sylwetce orła: cyfrę "3" tworzy krzywizna zaczynająca się pod dziobem ptaka, w cyfrę "4" układa się tył nogi z pazurami. W ten sposób na godle znalazła się kompletna nazwa jednostki ("34 PLM"). Malowano je przy pomocy szablonów, w przedniej części kadłuba samolotu, przed bądź za numerem taktycznym. Lotnisko Gdynia – Babie Doły Lotnisko położone jest na terenie gdyńskiej dzielnicy Babie Doły położonej najdalej na północ, nad samym morzem. Lotnisko występuje pod trzema nazwami; Oksywie, Kosakowo lub Babie-Doły. Ta ostatnia nazwa jest najbardziej znana w środowisku wojskowym. Lotnisko ma współrzędne 54,34 N 18,31 E i leży na wysokości 44 m npm. Lotnisko jako nieliczne z wojskowych posiada dwa pasy startowe. Główny o wymiarach 2 500 m x 60 m, o rzadko spotykanej w Polsce orientacji 13/31, ma nawierzchnię betonową. Drugi pas 1 800 m x 60 m, o orientacji niemal dokładnie wschód-zachód, ma nawierzchnię asfaltową. Lotnisko zawsze i wyłącznie użytkowane było przez wojsko. Lotnisko jest i było zawsze bazą co najmniej dwóch jednostek lotniczych. Na terenie lotniska dla samolotów pobudowano schronohangary. W 1950r. stało się siedzibą lotnictwa Marynarki Wojennej – tak jest do dzisiaj. To stąd ruszają do akcji śmigłowce ratownicze Marynarki Wojennej – nawet w najgorszą pogodę niosą pomoc tym, którzy znaleźli się na morzu w niebezpieczeństwie. Samoloty myśliwskie w 34 PLM: · Jak-9 P; · MiG-15 / Lim-1; · Lim-2; · Lim-5 / 5 P; · MiG-21 PFM; · MiG-21 M / MF; · MiG-21 bis. Samoloty szkolne w 34 PLM: · UJak-9; · SB Lim-2 / UTMiG-15; · TS-8 Bies; · TS-11 Iskra; · MiG-21 U / UM. Dowódcy 34 PLM; Pierwszym dowódcą pułku był kapitan marynarki pil. Konstanty Jankowski, który objął stanowisko w dniu Ostatnim - kmdr ppor. dypl. pil. Stanisław Felner. przekazał on obowiązki dowódcy kmdr ppor. dypl. pil. Zenonowi Chojnackiemu, dowódcy 1 Puckiego Dywizjonu Lotniczego MW, nowo utworzonego na bazie rozformowanego pułku. 1. dlMW wszedł w skład sformowanej równocześnie Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. · kpt. mar. pil. Konstanty Jankowski (od 29 stycznia 1952) · kpt. mar. pil. Bohdan Pałuczak (od 13 marca 1952) · kpt. mar. pil. Romuald Rozmysłowicz (od 31 grudnia 1952) · kpt. mar. pil. Bronisław Siwy (od 30 października 1955) · ppłk pil. Stefan Zalejski · ppłk pil. Jerzy Rakowski (od 10 lutego 1969) · ppłk dypl. pil. Henryk Dańko (od 23 stycznia 1971) · ppłk Mieczysław Grabka (czasowo pełniący obowiązki dowódcy - · płk Marian Gniady · ppłk dypl. pil. Bolesław Sobania (od 14 lutego 1981) · ppłk pil. Jerzy Pacześniak (od 5 czerwca 1981) · ppłk pil. Mieczysław Walentynowicz · mjr pil. Andrzej Skalski · płk pil. Wojciech Górski · kmdr ppor. dypl. pil. Stanisław Felner Opracował Karol Placha 32 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Artyleryjskiego 32 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego w Sochaczewie 1963r. – 1998r. Historia 32 PLRT W 1963r. na lotnisku Bielice koło Sochaczewa bazuje 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego. Ponieważ lotnictwo rozpoznawcze rozwija się i jest wprowadzana nowa technika lotnicza, dlatego konieczne okazują się zmiany organizacyjne. W dniu ukazuje się Rozkaz Dowódcy Wojsk Lotniczych Nr 030/Org. Na jego podstawie 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego staje się 21 Pułkiem Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego, a na bazie jego części zostaje powołany do życia 32 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Artyleryjskiego, jako JW. 1031. Te zmiany stają się klarowne, jeśli spojrzymy na sprzęt używany przez oba pułki. 21 PLRT zostawił na stanie Ił-28 R, czyli samoloty dalekiego ( taktycznego ) rozpoznania. Natomiast 32 PLRA przyjął na wyposażenie różnego rodzaju samoloty typu Lim, a także śmigłowce, czyli rozpoznanie bliskie. Struktura organizacyjna 32 PLRA; · 1 Eskadra Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego. · 2 Eskadra Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego. · 3 Eskadra Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego - rozwiązana w 1989r. - ostatni dowódca mjr pil. Wiesław Wojtasiak. · batalion zabezpieczenia i ubezpieczenia lotów. · batalion zaopatrzenia. · eskadra techniczna. W tym czasie podstawowymi samolotami rozpoznawczymi są; jednomiejscowe Lim-2 R, Lim-2, dwumiejscowe SB Lim-2 A, SB Lim-1. Drugą grupę stanowią śmigłowce; SM-1, SM-2. W dniu 32 PLRA otrzymuje sztandar w darze od społeczeństwa miasta Kutna. MiG-21 R. 1972r. W 1968r. w Polsce pojawiły się dwa pierwsze egzemplarze MiG-21 R nr 94 R 011422, 94 R 01423, które zastąpiły Lim-2 R. Wprowadzono je na wyposażenie 41 PLM w Malborku i służbę rozpoczęły w dniu W 1969r. do Polski przybyły kolejne dwa MiG-21 R. W 1971r. tych samolotów było już 12 egzemplarzy. Planowano, że najważniejsze pułki myśliwskie zostaną wyposażone w klucz takich samolotów. Podobnie jak było to z samolotami Lim-2 R. Jednak okazało się, że owszem maszyny bardzo szybko zbierają informacje, ale jest później kłopot z ich interpretacją w odniesieniu do całego obszaru Polski. Ponieważ zasięg MiG-21 R jest w stosunku do obszaru kraju wystarczający, celowym okazało się zebranie wszystkich rozpoznawczych MiG-21 R w jednym Pułku. Wybór padł na lotnisko w Sochaczewie. Pierwsze rozpoznawcze MiG-21 R zostały przyprowadzone do Sochaczewa przez pilotów sowieckich. Przyjęte maszyny posiadały numery fabryczne: 94R01064, 94R021071, 94R021125, 94R021273, 94R021311, 94R021375, 94R021412, 94R022051, 94R022097, 94R022213, 94R022355, 94R022426, 94R022503 oraz 94R022617. Samoloty, jak w poprzednich dostawach zarówno wersji R jak i odmian wcześniejszych, nie posiadały numerów taktycznych, znaków przynależności państwowej, a także napisów eksploatacyjnych. Równocześnie z samolotami dostarczono zasobniki rozpoznawcze typu "D" i "R", których część przyleciała zainstalowana bezpośrednio na samolotach. W tym samym miesiącu ( styczeń 1972r. ) dostarczono kolejną partię o numerach fabrycznych: 94R021085, 94R021101, 94R021139, 94R021507, 94R022089, 94R022111, 94R022301, 94R022402, 94R022533 i 94R022657, jednocześnie kończąc dostawy tej wersji. Łącznie w ciągu 4 lat sprowadzono do kraju 36 samolotów w 5 rzutach, w które wyposażono 32 PLRTiA, tworząc trzon lotnictwa rozpoznawczego. Pierwsze 12 egzemplarzy także przebazowano do Sochaczewa. Samoloty MiG-21 R służyły bardzo długo. Jeszcze w 1990r. na stanie Lotnictwa Polskiego były 32 sztuki. Wskutek braku środków finansowych z pierwszej połowie 1991r. pierwsza partia 7 maszyn została skierowana do kasacji na lotnisko w Mierzecicach. Dlatego w połowie 1991r. 32 PLRT dysponował 24 MiG-21 R i 6 MiG-21 UM. Maszyny skierowane do kasacji były maszynami nowszymi, które jednak czekał drugi remont. Pozostałe maszyny były już po drugim remoncie wykonanym z końcem 80-tych lat i miały przed sobą jeszcze spory resurs. Lp MiG-21 R Nr Data Uwaga R typ 94 R Pierwsze samoloty w wersji MiG-21 R zakupiono w 1968r. Dostawy; 2 sztuki 1968r., 2 sztuki 1969r., 8 sztuki 1970r., 24 sztuk 1972r., Łącznie 36 sztuk. Samoloty zbudowano w zakładzie w Gorki. Samoloty trafiły na uzbrojenie 32 PLRT ( pułk lotnictwa rozpoznania taktycznego ) w Sochaczewie. 1 R 1422 / 94R011422 Do 1969r. w 41 PLM w Malborku. 2 R 1423 / 94R011423 Do 1969r. w 41 PLM w Malborku. 3 R 1064 / 94 R 1064 1969r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 4 R 1071 / 94 R 1071 1969r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 5 R 1125 / 94 R 1125 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. Po zakończeniu służby trafił do muzeum w Czyżynach. ( 2002r., 2007r. ) 6 R 1916 / 94 R 1916 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 7 R 2213 / 94 R 2213 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 8 R 11.. / 94 A 11.. 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 9 R 11.. / 94 A 11.. 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 10 R 11.. / 94 A 11.. 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 11 R 11.. / 94 A 11.. 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 12 R 11.. / 94 A 11.. 1970r. Początkowo nie w Sochaczewie. Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 13 R 94R01064 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. Od tego egzemplarza wszystkie nowe samoloty trafiły do Sochaczewa. 14 R 94R021071 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 15 R 94R021125 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 16 R 94R021273 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 17 R 94R021311 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 18 R 94R021375 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 19 R 94R021412 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 20 R 94R022051 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 21 R 94R022097 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 22 R 94R022213 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 23 R 94R022355 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 24 R 94R022426 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 25 R 94R022503 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 26 R 94R022617 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 27 R 94R021085 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 28 R 94R021101 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 29 R 94R021139 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 30 R 94R021507 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 31 R 94R022089 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 32 R 94R022111 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 33 R 94R022301 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 34 R 94R022402 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. W latach 70-tych najczęściej fotografowany. 35 R 94R022533 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. 36 R 94R022657 Użytkowany w 32 PLRT Sochaczew. Samoloty w służbie pozostawały bardzo długo. W 1990r. w służbie było 32 sztuki, a w 2000r. 10 sztuk. W 1991r. do kasacji skierowano 7 maszyn. Były to maszyny najnowsze, które czekał drugi remont główny. Starsze maszyny były właśnie po drugim remoncie, dlatego pozostały w służbie. W czasie służby utracono 7 maszyn, przy czym tylko jedną w katastrofie. W 1983r. pułk zmienia nazwę na 32 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego. W dniu ostatni lot w 32 PLRT wykonuje samolot typu MiG-21 R nr 1912. Sprawne jeszcze MiG-21 R i MiG-21 UM w całości trafiają do 3 PLM ( eks 62 ) w Krzesinach. Tam pozbawione aparatury rozpoznawczej pełnia służbę jako typowe myśliwce do października 2000r. W czasie całej służby w 32 PLRT utracono 7 maszyn, przy czym tylko jeden w katastrofie. Rozformowanie 32 PLRT. 1998r. W sierpniu 1998r. 32 PLRT zostaje rozwiązany. Dowódcy 32 PLRA/T; · 22 maja 1963 - 28 września 1971 - płk pil. Leon Krzeszowski · 28 września 1971 - 4 grudnia 1972 - płk dypl. pil. Jerzy Rybicki · 4 grudnia 1972 - 8 marca 1976 - płk dypl. pil. Mieczysław Ciesielski · 8 marca 1976 - 11 kwietnia 1979 - ppłk dypl. pil. Zbigniew Molak · 11 kwietnia 1979 - 12 grudnia 1981 - mjr dypl. pil. Zdzisław Domański · 12 grudnia 1981 - 2 maja 1984 - mjr dypl. pil. Jan Piszczyński · 2 maja 1984 - 15 listopada 1989 - ppłk dypl. pil. Stefan Gąsecki · 15 listopada 1989 - 9 sierpnia 1992 - ppłk dypl. pil. Eugeniusz Pawłowski · 9 sierpnia 1992 - 23 grudnia 1992 - mjr dypl. pil. Krzysztof Zbroja · 23 grudnia 1992 - 26 maja 1997 - mjr dypl. pil. Józef Kurczap · 26 maja 1997 - 7 stycznia 1998 - kpt. dypl. pil. Marian Jeleniewski · 7 stycznia 1998 - 25 czerwca 1998 - ppłk dypl. Marek Dębski Statki powietrzne 32 PLRA/T; · SB Lim-1 / SB Lim-2 A - 29 szt. · Lim-2 / Lim-2 R - 28 szt. · MiG-21 R - 36 szt. · MiG-21 PFM - 8 szt. · MiG-21 US / MiG-21 UM - 11 szt. · TS-8 - 4 szt. · TS-11 - 9 szt. · An-2 - 4 szt. · SM-1 - 10 szt. · SM-2 - 10 szt. · Mi-2 - 4 szt. Opracował Karol Placha 31 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 31 Lotniczy Pułk Szkolno - Bojowy w Łasku 1952r. – 1967r. Historia 31 PLM w Łasku 1952r. – 1957r. Pułk powołano do życia jako typowo bojowy. Pułk organizacyjnie podlegał pod 5 Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego OPL OK razem z 1 PLM i 13 PLM. Pierwsze poczynania do rozpoczęcia formowania rozpoczęto w 1952r. W 1953r. istniała już podstawowa struktura jednostki i rozpoczęto szkolenie lotnicze. Pułk od samego początku był wyposażany wyłącznie w myśliwce z napędem turboodrzutowym. Podstawowym samolotem był Lim-1/2. Niefortunne wydarzenie. W dniu nastąpił kolejny przypadek dezercji Polskiego pilota przy użyciu samolotu Lim-2 nr 1B 19-019 / 1919. Tym razem z 31 PLM w Łasku. Pilot tej jednostki por. Bogdan Kożuchowski uprowadził samolot o numerze burtowym 1919 do Szwecji. Był to czas kiedy system komunistyczny był już dobrze przygotowany do odpowiedniego reagowania na tego typu przypadki. Działania podjęto niezwłocznie i były one dotkliwe. Oczywiście dla tych którzy pozostali w kraju. Jednostkę ukarano przeorientowaniem zadań, wymianą sprzętu i zmianą podległości strukturalnej. Pułk wycofano ze struktur 5 DLM OPL OK. Pułk został podporządkowany pod szkolnictwo wojskowe i stał się 31 Lotniczym Pułkiem Szkolno-Bojowym. Pośrednim efektem było także nie powstanie pułku szkolnego w Tomaszowie Mazowieckim. Pułk pozbawiono samolotów Lim-2. Wprowadzono natomiast wyeksploatowane już MiG-15. Na szczęście ten przypadek dezercji był ostatnim w lotnictwie myśliwskim LWP. Jednocześnie już od 1958r. wyroki sądowe dotyczyły wyłącznie uciekinierów. Odpowiedzialnych - nazwijmy to - moralnie karano dyscyplinarnie, ostrzeżeniem, rzadko przeniesieniem na niższe stanowisko. Do końca natomiast karze więzienia towarzyszyło pozbawienie praw obywatelskich, co dotkliwie odczuwały pozostawione w kraju rodziny. 31 Lotniczy Pułk Szkolno-Bojowy. 1958r. – 1968r. W latach 1958r. – 1968r. Pułk wykonywał zadania szkolne. Do pułku przybywali piloci prosto ze szkół w Dęblinie i Radomiu. Tu doskonalili swoje umiejętności i wykonywali swoje pierwsze zadania szkolno-bojowe. Sytuacja ta trwała do 1967r. kiedy to nastąpiły poważne zmiany w Lotnictwie Polskim. 31 LPSzk-B w Łasku zostaje rozformowany, a w jego miejscu zostaje powołany 10 PLM. Lotnisko w Łasku. 2008r. Lotnisko znajduje się w odległości około 5 km na południowy-wschód od miasta Łask. Leży pomiędzy drogami Nr 44, a Nr 483 we wsi Brodnica. Współrzędne geograficzne 51,33 N, 19,10 E, na wysokości 193 m npm. Posiada pas o nawierzchni betonowej, o wymiarach 2 500 m x 60 m, o orientacji 11/29. Opracował Karol Placha 29 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Ornecie 1952r. – 1968r. Historia 29 PLM 29 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego należał do tych jednostek LWP ( Ludowego Wojska Polskiego ), które zostały powołane do życia na fali ogromnego zwiększania potencjału militarnego Polski pod dyktando Moskwy. 29 PLM w planach stanowił część 9 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Polski Minister Obrony Narodowej - Marszałek Polski Konstanty Rokossowski ( jaki on Polski ), rozkazem z dnia polecił sformować 29 PLM. Dowódca 9 DLM ( dywizji lotnictwa myśliwskiego ) rozkazem organizacyjnym ogłosił sformowanie pułku w mieście Orneta. 26 PLM i 29 PLM początkowo tworzono razem na jednym lotnisku. Lecz niedługo potem 26 PLM przeniesiono do Malborka, skąd w następnym roku przeniesiono do Zegrza Pomorskiego. Nasz bohater, 29 PLM cały czas stacjonował na lotnisku w Ornecie. Tylko na krótko, kiedy lotnisko był poddane remontowi Pułk stacjonował w Malborku. Generalne plany były takie, aby powołać cztery dywizje, a w każdej z dywizji trzy pułki myśliwskie. Jednak trudna sytuacja ekonomiczna Polski spowodowała, że powołanie tak dużej ilości pułków lotniczych stało się niemożliwe. Wydano nowy rozkaz Nr 0078/Org. z dnia który założył formowanie lotniczych związków taktycznych w składzie dwóch pułków lotniczych. Dlatego zaniechano tworzenie 24 PLM i 27 PLM, a 11 DLM otrzymała pod rozkazy 26 PLM z 9 DLM. Drugim pułkiem podległym pod 11 DLM stał się 40 PLM ze Świdwina, gdzie także pomieszczono pozostałe jednostki dywizji. W związku z tym 29 PLM, razem z 41 PLM z Malborka był pod rozkazami 9 DLM w Malborku i należał do Wojsk Lotniczych. Lotnisko w Ornecie Wyposażone w pas startowy o wymiarach 2 000 m x 30 m, o orientacji 06/24. Nawierzchnia betonowa. Ma współrzędne geograficzne 54,07 N 20,05 E i leży na wysokości 53 m npm. Lotnisko zostało zbudowane przez prusaków. Podczas II wojny światowej zajęte przez sowietów i eksploatowane przez nich przypuszczalnie do 1950r. Od 1952r. przejęte przez Lotnictwo Polskie. W okresie 1952r. – 1953r. lotnisko poddane zostało generalnej rozbudowie. Remonty lotniska przeprowadzano w miarę regularnie, szczególnie pas startowy i drogi kołowania ( 1956r. – 1958r., 1961r. – 1962r., 1965r. ). Ściśle związane z 29 PLM, a po jego rozformowaniu popadło w zapomnienie. Jeszcze w 1972r. wykonano remont drogi kołowania Nr1, ale na tym koniec. Przez pewien czas lotnisko i jego obiekty służyły jako magazyn techniczny. Lotnisko jest ( 2008r. ) niezidentyfikowane, nie wpisane do rejestru. Lotnisko znajduje się we władaniu Agencji Mienia Wojskowego. 29 PLM w Ornecie 29 PLM ( JW. 4988 ) rozpoczął swoją działalność w trudnych warunkach. Sowieci opuszczając teren miast i lotniska nie pozostawili nic. Ich jednostka przypuszczalnie została przeniesiona w północno-zachodnią cześć Polski. W 1952r. 29 PLM został zmuszony do przejęcia budynków należących do Kościoła Katolickiego. ( Informacja niepewna ). W okresie 1952r. – 1953r. na terenie lotniska prace budowlane prowadził 51 Batalion Budowy Lotnisk ( JW. 4003 ). Jednostka ta przystosowała lotnisko do przyjęcia i eksploatacji samolotów myśliwskich z napędem turboodrzutowym w sile jednego pułku. Lotnisko zaliczono do klasy II-b z pasem startowym o wymiarach 2 000 m x 30 m. Przypuszczalnie w dniu na lotnisku w Ornecie odbyła się pierwsza zbiórka stanu osobowego Pułku. Podstawowym samolotem bojowym Pułku stał się Lim-1, a szkolno-bojowym SB Lim-1. Około 1955r. Pułk otrzymał nowocześniejsze Lim-2. 1959r. W maju 1959r. pułk otrzymuje na wyposażenie pierwsze dwa egzemplarze myśliwców Lim-5 P nr 1D-0403, 1D-0408. W czerwcu 1959r. pułk otrzymuje 1 MiG-17 PF z 28 PLM OPL OK. W 1959r. postanowiono porównywać umiejętności pilotów myśliwskich z różnych jednostek w bezpośredniej rywalizacji. W dniach do dnia odbyły się pierwsze po II wojnie światowej Centralne Zawody Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, indywidualne i zespołowe o mistrzostwo lotnictwa myśliwskiego. Na starcie stanęło kilka zespołów i 19 zawodników w konkurencjach indywidualnych. Stanęli na starcie, gdyż wygrali eliminacje. Niektórzy piloci startowali indywidualne i zespołowo. Przed zawodnikami postawiono następujące zadania; wyższy pilotaż, przechwycenie przeciwnika, strzelanie do celów naziemnych i powietrznych, lądowanie z przygaszonym silnikiem, lot nocny po trasie z wyjściem nad radiolatarnie w oznaczony czasie, itp. Wszystkie zespoły i piloci występujący indywidualnie otrzymali opaski z numerem. Konkurencje rozgrywano z dużym rozmachem. Jeden samolot na bieżąco oceniało kilku sędziów. Szczegółowo analizowano taśmy z fotokarabinów. W kilku konkurencjach sędziowie oceniali wykonywanie zadania wprost z powietrza, lecąc obok w innym samolocie. Oceniali przebieg ataku, bezpieczeństwo, podejmowanie decyzji przez dowódcę. Piloci z 29 PLM wypadli znakomicie, a szczególnie kpt. Franciszek Walenty, który indywidualnie zajął 1 miejsce. Klasyfikacja - Indywidualnie; 1 miejsce kpt. Franciszek Walentyn z 29 PLM LO – 2 280 punktów. 2 miejsce porucznik ( kpt. ) Stefan Ziębicki ( Ziembicki ) z 40 PLM LO – 2 210 punktów. 3 miejsce kpt. Garczyński – 2 155 punktów. Zespołowo; 1 miejsce zespół Kałkusa z 1 PLM z Mińska Mazowieckiego – 2 670 punktów. 2 miejsce zespół Daniłowicza – 2 660 punktów. 3 miejsce zespół kpt. Franciszka Walentyna z 29 PLM LO – 2 335 punktów. 1960r. Wiosną 1960r. do pułku trafiają pierwsze Lim-5. Około 8 sztuk. W 1960r. przeprowadzono II Centralne Mistrzostwa Lotnictwa Myśliwskiego WL i OPL OK. Zorganizowano je tym razem na kilku lotniskach. Centralnym miejscem było lotnisko w Krzesinach z jej gospodarzem 62 PLM. I tym razem piloci z 29 PLM nie zawiedli. Zespołowo 3 miejsce ponownie zdobył zespół kpt. Pilota Franciszka Walentyna. We wrześniu 1960r. odbywały się centralne uroczystości z okazji Święta Lotnictwa w Łodzi. Pułk wystawił do pokazów w powietrzu 6 samolotów Lim-2 pod dowództwem kpt. pilota Franciszka Walentyna. Rozformowanie 29 PLM w Ornecie. Druga połowa 60-tych lat to okres kolejnej reorganizacji w Polskim Lotnictwie Wojskowym. W ich efekcie niektóre pułku uległy rozformowaniu. Miedzy innymi 29 PLM z Ornety. Podstawą stało się Zarządzenie Sztabu Generalnego WP Nr 0197/Org z dnia który nakazywał dowódcy Wojsk Lotniczych rozformować Pułk do Samoloty używane w 29 PLM; WSK Lim-1, WSK Lim-2, WSK Lim-5, WSK Lim-5 P, Mikojan i Guriewicz MiG-17 PF, WSK TS-8 Bies, Opracował Karol Placha 28 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Słupsku-Rędzikowie 1952r. – 2000r. Godło 28 PLM w Słupsku. Początek 80-tych lat. Powstanie 28 PLM. 28 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został sformowany na podstawie Rozkazu MON Nr 0096 z dnia oraz Rozkazu D-cy Wojsk Lotniczych Nr 018 z dnia na bazie istniejącej 10 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Rędzikowie koło Słupska. Termin osiągnięcia gotowości bojowej wyznaczono na dzień W dniach grupa 10 samolotów MiG-15 i MiG-15 UTI została przebazowana z lotniska Bemowo do Rędzikowa. Grupą tą dowodził mjr pil. Wasyl Krymski. Pułk od razu rozpoczął szkolenie na nowoczesnych samolotach myśliwskich MiG-15 i nigdy na stanie nie posiadał myśliwców Jak-23. W dniu odbyła się pierwsza zbiórka stanu osobowego 28 PLM w składzie 62 oficerów i 142 podoficerów i szeregowych. Dzień ten, to jest uznany został za datę powstania 28 PLM w Słupsku, który tak silnie był złączony z miastem, że po latach otrzymał nazwę własną 28 Słupski Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. 1953r. Pułk jako wiodący w 10 DLM zawsze jako pierwszy otrzymywał nowy sprzęt. Już w 1953r. do Pułku wprowadzono pierwsze myśliwce MiG-15 bis. To postępowanie świadczyło o ważności 28 PLM w systemie obrony Polski. Z początkiem 1953r. do Pułku zaczęły docierać także pierwsze samoloty myśliwskie Polskiej produkcji Lim-1, będące odpowiednikami MiG-15. Od pierwszych dni istnienia, głównym zadaniem Pułku było szkolenie lotnicze i obrona najważniejszych obiektów administracyjno-gospodarczych, oraz wojsk na Wybrzeżu Środkowym. Wykonaniu tego zadania podporządkowane były zmiany organizacyjno-etatowe Pułku, systematyczna wymiana sprzętu lotniczego i ciągła rozbudowa infrastruktury naziemnej lotniska. Niefortunne wydarzenie. W ciągu bez mała pół wieku demokracji ludowej, czyli od 1944r. do 1989r. zbiegło z polskiej armii do państw zachodnich 52 oficerów, 5 chorążych i 4 podchorążych ze szkoły lotniczej w Dęblinie, u progu oficerskich nominacji. W sumie 61 wojskowych. Nie jest to powód do dumy, ale to są fakty. Nie chcę być sędzią, ale drobnego komentarza nie można uniknąć. W tym temacie wspomnę o czterech znanych ucieczkach z wykorzystaniem samolotów typu MiG-15 bis, dokonanych przez Franciszka Jareckiego, Zdzisława Jaźwińskiego w 1953r., Zygmunta Gościniaka w 1956r. i Bogdana Kożuchowskiego w 1957r. Do 1953r. ucieczki pilotów samolotami wojskowymi zdarzały się, ale zawsze kończyły się tragicznie. W 1951r., po nieudanej próbie uprowadzenia samolotu, został rozstrzelany podoficer z Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W 1952r. to samo spotkało instruktora w tejże szkole, ppor. Edwarda Pytko; gdy uciekał samolotem do Niemiec Zachodnich, przechwycili go nad terytorium NRD lotnicy sowieccy, zmusili do lądowania i wydali władzom Polskim. Pierwszemu, któremu udała się ucieczka był Franciszek Jarecki. W styczniu 1953r. ppor. Franciszek Jarecki dostał przydział do jednostki pod Słupskiem ( 28 PLM ). To było spełnienie marzeń młodego człowieka. Został pilotem wojskowym. Kontrwywiad Wojskowy, podobnie jak i innych młodych oficerów, starał się namówić Jareckiego do współpracy. Stosują jak zwykle groźby i prośby. Chłopak wpada w panikę, gdyż w dokumentach zataił, że mama jest właścicielka sklepu i ma rodzinę w USA. Dla odwleczenia sytuacji zapisuje się do PZPR. Ucieczkę planuje sam. Jej celem jest Bornholm, na którym, według propagandy, znajduje się baza NATO. W styczniu 1953r. do Polski docierają pierwsze egzemplarze najnowocześniejszych myśliwców MiG-15 bis. Rozlokowano je głównie w jednostkach na północy kraju. Miedzy innymi koło Słupska. Zostało one niemal natychmiast włączone w system stałych dyżurów bojowych. Bardzo często pilot przez cały czas pełnienia dyżuru przebywał w kabinie gotowego do startu w każdej chwili myśliwca. Radio było bez przerwy na nasłuchu. O tajności samolotu MiG-15 bis świadczy fakt, że ich stojanki były odosobnione, otoczone drutami kolczastymi i pilnowała ich warta. To, że ppor. Franciszek Jarecki trafił do tej jednostki świadczy o wysokim poziomie jego wyszkolenia i zaufaniu przełożnich do jego umiejętności. Mógł np. trafić do 7 DLM rozmieszczonej na południu kraju i użytkującej w tym czasie myśliwce Jak-23. W dniu wyznaczono Franciszkowi Jareckiemu pierwszy samodzielny lot na MiG-15 bis nr 3046 / 346. W locie miał być prowadzony przez drugi myśliwiec MiG-15 bis pilotowany przez instruktora por Józefa Caputę. Samoloty wystartowały zgodnie z planem. Skierowały się w kierunku Bałtyku z naborem wysokości do 1 500 m. W trakcie lotu Franciszek Jarecki jako prowadzony, odłączył się od prowadzącego i ostro zszedł na pułap 200 m. Instruktor zauważył nagłe znikniecie samolotu i zameldował o prawdopodobnym wypadku kolegi. Było to bardzo prawdopodobne. Zdarzały się wypadki utraty przytomności przez młodych pilotów, a i takie zakończone katastrofą. Na poszukiwanie samolotu, a może raczej w pościg za nim. Ruszyło 8 sowieckich myśliwców przypuszczalnie także MiG-15 bis. Jednak przed startem Franciszek Jarecki podejrzał aktualną częstotliwość alarmową w jednym z dyżurujących na lotnisku myśliwców. Będąc ciągle na nasłuchu, doskonale się orientował w ruchach samolotów nad Bałtykiem. Wykorzystując nieliczna chmury i niski pułap „bawił się w chowanego”. Po 7 minutach lotu dotarł nad Bornholm. Tutaj przekonał się, że nie ma żadnej bazy wojskowej, a tylko zwykłe lotnisko polowe. I tak miał szczęście. Parę miesięcy wcześniej byli tu sowieci, którzy oddali wyspę Szwedom-Duńczykom. Idealnie posadził samolot. Franciszka Jareckiego przejęli Brytyjczycy i przekazali go do USA. W Londynie generał Władysław Anders odznaczył go Krzyżem Zasługi z Mieczami. Przyjął go prezydent USA Dwight Eisenhower. Otrzymał 50 tys. dolarów i obywatelstwo amerykańskie. Obywatelstwo to otrzymał bez konieczności odbycia karencji 7-lat, gdyż „usynowił” go jeden z kongresmanów pochodzenia polskiego. Dziś ( 2000r. ) jest właścicielem fabryki zaworów precyzyjnych z filiami w Azji i Australii. Był dwa razy żonaty, ma sześcioro dzieci. Żadne z nich nie mówi już po polsku. Co z samolotem? Franciszek Jarecki nie wiedział, że ustalono nagrodę za sprowadzenie MiG-15 bis na zachód. To były te owe 50 tysięcy dolarów. Duńczycy maszynę zwrócili po kilku tygodniach ze śladami odlewów gipsowych. W Polsce Franciszka Jareckiego skazano na karę śmierci. Jego przełożonych początkowo kary nie sięgały, gdyż zaledwie dwa miesiące później podobnym „wyczynem” popisał się por. Zdzisław Jaźwiński. 1956r. W 1956r. podstawowym typem myśliwca były Lim-1, MiG-15, Lim-2, MiG-15 bis. W 1956r. do Polski sprowadzono pierwsze myśliwce wyposażone w stacje radiolokacyjne. Było to 12 maszyn MiG-17 PF. Myśliwce te w ilości klucza postanowiono wprowadzić na wyposażenie trzech pułków rozmieszczonych na północy kraju. Jednym z pułków był właśnie 28 PLM w Słupsku. W grudniu 1956r. zorganizowano klucz samolotów pościgowych MiG-17 PF. MiG-19 w 28 PLM. 1958r. W połowie 50-tych lat wiadomo było, że era samolotów naddźwiękowych nachodzi nieodwołalnie. Po wielu miesiącach Polskiej dyplomacji udało się uzyskać zgodę na zakup 33 myśliwców naddźwiękowych typu MiG-19 P / PM zdolnych do wykonywania lotów w „każdych warunkach atmosferycznych”. MON postanowiło samoloty te w ilości eskadry uzbroić trzy pułki lotnictwa myśliwskiego. Jednym z nich stał się 28 PLM. W 1958r. w 28 PLM rozpoczęto przygotowania do wprowadzenia samolotów MiG-19. Wybrano grupę pilotów i techników, którą przeszkolono w ZSRS w Nowosiejce koło Krasnodaru. Do 28 PLM pierwsze samoloty MiG-19 P przyleciały z Modlina na początku grudnia 1958r. W lipcu 1959r. także z Modlina dostarczono 5 MiG-19 PM. W nowe samoloty przezbrojono jedną eskadrę, a dwie pozostałe latały nadal na samolotach Lim-2, Lim-5. Natomiast 4 samoloty MiG-17 PF w czerwcu 1959r. został przekazane do pułków Lotnictwa Operacyjnego. W dniu na stanie 28 PLM było; - 5 MiG-19 PM, - 7 MiG-19 P, - 10 Lim-5, - 7 Lim-2, - 3 SB Lim-1, - 4 MiG-15 UTI, - 4 TS-8 Bies. W dniu Pułk stracił pierwszego MiG-19 PM. Niestety w katastrofie zginął pilot por Jan Drewicz. W październiku 1964r. 28 PLM miał na stanie; - 10 MiG-19 P, - 5 MiG-19 PM, - 8 Lim-5, - 11 Lim-2, - 3 SB Lim-1, - 4 MiG-15 UTI, - 4 TS-8 Bies. W listopadzie 1965r. z 39 PLM w Mierzęcicach przyjęto kolejnych pięć maszyn MiG-19 PM. Z kolei w ciągu 1966r. z 39 PLM przyjęto jeszcze kilka MiG-19 P. Było to zgodne z polityką MON, aby najmocniejsze były jednostki na północy Polski, bezpośrednio graniczące z „zachodem”. Niestety w połowie 1966r. w awariach utracono dwa MiG-19 PM. Pierwszy rozbił się koło miejscowości Lulemino. Pilot mjr Raszewski uratował się. Drugi równo miesiąc później, w dosyć niezwykłych okolicznościach. Przeszkalający się na nowy typ samolotu ppor. pilot Zbigniew Kopacz przez pomyłkę, jeszcze na płycie postojowej lotniska uruchomił dźwignię chowania podwozia. Obciążone samolotem nie schowało się od razu lecz dopiero podczas rozbiegu. Samolot zaczął szorować dziobem o pas w efekcie czego zapalił się. Pilot zdołał opuścić kabinę lecz samolot MiG-19 PM nb 910 spłonął. W dniu w lądującym Ił-28 z 19 Eskadry Holowniczej nastąpiła awaria wyciągarki, co spowodowało, że holowany na zbyt długiej linie „Gacek” zboczył z osi pasa w prawo i doszczętnie rozbił przednią część stojącego na trawie MiG-19 P nb 1012. W 1970r. miała miejsce kolejna katastrofa, por. Władysław Raczkiewicz pilotując MiG-19 P zginął - nie zdążył wyprowadzić samolotu z lotu nurkowego podczas ataku na cel naziemny. W 1970r. 28. PLM gościł u siebie eskadrę węgierskich MiG-19 S ( Węgrzy strzelali do celów nawodnych ), natomiast w lipcu 1972r. eskadra słupskich MiG-19 przebywała na lotnisku Rybnitz-Damgarten w NRD, gdzie stacjonowały sowiecki 773 PLM wyposażony w samoloty MiG-21 PFM. W dniu pełniący dyżur w parze dyżurnej kpt. pil. Jan Budek wystartował na MiG-19 P w celu przechwycenia niezidentyfikowanego samolotu, który znalazł się w Polskiej przestrzeni powietrznej. Po wykonaniu zadania nie wrócił na macierzyste lotnisko. Najprawdopodobniej samolot wpadł do Bałtyku. Okoliczności wypadku nie wyjaśniono. W dniu odbyły się ostatnie, nocne loty MiG-19. Rozstanie się z nimi nie obyło się bez problemów, w lądującym samolocie mjr Bonifacego Treli nie wyszło przednie podwozie. W maju 1975r. z wycofanych MiG-19 P, PM wymontowano silniki, które zostały sprzedane do ZSRS z przeznaczeniem na napęd latających celów Ła-17. Natomiast w czerwcu 1975r. rozmontowane kadłuby transportem kołowym zostały przewiezione na poligon w Nadarzycach gdzie po ponownym złożeniu służyły jako cele. Cztery samoloty zostały zachowane, jeden pozostał w pułku MiG-19 PM nb 908, a dwa trafiły do muzeów w Kołobrzegu MiG-19 P nb 728 i Krakowie MiG-19 PM nb 905. Czwarty samolot został ustawiony na cokole koło dworca PKP w Świdwinie, lecz po pewnym czasie, podczas bardzo silnej wichury, spadł i został złomowany. Samoloty MiG-19 kilkakrotnie demonstrowano na pokazach lotniczych, był to zazwyczaj przelot grupy samolotów oraz pilotaż indywidualny połączony z przekroczeniem, na dużej wysokości, prędkości dźwięku. Samoloty MiG-19 P / PM w Polsce. Lp. Wersja, numer burtowy, nr seryjny Miejsce stacjonowania Uwagi Pierwsza dostawa MiG-19 P 1-1 720 Modlin Modlin jako CSL ( Centrum Szkolenia Lotniczego ) był bazą do przeszkalania pilotów na myśliwce MiG-19. 2-2 724 Modlin 3-3 725 ? Modlin Z powodu awarii układu sterowania w locie samolot uległ deformacji. Pilot przeżył -Roman Operacz 4-4 726 Modlin 5-5 727 Mierzęcice Katastrofa podczas startu z powodu asymetrii ciągu .Pilot zginął - Eugeniusz Nasiorowski 6-6 728 Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu. Po pewnym czasie otrzymał niewłaściwy nb 723 7-7 729 ? Słupsk-Rędzikowo Pilot nie wyprowadził maszyny po ataku z lotu nurkowego . Pilot zginął - Władysław Raczkiewicz 8-8 730 9-9 739 W dniu pilot Tadeusz Góra. Podczas lotu przerywa pracę jeden silnik, a po chwili drugi. Pilot ląduje przymusowo, odnosząc obrażenia. Druga dostawa MiG-19 P 10-1 1008 11-2 1009 ? Słupsk-Rędzikowo Zaginął nad Bałtykiem po wykonaniu lotu bojowego Pilot zginął - Jan Budek 12-3 1010 ? 13-4 1011 14-5 1012 Uszkodzony na ziemi Bez pilota 15-6 1020 ? 16-7 1021 17-8 1022 ? 18-9 1023 ? 19-10 1024 Trzecia dostawa MiG-19 PM 20-1 904 21-2 905 Muzeum Lotnictwa w Krakowie 22-3 906 ? Słupsk-Rędzikowo Utracony w katastrofie . Pilot zginął - Jan Drewicz 23-4 907 ? Słupsk-Redzikowo Rozbity koło miejscowości Lulemino Pilot przeżył - Raszewski 24-5 908 / 65-0908 Słupsk-Redzikowo Pozostał w Słupsku jako eksponat. Po pewnym czasie otrzymał nb 1958 co odzwierciedla datę jego wprowadzenia. 25-6 909 ? 26-7 910 Słupsk-Rędzikowo Zniszczony podczas startu Pilot przeżył - Zbigniew Kopacz 27-8 911 ? 28-9 912 ? 29-10 913 ? 30-11 914 ? 31-12 915 32-13 916 33-14 917 Inne wydarzenia w Pułku. W dniu z rąk gen. bryg. M. Jakubika 28 PLM otrzymał sztandar nadany przez Radę Państwa w uznaniu za osiągnięcia w szkoleniu i opanowanie techniki wojskowej W 1962r. w wyniku zmian organizacyjnych, 28 PLM wszedł w skład wyodrębnionego nowego rodzaju Sił Zbrojnych - Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Zmiany te były zapoczątkowane już z końcem 50-tych lat. Wówczas to zlikwidowano dywizje wojsk OPL OK. W ich miejscu powstały, podobnie jak w Lotnictwie Operacyjnym – Korpusy. 28 PLM w Słupsku wszedł w skład 2 Korpusu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. W 1962r. w skład 2 Korpusu z dowództwem w Bydgoszczy wchodziły pułki; - 11 PLM w Debrznie, - 25 PLM w Pruszczu Gdańskim, - 26 PLM w Zegrzu Pomorskim, - 28 PLM w Słupsku, - 34 PLM w Babich Dołach, który poprzednio był w Marynarce Wojennej, - 19 Eskadra Holownicza w Słupsku, - 43 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego w Bydgoszczy. Dodatkowo pod 2 Korpus podlegały; 129 Pułk Artylerii OPL w Szczecinie, 136 Pułk Artylerii OPL w Bydgoszczy, Bataliony Radiotechniczne; 2 w Grudziądzu, 8 w Słupsku, 9 w Choszcznie. MiG-21 w 28 PLM. 1973r. W 1973r. wprowadzono do eksploatacji samoloty MiG-21 MF, wyposażając w nie I i II eskadrę. Samoloty były fabrycznie nowe. Pułk przyjął ich na stan w okresie 1973r. – 1974r. 22-24 egzemplarze. Przyjęto na wyposażenie także 2 nowe egzemplarze szkolno-bojowych MiG-21 UM. Dzięki tym nowym maszynom Pułk mógł całkowicie spisać ze stanu myśliwce MiG-19. Jednak okres eksploatacji tych maszyn w Pułku był bardzo krótki, gdyż w 1979r. przyjęto do służby nowy typ myśliwca MiG-23. MiG-23 w 28 PLM. 1979r. Rok 1979 był przełomowym w historii jednostki. Grupa 15 pilotów, oraz 28 osób personelu technicznego odbyła szkolenie w Ługawoje w ZSRR na samoloty MiG-23 MF/UB. W szkoleniu tym uczestniczyli następujący piloci:- ppłk. pil. Janusz Dorożyński- ppłk. pil. Waldemar Piegza- mjr pil. Zbigniew Kopacz - mjr pil. Bogdan Sokołowski- mjr pil. Mieczysław Walentynowicz- kpt. pil. Andrzej Jasiński- kpt. pil. Tadeusz Potaczała- kpt. pil. Zbigniew Różalski- kpt. pil. Janusz Rybicki- kpt. pil. Stanisław Szafruga- kpt. pil. Czesław Zabiełło (nie ukończył szkolenia)- por. pil. Jerzy Bekus- por. pil. Ryszard Drzymała- por. pil. Marian Krzemiński - por. pil. Andrzej Skalski W tym czasie lotnisko w Rędzikowie przechodziło kapitalny remont mający na celu przygotowanie głównego pasa startowego, oraz dróg kołowania pod przyjęcie nowych samolotów. Już w dniu na lotnisku w Mińsku Mazowieckim wylądowało pierwszych 11 samolotów MiG-23 MF/UB, natomiast w dniu odbyły się pierwsze loty szkoleniowe. Jako pierwsi, na samolocie MiG-23UB nr boczny 845 lot wykonali: ppłk. pil. J. Dorożyński, oraz mjr pil. B. Sokołowski. W dniu 14 samolotów MiG-23 UB/MF przebazowało się do Rędzikowa, inaugurując szkolenie pilotów z macierzystego lotniska. Wykaz samolotów myśliwskich MiG-23 MF służących w 28 SPLM. Lp. Numer taktyczny Numer seryjny Rok wycofania ze służby 1 120 0390217120 1996 2 121 0390217121 1996 3 122 0390217122 1996 4 139 0390217139 1996 5 140 0390217140 1981 6 141 0390217141 Rozbity 7 145 0390217145 Rozbity 8 146 0390217146 1996 9 147 0390217147 1997 18 145 0390217148 1996 11 149 0390217149 1997 12 150 0390217150 Rozbity 13 455 0390220455 1998 14 456 0390220456 1998 15 457 0390220457 1994 16 458 0390220457 1998 17 459 0390220459 1998 18 460 0390220460 1997 19 461 0390220461 1998 20 001 0390221001 1998 21 005 0390221005 1998 22 007 0390221007 1998 23 010 0390221010 1997 24 012 0390221012 1998 25 062 0390224062 1999 26 065 0390224065 1999 27 101 0390224101 1999 28 102 0390224102 1999 29 105 0390224105 Rozbity 30 110 0390224110 1999 31 115 0390224115 1999 32 117 0390224117 1999 33 021 0390224021 1993 34 050 0390224050 1999 35 152 0390224152 1993 36 153 0390224153 1993 Wykaz samolotów szkolno-bojowych MiG-23 UM służących w 28 SPLM; Lp. Numer taktyczny Numer seryjny Rok wycofania ze służby 1 845 A1037845 1999 2 846 A1037846 1999 3 850 A1038850 1996 4 842 A1038842 1998 5 844 A1038844 1998 6 831 A1038831 1999 Od Pułk wykonywał zadania w ramach Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. W dniu Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 94/MON z dnia Pułk przyjął nazwę wyróżniającą "Słupski", i odtąd jego pełna nazwa brzmiała: 28 "Słupski" Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. Od tego samego roku, rocznica pierwszej zbiórki Pułku - dzień - została Decyzją MON nr 94 uznana jako "Święto Pułku". W końcu roku, dnia pułk otrzymał nowy sztandar ufundowany przez społeczeństwo miasta Słupska i Ziemi Słupskiej. Przewodniczącym Społecznego Komitetu Fundatorów był Prezydent Słupska, Pan J. Mazurek. W imieniu Prezydenta RP, sztandar Dowódcy 28 PLM, ppłk. pil. R. Bruździakowi, wręczył gen. dyw. pil. Henryk Pietrzak - Szef Sztabu WLiOP. Od początku istnienia Pułku pełniony był dyżur bojowy minimum parą samolotów, z kilkuminutowym czasem gotowości do startu. Wielokrotnie, szczególnie w latach 50-tych i 60-tych samoloty dyżuru bojowego startowały i przechwytywały obce statki powietrzne, weryfikowały dane o okrętach rozpoznawczych działających na Bałtyku, przeciwdziałały innym obiektom latającym - np. balonom. Dyżurne siły i środki stanowisk dowodzenia, oraz samoloty udzielały również pomocy innym statkom powietrznym. W miarę doskonalenia struktur organizacyjnych, wprowadzania nowego sprzętu i uzbrojenia zmieniała się treść zadań szkoleniowych Pułku, systematycznie weryfikowana w ćwiczeniach, w trakcie których niejednokrotnie działania prowadzono jednocześnie z dwóch lotnisk i drogowego odcinka lotniskowego (DOL). Wielokrotnie Pułk brał udział w ćwiczeniach organizowanych na szczeblu Wojska Polskiego, a do 1988r. w ćwiczeniach Układu Warszawskiego, współdziałając z lotnictwem ZSRS i NAL NRD. Po wprowadzeniu na uzbrojenie samolotów MiG-23 MF/UB, Pułk w latach 1980, 1982, 1984, 1985 brał udział w ćwiczeniach na terytorium ZSRS połączonych ze strzelaniem do celów powietrznych. Postawione zadania za każdym razem wykonano na ocenę bardzo dobrą. Mistrzowskie opanowanie techniki lotniczej piloci Pułku prezentowali społeczeństwu po raz pierwszy w defiladzie lotniczej w Warszawie. Ponadto Pułk brał udział w defiladach w 1959r., gdzie zaprezentowano ugrupowanie 3 rombów po 16 samolotów; 1960r. - w 550 rocznicę bitwy pod Grunwaldem piloci brali udział w locie tzw. "tafli"; 1966r. - Udział w defiladzie 1000-lecia Państwa Polskiego; 1969r. - w defiladzie XXV-lecia PRL. Za całokształt wyszkolenia i wzorową realizację zadań, Pułk był wielokrotnie wyróżniany przez przełożonych. Najważniejszym wyróżnieniem było nadanie w latach 1975, 1981, 1985 medalu "Za osiągnięcia w służbie wojskowej". W latach 90-tych podstawowe zadania Pułku nie uległy zasadniczym zmianom. Priorytetem pozostało bezpieczne szkolenie lotnicze, którego wynik weryfikowały odbyte ćwiczenia, w tym corocznie od 1992r. strzelania rakietowe na poligonie w Ustce, oraz ćwiczenia połączone z lądowaniem na drogowym odcinku lotniskowym ( DOL ). Kunszt pilotażu piloci pułku na samolotach MiG-23 MF prezentowali w licznych pokazach lotniczych, Air Show'91 w Poznaniu, w 1993r. w Gdyni i Dęblinie ( symulowana walka powietrzna 4 MiG-23MF z 4 MiG-29 z 1 PLM ), a w 1996r. w Bydgoszczy. Wszystkie zadania w powietrzu w latach 90-tych piloci wykonywali bezpiecznie. Dowódca WLiOP za lata 1992, 1993, 1995, 1996 wyróżnił Pułk dyplomem i Pucharem Przechodnim za Bezpieczeństwo Lotów. W 1997r. Pułk otrzymał na własność Puchar Dowódcy WLiOP za Bezpieczeństwo Lotów. W 1992r. Pułk był trzykrotnie poddany kontroli inspektorów KBWE z Francji, Norwegii, Belgii. W latach 1992-96 Pułk odwiedziło wiele delegacji zagranicznych w tym piloci USAF - uczestnicy operacji Pustynna Burza (1992), Dowódca 3 Armii USAF i 48 TFW z Lakenheath (1993), szef Sztabu Sił Powietrznych Francji (1994), przedstawiciele 4 Dywizji Lotniczej z Niemiec (1995), Dowódca Sił Powietrznych Królestwa Szwecji (1996). Szczególna była wizyta pilotów i obsługi naziemnej 493FS/48TFW USAF na 2 samolotach F-15 C/D we wrześniu 1994r. Goście, wraz z Dowódcą WLiOP gen. Dyw. J. Gotowałą wzięli udział w obchodach 42 rocznicy powstania Pułku. Odbyły się również wspólne loty samolotów MiG-23 MF/UB i F-15 C/D. W dniu Pułk gościł gen. Michaela E. Ryana - dowódca USAF Europie, wraz z dowódcą 52 TFW USAF w Spangdahlem. Celem wizyty było nawiązanie współpracy pomiędzy 52 TFW i 28PLM. Po raz pierwszy w historii w dniach grupa 4 samolotów MiG-23 MF/UB wraz z pilotami i obsługą naziemną wzięła udział w ćwiczeniach Cooperative Jaguar'95 operując z bazy NATO Karup w Danii. We wrześniu 1996r. odbyły się ćwiczenia Amber Express, w których piloci brali udział we wspólnych lotach z maszynami SP RFN. Przedsięwzięcie było realizowane w ramach programu "Partnerstwo dla Pokoju". W 1997r. piloci i obsługa naziemna uczestniczyli w polsko-amerykańskim ćwiczeniu "Orli Szpon", tocząc symulowane walki powietrzne z maszynami USAF. W związku z kończeniem resursów przez kolejne egzemplarze samolotów MiG-23, oraz z polityką oszczędnościową MON, postanowiono wycofać z uzbrojenia maszyny tego typu. Ostatnie loty szkolne odbyły się w dniu Wzięło w nich udział 5 samolotów MiG-23 MF i 2 MiG-23 UB. Natomiast ostatni lot MiG-23 UB w barwach WLiOP odbył się w dniu Część samolotów skreślonych z inwentarza WLiOP przekazano do AMW ( Agencja Mienia Wojskowego ) w celu sprzedaż kolekcjonerom, natomiast kilka najmłodszych egzemplarzy ( samoloty 24 serii ), mających jeszcze spory zapas resursu przetransportowano na poligon lotniczy w Nadarzycach i tam "rozstrzelano". Lotnisko Słupsk Rędzikowo. Lotnisko położone jest na wschód od centrum Słupska, w odległości około 3 km., w obszarze wsi Rędzikowo, której poprawna nazwa to także Redzikowo. Obie nazwy są poprawne. Lotnisko leży w pobliżu drogi krajowej Nr 6 pomiędzy Słupskiem a Lęborkiem. Z lotniska jest około 20 km nad Bałtyk. Lotnisko wyposażone jest w pas startowy o wymiarach 2 200 m x 60 m, o nawierzchni betonowej, o orientacji 09/27. Ma współrzędne geograficzne 54,28 N 17,06 E i leży na wysokości 66 m npm. Obecnie ( 2008r. ) pełni wyłącznie rolę lotniska sanitarnego. Czasami odbywają się na nim festyny kulturalne. Są plany na umieszczenie na nim elementów „Tarczy Rakietowej” USA. Rozformowanie Pułku. W wyniku powyższych działań, Ministerstwo Obrony Narodowej decyzją nr MON PF24/ORG z dnia podjęło decyzję o rozformowaniu jednostki. 28 "Słupski" Pułk Lotnictwa Myśliwskiego zakończył działalność, oraz przeszedł do historii z dniem Przede wszystkim musimy pamiętać o 19 Polskich pilotach, którzy ponieśli śmierć pełniąc służbę na straży Polski w 28 SPLM. Dowódcy 28 PLM WYKAZ DOWÓDCÓW28 "Słupskiego" Pułku Lotnictwa Myśliwskiego 1. mjr pil. Wasyl Krymski - - 2. mjr pil. Wiktor Iwoń - - 3. kpt. pil. Rafał Bulak - - 4. mjr pil. Czesław Dużyński - - 5. mjr pil. Roman Czajkowski - - 6. kpt. pil. Józef Caputa - - 7. ppłk. pil. Jan Kamela - - 8. mjr pil. Jerzy Figurski - - 9. ppłk. pil. Henryk Dańko - - 10. mjr pil. Marcin Kawczyński - - 11. ppłk pil. Władysław Jędrych - - 12. ppłk. pil. Henryk Pietrzak - - 13. ppłk pil. Janusz Dorożyński - - 14. ppłk. pil. Bogdan Sokołowski - - 15. ppłk. pil. Franciszek Klimczuk - - 16. mjr pil. Ryszard Bruździak - - 17. ppłk. pil. Ireneusz Bijata - - 18. ppłk. pil. Bogdan Wójcik - - UWAGA: Stopnie wojskowe dowódców z dnia objęcia obowiązków służbowych. Samoloty używane w 28 PLM w Słupsku; Mikojan i Guriewicz MiG-15, Mikojan i Guriewicz MiG-15 UTI ( UTI MiG-15 ), WSK Lim-2, WSK SB Lim-1, WSK Lim-5, Mikojan i Guriweicz MiG-17 PF, Mikojan i Guriweicz MiG-19 P, Mikojan i Guriewicz MiG-19 PM, WSK TS-8 Bies, WSK TS-11 Iskra, Mikojan i Guriweicz MiG-21 MF, Mikojan i Guriewicz MiG-21 UM, Mikojan i Guriewicz MiG-23 MF, Mikojan i Guriewicz MiG-23 UM, Opracował Karol Placha 26 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Zegrzu Pomorskim 1952r. – 1989r. 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Zegrzu Pomorskim 1989r. – 1999r. Historia Powstanie 26 PLM 26 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego należał do tych jednostek LWP, które zostały powołane do życia na fali ogromnego zwiększania potencjału militarnego Polski pod dyktando Moskwy. 26 PLM w planach stanowił część 9 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Polski Minister Obrony Narodowej - Marszałek Polski Konstanty Rokossowski ( jaki on Polski ), rozkazem z dnia polecił sformować 26 PLM. Dowódca 9 DLM ( dywizji lotnictwa myśliwskiego ) rozkazem organizacyjnym ogłosił sformowanie pułku w mieście Malbork. Początkowo pułk tworzono w Ornecie, ale szybko przeniesiono do Malborka. Pierwszym dowódcą został mjr Iwan Gołubickij, a do chwili jego przybycia za sprawy organizacji odpowiedzialny był por. Sobańko. Generalne plany były takie, aby powołać cztery dywizje, a w każdej z dywizji trzy pułki myśliwskie. Jednak trudna sytuacja ekonomiczna Polski spowodowała, że powołanie tak dużej ilości pułków lotniczych stało się niemożliwe. Wydano nowy rozkaz Nr 0078/Org. z dnia który założył formowanie lotniczych związków taktycznych w składzie dwóch pułków lotniczych. Dlatego zaniechano tworzenie 24 PLM i 27 PLM, a 11 DLM otrzymała pod rozkazy 26 PLM z 9 DLM. Drugim pułkiem podległym pod 11 DLM stał się 40 PLM ze Świdwina, gdzie także pomieszczono pozostałe jednostki dywizji. Czyli 26 PLM, razem z 40 PLM był pod rozkazami 11 DLM w Świdwinie i należał do Wojsk Lotniczych. Codziennie do pułku przybywali piloci, technicy, mechanicy i specjaliści innych służb. W dniu z OSL nr 4 ( Dęblin ), nr 5 ( Radom ) przybyło 9 pilotów, a z TOSWL - 14 chorążych. Pierwszymi samolotami w pułku były Jak-23, które dostarczono w ilości 12 sztuk w dniu Pierwszy lot szkoleniowy odbył się W dniu r. dowództwo wyjeżdża do Zegrza Pomorskiego odebrać od budowniczych trzy bloki mieszkalne dla kadry ( osiedle Rosnowo ), baraki koszarowe i płytę lotniska. W dniu pułk rozpoczyna przebazowanie z Malborka do Zegrza Pomorskiego. W dniu pierwszy eszelon ( pociąg wojskowy ) przybywa na stację kolejową w Koszalinie, skąd kolumną dociera do Zegrza Pomorskiego. Przebazowanie kończy się Lotnisko Zegrze Pomorskie 1953r. Lotnisko jest położone około 20 km na południe od Koszalina, przy drodze Nr 168, wśród lasów. Lotnisko wyposażono w betonowy pas startowy o wymiarach 2 400 m x 60 m, na wysokości 76 m npm, współrzędne geograficzne 54,02 N 16,15 E, orientacja pasa startowego 07/25. Drogi kołowania i płyty postojowe ( stojanki ) także otrzymały nawierzchnie betonowe. W 70-tych latach lotnisko wyposażono w ponad 30 schronohangarów dla samolotów. W kierunku północno-wschodnim od lotniska, w odległości około 4 km wybudowano w osadzie Rosnowo osiedle mieszkalne ( oficerskie ). Służba 26 PLM W ostatnim dniu miesiąca października 1953r. ( ) jednostka otrzymuje 13 samolotów MiG-15. Całkowite przezbrojenie na te samoloty nastąpi do lata 1954r. W sierpniu 1954r. pułk zostaje chwilowo przebazowany do Sochaczewa w związku z mającą się odbyć defiladą powietrzną nad Warszawą. Znaczącym wydarzeniem w 1954r. było połączenie Wojsk Lotniczych z Wojskami Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju ( WL i OPL OK ) pod jedno dowództwo. 1954r. nie był udanym dla pułku. W tym to roku wydarzyły się dwie katastrofy w których zginęli młodzi piloci. U progu wiosny w dniu podczas wykonywania zadań w powietrzu w katastrofie lotniczej na samolocie MiG-15 zginął ppor. pil. Jerzy Golik. Strata tym większa, że nie ustalono przyczyn tragedii. Z kolei w dniu o godzinie 1015 nastąpiła katastrofa UTI MiG-15. Lot treningowy wykonywało dwóch pilotów. W pierwszej kabinie ppor. pil. Jerzy Świnczak, w drugiej ppor. pil. Mieczysław Kochanowski. Prawdopodobnie nastąpiła awaria układu hydraulicznego i nie można było wystawić podwozia. Ppor. Mieczysław Kochanowski otrzymał rozkaz katapultowania się i po wystrzeleniu wylądował pomyślnie na spadochronie. Ppor. Jerzy Świnczak chciał uratować maszynę. Niestety przepłacił to życiem, ginąc w szczątkach rozbitego samolotu. Kolejny 1955r. także przyniósł jednego tragicznie zmarłego pilota. W dniu do wspólnego zadania wystartowały dwa samoloty myśliwskie. Jako prowadzący por. pil. Bolesław Turbański, a prowadzony ppor. pil. Marian Wolszczak . Warunki atmosferyczne były bardzo trudne. Z nieznanych przyczyn samolot Mariana Wolszczaka rozbił się, grzebiąc pilota. W 1956r. wydarzyła się jeszcze jedna katastrofa. Ppor. pil. Henryk Tokarski zginął podczas wykonywania zadań w powietrzu w katastrofie lotniczej. Przyczyn katastrofy nie ustalono. Na szczęście katastrofa ta zakończyła ( na jakiś czas ) czarną serię. Tych czterech młodych ludzi, którzy zginęli, są dowodem na to jak trudne były to czasy. Jak bardzo liczył się efekt końcowy, a nie człowiek. Że ich poziom wyszkolenia był niski, nie dlatego, że nie chcieli zdobywać wiedzy, ale że jak najszybciej chciano stworzyć pilota myśliwskiego. Pilota z chłopaka z niską wiedzą techniczną, który dopiero w wojsku zdobywał jej podstawy, a co dopiero mówić o wiedzy zaawansowanej. Efekt państwa totalitarnego, które zamknęło granice przed lotnikami II Rzeczypospolitej Polskiej. W efekcie dopiero w 1956r. pułk osiąga zdolność bojową. Także w 1956r. ( druga połowa ) pułk otrzymuje pierwsze myśliwce krajowej produkcji Lim-5, będące licencjami sowieckich MiG-17 F. Niefortunne wydarzenie w 26 PLM 1956r. W ciągu bez mała pół wieku demokracji ludowej, czyli od 1944r. do 1989r. zbiegło z polskiej armii do państw zachodnich 52 oficerów, 5 chorążych i 4 podchorążych ze szkoły lotniczej w Dęblinie, u progu oficerskich nominacji. W sumie 61 wojskowych. Nie jest to powód do dumy, ale to są fakty. Nie chcę być sędzią, ale drobnego komentarza nie można uniknąć. Znane są ucieczki z wykorzystaniem samolotów typu MiG-15 bis, dokonanych przez; Franciszka Jareckiego, Zdzisława Jaźwińskiego w 1953r., Zygmunta Gościniaka w 1956r. i Bogdana Kożuchowskiego w 1957r. Do 1953r. ucieczki pilotów samolotami wojskowymi zdarzały się, ale zawsze kończyły się tragicznie. W 1951r., po nieudanej próbie uprowadzenia samolotu, został rozstrzelany podoficer z Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. W 1952r. to samo spotkało instruktora w tejże szkole, ppor. Edwarda Pytko; gdy uciekał samolotem do Niemiec Zachodnich, przechwycili go nad terytorium NRD lotnicy sowieccy, zmusili do lądowania i wydali władzom polskim. Pierwszemu któremu udała się ucieczka był Franciszek Jarecki. Ucieczki nie ominęły kadry z 26 PLM. W dniu zanotowano akt dezercji pilota z 26 PLM bazującego w Zgierzu Pomorskim. Podczas wykonywania zadania walki powietrznej por. pilot Zygmunt Gościniak skierował samolot Lim-2 nr 1B 013-027 / 1327 w kierunku morza, by po kilkunastominutowym locie wylądować awaryjnie na wyspie Bornholm w rejonie remontowanego lotniska w Ronne. 1957r. Kolejne poważne zmiany w lotnictwie zachodzą w 1957r. Na fali ruchów społecznych jednym z efektów jest opuszczenie oficerów sowieckich Polskich struktur wojskowych. Za tym poszły także inne zmiany. W dniu 26 PLM wyszedł Rozkazem MON nr 098 z bezpośredniego podporządkowania pod 11 DLM, a w jego miejsce został podporządkowany 4 PLM stacjonujący w Goleniowie. 26 PLM Zegrze Pomorskie staje się w Wojskach Lotniczych bezpośrednio zależny od Warszawy. 1959r. W dniu nastąpiła wizyta Ministra Obrony Narodowej gen broni Mariana Spychalskiego, Szefa Sztabu Generalnego gen broni Jerzego Bordziłowskiego oraz Dowódcy Wojsk Lotniczych gen dywizji Jana Freja-Bieleckiego. Należy przypuszczać, że podstawowym celem wizyty było przygotowanie pułku na przyjęcie pierwszych w Polsce naddźwiękowych myśliwców typu MiG-19. Jednak w rezultacie pułk ten tych maszyn nie otrzymał. W 1959r. nastąpiła kolejna reorganizacja pułku. Na podstawie rozkazu Dowódcy Wojsk Lotniczych z dnia powołano do życia Dywizjon Techniczny, któremu podporządkowano trzy ELM ( eskadry lotnictwa myśliwskiego ), dział obsługi technicznej, służbę inżynieryjno - eksploatacyjną ( SIE ). W tym czasie ( 1959r. ) pułk posiadał na wyposażeniu; 10 Lim-5, 17 Lim-2, 4 UTI MiG-15, 4 UTI Lim-1, 4 Jak-11, 1960r. W dniu w rocznicę wyzwolenia Białogardu, wręczono jednostce sztandar ufundowany przez społeczeństwo tego miasta. Sztandar wręczał generał brygady M. Jakubik na ręce dowódcy pułku majora pilota Janusza Żywno. Po wręczeniu sztandaru odbyła się defilada połączona z przelotem dwóch trójek samolotów; odrzutowych i tłokowych. 1962r. W 1962r. nastąpiły kolejne zmiany organizacyjne. Rozwiązano WLiOPL na jego bazie utworzono Inspektorat Lotnictwa, Lotnictwo Operacyjne, WOPK - jako oddzielne rodzaje wojsk. Na początku 60-tych lat lotnictwo myśliwskie otrzymało naddźwiękowe samoloty MiG-21, co zdecydowanie zwiększyło jego możliwości bojowe. Pierwszą grupę pilotów 26 PLM do przeszkolenia na te samoloty, wytypowano latem 1963r. Rok później, w sierpniu 1964r. MiG-21 pojawiły się nad Rosnowem. We wrześniu 1968r. po raz pierwszy odbyło się strzelanie rakietowe. Na początku 1968r. nastąpiła kolejna reorganizacja lotnictwa. Połączono Lotnictwo Operacyjne z Inspektoratem Lotnictwa tworząc DWLot ( dowództwo wojsk lotniczych ) z siedzibą w Poznaniu. W 1969r. ukształtowała się nowa struktura lotnictwa. Istotną zmianą na szczeblu pułków było utworzenie w końcu lat siedemdziesiątych batalionów łączności i ubezpieczenia lotów na bazie ddl. W skład pułków lotniczych włączono też bataliony zaopatrzenia. Z końcem 70-tych lat na uzbrojenie planowano wprowadzić nowe samoloty w postaci MiG-23. na ten typ postanowiono przezbroić trzy pułki lotnicze. Niestety z powodów finansowych przezbrojono tylko 28 PLM. Pozostałe dwa ( 34 PLM i 26 PLM ) wyposażono w nowe MiG-21 bis. Samoloty te trafiły do Zegrza Pomorskiego w 1981-1982r. W 1981r. pułk otrzymał 26 MiG-21 bis. 26 PLM przemianowany na 9 PLM. 1989r. – 1999r. zobacz 9 PLM W 1989r. na fali przemian społecznych nastąpiła restrukturyzacja Sił Zbrojnych. 26 PLM z Zegrza Pomorskiego został przekazany do Wojsk Lotniczych z jednoczesną zmianą numeracji na 9 PLM. Dotychczasowy 9 PLM z Debrzna został praktycznie zlikwidowany, a jego tradycje przejął pułk z Zegrza Pomorskiego. Od tej pory 9 PLM z Zegrza Pomorskiego otrzymał nowe godło. Struktura organizacyjna jednostki ( 1990r. ): · Dowództwo · Stanowisko Dowodzenia · Sztab 1. eskadra lotnictwa myśliwskiego 1. klucz eksploatacji płatowca i silnika 2. klucz eksploatacji płatowca i silnika 3. klucz eksploatacji płatowca i silnika · klucz Urządzeń Radioelektronicznych (URE) · klucz osprzętu lotniczego · klucz uzbrojenia lotniczego 2. eskadra lotnictwa myśliwskiego 1. klucz eksploatacji płatowca i silnika 2. klucz eksploatacji płatowca i silnika 3. klucz eksploatacji płatowca i silnika · klucz Urządzeń Radioelektronicznych (URE) · klucz osprzętu lotniczego · klucz uzbrojenia lotniczego · eskadra techniczna · Służba Inżynieryjno-Lotniskowa (SIL) · Sekcja Przechowywania i Elaboracji Rakiet (SPiER) · klucz remontu płatowca i silnika · klucz remontu osprzętu · klucz remontu Urządzeń Radioelektronicznych · klucz remontu uzbrojenia · batalion zaopatrzenia · kompania obsługi lotniska · kompania samochodowa · kompania ochrony · batalion łączności i ubezpieczenia lotów · kompania łączności · kompania ubezpieczenia lotów · Węzeł Łączności Jan Paweł II w Zegrzu Pomorskim. 1991r. W dniu stał się dla jednostki pamiętną datą. Na lotnisku w Zegrzu Pomorskim wylądował Papież Jan Paweł II. Tłumy żołnierzy i cywili w bardzo chłodną noc już dzień wcześniej, uczestniczą w czuwaniu i rozpoczętym rano spotkaniu z Janem Pawłem II. Wybudowano olbrzymi ołtarz, na którym Papież odprawił mszę z udziałem oficjale rządowych oraz tysięcy cywili i żołnierzy. Po przystąpieniu Polski do NATO, w ramach dopasowywania struktur wojskowych, z pułku wydzielono 9. Eskadrę Lotnictwa Taktycznego i 24. Bazę Lotniczą. Wtedy pozostało już tylko 400 żołnierzy i 200 pracowników cywilnych. W dniu 9 ELT została rozformowana. W jednostce pozostało tylko kilkunastu pracowników zabezpieczających cały teren jednostki. Dowódcy i pełniący obowiązki dowódcy jednostki: 26 PLM · mjr pil. Iwan Gołubickij ( - · kpt. pil. Marian CHRZAN ( - · mjr pil. Marian BONDZIOR ( - · mjr pil. Janusz ŻYWNO ( - · mjr pil. Zdzisław STRELAU ( - · mjr pil. Stanisław STALICKI ( - · ppłk. pil. Czesław BIL ( - · ppłk dypl. pil. Władysława PASIEWICZ ( - · ppłk dypl. pil. Henryk SYGNOWSKI ( - · płk dypl. pil. Bogusław WASILEWSKI ( - · ppłk dypl. pil. Kazimierz MAŁECKI ( - · ppłk dypl. pil. Wojciech GÓRSKI ( - 9 PLM · ppłk dypl. pil. Zbigniew BIELEWICZ ( - · ppłk dypl. pil. Piotr LUŚNIA ( - · mjr dypl. pil. Sławomir KAŁUZIŃSKI (od - do 2002r.) 9 ELT · 31 grudnia grudnia 2003r. – mjr. dypl. pil. Ryszarda Raczyńskiego dowódca 9 ELT i ppłk dypl. Jacek Krzyżanowski dowódca 24 BLot. Ważne wydarzenia · W dniu wizyta; Ministra Obrony Narodowej gen broni Mariana Spychalskiego, Szefa Sztabu Generalnego gen broni Jerzego Bordziłowskiego, Dowódcy Wojsk Lotniczych gen dywizji Jana Freja-Bieleckiego. W dniach na lotnisku Wrocław-Starachowice odbyły się zawody lotnicze o Mistrzostwo lotnictwa wojskowego. 26 PLM reprezentowali; mjr pil. Janusz Żywno, kpt. pil. Roman Zieliński, kpt. pil. Stanisław Stalicki, por. inż. Ludwik Żminkowski. Reprezentacja pułku zajęła VI miejsce. W dniu w ramach współzawodnictwa Sił Zbrojnych państwa UW przybywała węgierska eskadra lotnicza wraz z obsługą na lotnisko w Zegrzu Pomorskim celem wykonania strzelań na morskim poligonie w Ustce. Latem 1971r. pułk odwiedzili oficerowie wietnamscy. Zwiedzili jednostkę, spotkali się z dowództwem i pilotami. W dniach na lotnisku 1 PLM w Mińsku mazowieckim odbyły się finały III zawodów lotnictwa myśliwskiego WOPK ( wojsk obrony powietrznej kraju ) o tytuł mistrza walki powietrznej. Pułk i korpus reprezentował kpt. pilot Bolesława Sobania. Rozegrano 6 konkurencji, tytuł mistrza walki powietrznej zdobył kpt. pilot Bolesława Sobania. Do jego zwycięstwa przyczynili się; kpt. nawigator Zygmunt Kędziora i dowódca obsługi technicznej por Ryszard Jurgielaniec. W dniach odbyły się IV zawody lotnictwa myśliwskiego WOPK. Po raz pierwszy przeprowadzono je na trzech, a nie jak do tej pory na jednym lotnisku. Korpus i 26 PLM reprezentował kpt. pilot Jacek Tuteja. Po raz trzeci z rzędu tytuł mistrzowski powędrował do pułku, razem z pucharem, który został w sali tradycji na stałe. Nawigatorem był mł. chorąży Włodzimierz Łukasik, a dowódcą obsługi por Jerzy Małek. W dniach przeprowadzono inspekcję pułku przed przedstawicieli dowództwa Sił Zbrojnych UW. Inspekcję nadzorował gen płk Podgornyj. Wynik inspekcji potwierdził wysoką gotowość bojową pułku. W dniach dokonano wymiany eskadr pomiędzy 26 PLM, a pułkiem lotniczym z NRD ( niemieckiej republiki demokratycznej ) z Trollhenhagen. W dniu odbyła się promocja Szkoły Oficerów Rezerwy. W imieniu Rady państwa promował gen brygady pilot Marian Bondzior. W dniach po raz kolejny przybywają piloci węgierscy z obsługą na lotnisko w Zegrzu Pomorskim celem odbycia szkolenia taktyczno-bojowego oraz wykonania strzelań na poligonie morskim w Ustce. W dniu minister oświaty i wychowania wyróżnił pułk z okazji 200 rocznicy utworzenia Komisji Edukacji Narodowej medalem pamiątkowym za owocną współpracę i opiekę nad patronowaną Szkołą Podstawową w Rosnowie. W dniach przeprowadzono zawody służb fotograficznych. Zespół pułku pod kierownictwem mjr Jana Perczyńskiego, a prowadzony przez chor. Zenona Dobrzyńskiego zajął I miejsce. W dniach kolejna wymiana z NRD. Polscy piloci odwiedzili lotnisko w Neubrandbenburgu. W dniu niespodziewana wizytę w pułku złożył Minister Obrony Narodowej gen broni Florian Siwicki. Minister skontrolował gotowość bojową pułku i przygotowanie do wykonania zadań bojowych. Dokonano mobilizacji żołnierzy rezerwy. Pułk wykazał wysoką sprawność i gotowość do wykonania zadań. Zginęli podczas służby · ppor. pil. Jerzy Golik zginął podczas wykonywania zadań w powietrzu w katastrofie lotniczej. Przyczyn katastrofy nie ustalono. MiG-15. · ppor. pil. Jerzy Świnczak zginął o godz. 1015 w katastrofie lotniczej. Wypadek zdarzył się w czasie podejścia do lądowania na nie w pełni sprawnym samolocie po zderzeniu w powietrzu z samolotem pilotowanym przez ppor. pil. Mieczysława Kochanowskiego. Kochanowski szczęśliwie katapultował się, zaś ppor. Świnczak chciał ratować sprzęt i przypłacił to życiem. · ppor. pil. Marian Wolszczak zginął w katastrofie lotniczej. Wystartował jako prowadzony w parze z por. pil. Bolesławem Turbańskim. Warunki atmosferyczne były bardzo trudne. Przyczyn katastrofy nie ustalono. · ppor. pil. Henryk Tokarski zginął podczas wykonywania zadań w powietrzu w katastrofie lotniczej. Przyczyn katastrofy nie ustalono. · ppor. pil. Tadeusz Golon oraz ppor. pil. Jerzy Piotrow zginęli o godz. 1100 śmiercią lotników. Katastrofa wydarzyła się w czasie wykonywania strzelań do rękawa, samoloty zderzyły się w powietrzu ulegając całkowitemu zniszczeniu. · ppor. pil. Mieczysław Leloch zginął podczas wykonywania lotów w dzień w trudnych warunkach atmosferycznych w niewyjaśnionych okolicznościach. · ppor. pil. Czesław Rawski zginął w czasie wykonywania lotów w dzień w trudnych warunkach atmosferycznych, jego samolot zderzył się z ziemią, w okolicach miejscowości Racibórz Polanowski. Przyczyn katastrofy nie ustalono. Samolot MiG-21 PF nb 2008 nr 762008. · ppor. pil. Mieczysław Brańka zginął wypadek zdarzył się w czasie lotów nocnych w zwykłych warunkach atmosferycznych, podczas podchodzenia do lądowania, w okolicach miejscowości Mostowo. Przyczyn katastrofy nie ustalono. Samolot MiG-21 PF. · ppor. pil. Włodzimierz Łubniewski zginął o godz. 635 w katastrofie lotniczej. Katastrofa nastąpiła tuż po starcie, koło Rosnowa. Samolot MiG-21 PFM nb 6514 nr 94 A 6514. · ppor. pil. Henryk Zieliński zginął w katastrofie lotniczej w czasie lotu na walkę powietrzną w dzień. Przyczyn katastrofy nie ustalono. Samolot MiG-21. · kpt. pil. Jan Kozyra oraz ppor. pil. Ryszard Duro zginęli w czasie wykonywania zadania w powietrzu na samolocie TS-11 Iskra. Samoloty użytkowane w 26 PLM; 12 Jak-23 ( od 1952r. do 1953r. ), 13 MiG-15 ( 1953r. ), 4 UTI MiG-15, 4 SB Lim-1, 17 Lim-2 ( 1954r ), 10 Lim-5 ( 1956r. ), 4 Jak-11, MiG-21, MiG-21 bis, TS-11 Iskra, Spis myśliwców MiG-21 na stanie 26 PLM i 9 PLM w Zegrzu Pomorskim. Lp Wersja Nr / Nb Data Uwagi Na przełomie sierpnia i września 1964r. 26 PLM otrzymuje z Mińska Mazowieckiego 4 samoloty. 1 MiG-21 F-13 740803 - 803 1964r. 2 MiG-21 F-13 740805 - 805 1964r. 3 MiG-21 F-13 740806 - 806 1964r. 4 MiG-21 F-13 740807 - 807 1964r. 26 PLM otrzymuje 7 maszyn. 5 MiG-21 PF 761801 - 1801 1965r. 6 MiG-21 PF 761802 - 1802 1965r. 7 MiG-21 PF 761803 - 1803 1965r. 8 MiG-21 PF 761804 - 1804 1965r. 9 MiG-21 PF 761805 - 1805 1965r. 10 MiG-21 PF 761806 - 1806 1965r. 11 MiG-21 PF 761807 - 1807 1965r. 26 PLM otrzymuje kolejne 5 maszyn MiG-21 PF. 12 MiG-21 PF 762006 - 2006 1965r. 13 MiG-21 PF 762007 - 2007 1965r. 14 MiG-21 PF 762008 - 2008 1965r. 15 MiG-21 PF 762009 - 2009 1965r. 16 MiG-21 PF 762010 - 2010 1965r. 26 PLM przyjmuje 8 maszyn MiG-21 PFM typ 94 A. 17 MiG-21 PFM 94A 5608 - 5608 1967r. 18 MiG-21 PFM 94A 5609 - 5609 1967r. 19 MiG-21 PFM 94A 5610 - 5610 1967r. 20 MiG-21 PFM 94A 5611 - 5611 1967r. 21 MiG-21 PFM 96A 5612 - 5612 1967r. 22 MiG-21 PFM 96A 5613 - 5613 1967r. 23 MiG-21 PFM 96A 5614 - 5614 1967r. 24 MiG-21 PFM 96A 5615 - 5615 1967r. 26 PLM przyjmuje 5 maszyn MiG-21 PFM 25 MiG-21 PFM 96A 5701 - 5701 1967r. 26 MiG-21 PFM 96A 5702 - 5702 1967r. 27 MiG-21 PFM 96A 5703 - 5703 1967r. 28 MiG-21 PFM 96A 5704 - 5704 1967r. 29 MiG-21 PFM 96A 5705 - 5705 1967r. W 1967r. z 34 PLM z Babich Dołów przyjęto na stan 26 PLM 7 maszyn MiG-21 PFM 30 MiG-21 PFM 94A 5402 - 5402 1967r. 31 MiG-21 PFM 94A 5310 - 5310 1967r. 32 MiG-21 PFM 1967r. 33 MiG-21 PFM 1967r. 34 MiG-21 PFM 1967r. 35 MiG-21 PFM 1967r. 36 MiG-21 PFM 1967r. na stan 26 PLM przyjęto 23 maszyny MiG-21 PFM serii 65 i 66. 37 MiG-21 PFM 94A 6507 - 6507 1968r. 38 MiG-21 PFM 94A 6508 - 6508 1968r. 39 MiG-21 PFM 94A 6509 - 6509 1968r. 40 MiG-21 PFM 94A 6510 - 6510 1968r. 41 MiG-21 PFM 94A 6511 - 6511 1968r. 42 MiG-21 PFM 94A 6512 - 6512 1968r. 43 MiG-21 PFM 94A 6513 - 6513 1968r. 44 MiG-21 PFM 94A 6515 - 6515 1968r. 45 MiG-21 PFM 94A 6601 - 6601 1968r. 46 MiG-21 PFM 94A 6602 - 6602 1968r. 47 MiG-21 PFM 94A 6603 - 6603 1968r. 48 MiG-21 PFM 94A 6604 - 6604 1968r. 49 MiG-21 PFM 94A 6605 - 6605 1968r. 50 MiG-21 PFM 94A 6606 - 6606 1968r. 51 MiG-21 PFM 94A 6607 - 6607 1968r. 52 MiG-21 PFM 94A 6608 - 6608 1968r. 53 MiG-21 PFM 94A 6609 - 6609 1968r. 54 MiG-21 PFM 94A 6610 - 6610 1968r. 55 MiG-21 PFM 94A 6611 - 6611 1968r. 56 MiG-21 PFM 94A 6612 - 6612 1968r. 57 MiG-21 PFM 94A 6613 - 6613 1968r. 58 MiG-21 PFM 94A 6614 - 6614 1968r. 59 MiG-21 PFM 94A 6615 - 6615 1968r. na stan 26 PLM przyjęto 6 maszyn MiG-21 MF fabrycznie nowe. 60 MiG-21 MF 96 8702 - 8702 1974r. 61 MiG-21 MF 96 8703 - 8703 1974r. 62 MiG-21 MF 96 8704 - 8704 1974r. 63 MiG-21 MF 96 8705 - 8705 1974r. 64 MiG-21 MF 96 8706 - 8706 1974r. 65 MiG-21 MF 96 8707 - 8707 1974r. na stan 26 PLM dla jednej eskadry przyjęto 13 maszyn MiG-21 MF 66 MiG-21 MF 96 8907 - 8907 1974r. 67 MiG-21 MF 96 8908 - 8908 1974r. 68 MiG-21 MF 96 8909 - 8909 1974r. 69 MiG-21 MF 96 8910 - 8910 1974r. 70 MiG-21 MF 96 9010 - 9010 1974r. 71 MiG-21 MF 96 9011 - 9011 1974r. 72 MiG-21 MF 96 9012 - 9012 1974r. 73 MiG-21 MF 96 9013 - 9013 1974r. 74 MiG-21 MF 96 9014 - 9014 1974r. 75 MiG-21 MF 96 9015 - 9015 1974r. 76 MiG-21 MF 96 9101 - 9101 1974r. 77 MiG-21 MF 96 9102 - 9102 1974r. 78 MiG-21 MF 96 9103 - 9103 1974r. W czerwcu 1980r. 26 PLM przyjął 4 maszyny MiG-21 MF 79 MiG-21 MF 96 8022 - 8022 1980r. 80 MiG-21 MF 96 7405 - 7405 1980r. 81 MiG-21 MF 96 7555 - 7555 1980r. 82 MiG-21 MF 96 7600 - 7600 1980r. W 1980r. 26 PLM przyjął na stan 23 maszyny MiG-21 MF. 83 MiG-21 MF 96 6601 - 6601 1980r. 84 MiG-21 MF 96 6602 - 6602 1980r. 85 MiG-21 MF 96 6603 - 6603 1980r. 86 MiG-21 MF 96 6604 - 6604 1980r. 87 MiG-21 MF 96-007399 -7399 1980r. 88 MiG-21 MF 96-007405 - 7405 1980r. 89 MiG-21 MF 96-007436 - 7436 1980r. 90 MiG-21 MF 96-007489 - 7489 1980r. 91 MiG-21 MF 96-007502 - 7502 1980r. 92 MiG-21 MF 96-007555 - 7555 1980r. 93 MiG-21 MF 96-007600 - 7600 1980r. 94 MiG-21 MF 96-007656 - 7656 1980r. 95 MiG-21 MF 96-007675 - 7675 1980r. 96 MiG-21 MF 96-007715 - 7715 1980r. 97 MiG-21 MF 96-007788 - 7788 1980r. 98 MiG-21 MF 96-008012 - 8012 1980r. 99 MiG-21 MF 96-008015 - 8015 1980r. 100 MiG-21 MF 96-008039 - 8039 1980r. 101 MiG-21 MF 96-008055 - 8055 1980r. 102 MiG-21 MF 96-008099 - 8099 1980r. 103 MiG-21 MF 96-008113 - 8113 1980r. 104 MiG-21 MF 96-008122 - 8122 1980r. 105 MiG-21 MF 96-008189 - 8189 1980r. na stan 26 PLM przyjęto 6 maszyn szkolnych MiG-21 UM. 106 MiG-21 UM 516999306 - 9306 1980r. 107 MiG-21 UM 516999307 - 9307 1980r. 108 MiG-21 UM 516999308 - 9308 1980r. 109 MiG-21 UM 516999309 - 9309 1980r. 110 MiG-21 UM 516999311 - 9311 1980r. 111 MiG-21 UM 516999312 - 9312 1980r. na stan 26 PLM przyjęto 18 maszyn MiG-21 bis fabrycznie nowych. 112 MiG-21 bis 75089145 - 9145 1981r. 113 MiG-21 bis 75089204 - 9204 1981r. 114 MiG-21 bis 75089211 - 9211 1981r. 115 MiG-21 bis 75089307 - 9307 1981r. 116 MiG-21 bis 75089314 - 9314 1981r. 117 MiG-21 bis 75089320 - 9320 1981r. 118 MiG-21 bis 75089334 - 9334 1981r. 119 MiG-21 bis 75089345 - 9345 1981r. 120 MiG-21 bis 75089381 - 9381 1981r. 121 MiG-21 bis 75089407 - 9407 1981r. 122 MiG-21 bis 75089424 - 9424 1981r. 123 MiG-21 bis 75089444 - 9444 1981r. 124 MiG-21 bis 75089483 - 9483 1981r. 125 MiG-21 bis 75089494 - 9494 1981r. 126 MiG-21 bis 75089501 - 9501 1981r. 127 MiG-21 bis 75089507 - 9507 1981r. 128 MiG-21 bis 75089524 - 9524 1981r. 129 MiG-21 bis 75089545 - 9545 1981r. na stan 26 PLM dostarczono kolejnych 6 maszyn MiG-21 bis fabrycznie nowych. 130 MiG-21 bis 75089564 - 9564 1981r. 131 MiG-21 bis 75089700 - 9700 1981r. 132 MiG-21 bis 75089703 - 9703 1981r. 133 MiG-21 bis 75089735 - 9735 1981r. 134 MiG-21 bis 75089745 - 9745 1981r. 135 MiG-21 bis 75089749 - 9749 1981r. na stan 26 PLM przyjęto 11 maszyn MiG-21 bis fabrycznie nowych. 136 MiG-21 bis 75089763 - 9763 1981r. 137 MiG-21 bis 75089784 - 9784 1981r. 138 MiG-21 bis 75089799 - 9799 1981r. 139 MiG-21 bis 75089801 - 9801 1981r. 140 MiG-21 bis 75089805 - 9805 1981r. 141 MiG-21 bis 75089809 - 9809 1981r. 142 MiG-21 bis 75089811 - 9811 1981r. 143 MiG-21 bis 75089818 - 9818 1981r. 144 MiG-21 bis 75089843 - 9843 1981r. 145 MiG-21 bis 75089854 - 9854 1981r. 146 MiG-21 bis 75089975 - 9975 1981r. 147 MiG-21 bis 75089708 - 9708 1981r. ostatni przyjęty na stan MiG-21 bis Opracował Karol Placha 25 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Pruszczu Gdańskim 1954r. – 1966r. Historia 25 PLM W 1951r. przystąpiono do tworzenia 10 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego z siedzibą w Słupsku. W skład Dywizji miały wejść; 28 PLM w Słupsku, 25 PLM w Pruszczu Gdańskim oraz trzeci nie określony. Podstawowym Pułkiem w Dywizji był oczywiście 28 PLM, który na długie lata zagościł w systemie obrony Polski. Formowanie 25 PLM szło bardzo opornie, a to głównie z dwóch powodów, braku sprzętu, ale przede wszystkim z braku odpowiednio wyszkolonego personelu latającego. Według dostępnych danych 1954r. Pułk oficjalnie zaczął funkcjonować. Miejscem jego bazowania stało się lotnisko w Pruszczu Gdańskim. Pruszcz Gdański Lotnisko 2008r. Ma współrzędne 54,14 N, 18,40 E. Leży na wysokości 94 m npm. Ma pas startowy o wymiarach 2 000 m x 60 m, o orientacji 10/28 i nawierzchnię betonowa. Jest to lotnisko o jednym z najkrótszych pasów startowych w Wojskowym Lotnictwie Polskim. Lotnisko ma nie najwygodniejsze położenie. Znajduje się praktycznie w centrum miasta, Pruszcz Gdański, w dzielnicy Cieplewo. Teren silnie zurbanizowany. W pobliżu przebiega droga krajowa Nr 1. Z lotniska nad wody Zatoki Gdańskiej jest zaledwie 15 km i tyle samo do centrum miasta Gdańska. W 2008r. jest użytkowane przez wojsko ( 49 PŚB ) jak i do celów cywilnych ( Aeroklub Pomorski ). Dodatkowo w pobliżu usytuowany jest Port Lotniczy Rębiechowo, 20 km, a dalej Lotnisko Babie Doły, około 40 km i Malbork, około 42 km. Bliskość innych lotnisk, silnie zurbanizowany teren oraz występująca tu bryza morska nadają oryginalności odbywanych tu lotów. Służba 25 PLM 1954r. – 1966r. Od samego początku Pułk był przygotowany do eksploatacji samolotów myśliwskich z napędem turboodrzutowym. Początkowo były to; MiG-15, Lim-1, MiG-15 bis, Lim-2. Pułk otrzymał także na stan nowoczesne myśliwce Lim-5 i Lim-5 P, a do szkolenia pilotów SB Lim-1 / 2. Z końcem 50-tych lat w Wojskach OPL OK. zlikwidowano Dywizje, a w ich miejsce powołano nowe związki w nowym układzie, Korpusy. W 1960r. 2 Korpus OPL OK. z dowództwem w Bydgoszczy posiadał w swoim składzie cztery pułki; · 11 PLM w Debrznie, · 25 PLM w Pruszczu Gdańskim, · 26 PLM w Zegrzu Pomorskim, · 28 PLM w Słupsku. Dodatkowo w skład 2 Korpusu OPL OK. podlegają; · 19 Eskadra Holownicza w Słupsku, · 43 Eskadra Łącznikowa w Bydgoszczy, · 129 Pułk Artylerii OPL w Szczecinie, · 136 Pułk Artylerii OPL w Bydgoszczy, · Bataliony Radiotechniczne; 2 w Grudziądzu, 8 w Słupsku, 9 w Choszcznie. Przełom lat 50/60-tych to okres wprowadzanie do Polskiego Wojska nowej techniki lotniczej w postaci śmigłowców. MON wyznacza lotnisko w Pruszczu Gdańskim jako nadające się do tego celu. Na lotnisku zostaje zorganizowany 49 Pułk Śmigłowców Bojowych. W 1966r. 25 PLM w Pruszczu Gdańskim zostaje rozformowany. Opracował Karol Placha 21 Pułk Lotnictwa Zwiadowczego w Ławicy i Sochaczewie, 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego, 21 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego, 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego, 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego i Artyleryjskiego, 21 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego w Sochaczewie i Powidzu 1951r. – 1986r. Historia 21 PLRT Do rozpoznania lotniczego Wojsko Polskie przywiązywało zawsze dużą wagę. W początkowym okresie, po zakończeniu II wojny światowej rolę samolotów rozpoznawczych pełniły samoloty bombowe Pe-2, a od 1949r. również Tu-2. Lecz potrzeba posiadania typowo rozpoznawczych samolotów, już nie tylko wykonujących swoje zadania przy pomocy obserwacji wzrokowej, ale także przy pomocy aparatury fotograficznej i innej, była nagląca. Na podstawie Rozkazu Nr 0036/Org. Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia przystąpiono do formowania 21 Pułku Lotnictwa Zwiadowczego jako JW. 1295. Pułk zorganizowano na lotnisku Ławica-Poznań na bazie Eskadry Lotnictwa Zwiadowczego. W maju 1954r. pułk został przebazowany na lotnisko Bielice koło Sochaczewa. Na podstawie Rozkazu Nr 0310/Org. Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia jednostka otrzymuje nazwę 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego. Jednak już w następnym roku na podstawie Zarządzenia Nr 0260/Org. Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia nazwę zmieniono na 21 Samodzielny Pułk Lotnictwa Rozpoznawczego. Było to związane z tym, że Pułk nie podlegał żadnej dywizji, ani korpusowi, lecz bezpośrednio Sztabowi Generalnemu. I taki układ nie trwał długo, gdyż w 1957r. Pułk podporządkowano dowódcy Lotnictwa Operacyjnego. W 1959r. Pułk otrzymał sztandar ufundowany przez Radę Państwa. W 1960r. Pułk posiada na etacie cztery eskadry. Dwie eskadry bliskiego rozpoznania i dwie eskadry dalekiego rozpoznania. Te pierwsze mają na wyposażeniu samoloty Lim-2. Te drugie samoloty Ił-28 i Ił-28 R. W dniu pułk otrzymuje na wyposażenie pierwszy samolot Lim-5 R nr 1C-1712 wyposażony w aparat fotograficzny AFA-39. W lipcu 1960r. z okazji obchodów zwycięstwa pod Grunwaldem pułk wystawił do defilady 4 samoloty Lim-2, które tworzyły asystę dla bombowca Ił-28 z Powidza. Już w 1963r. następują kolejne zmiany. Z dniem jednostkę przeformowano na nowy etat i zmieniono nazwę na 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego. Stało się to na podstawie Rozkazu Dowódcy Wojsk Lotniczych Nr 030/Org. z dnia Zmiany te są związane z powołaniem na lotnisku w Sochaczewie kolejnej jednostki rozpoznawczej w postaci 32 Pułku Lotnictwa Rozpoznania Artyleryjskiego. Nowe samoloty Lim-6 bis R. 1964r Z początkiem 1964r. do 21 PLRT zaczęto wprowadzać nową technikę lotniczą w postaci nowoczesnych szturmowo-rozpoznawczych samolotów Lim-6 bis R. Samoloty należały do trzeciej serii produkcyjnej. W tej serii część samolotów wykonano jako szturmowe, a część jako szturmowo-rozpoznawcze i te samoloty trafiły do 21 PLRT. W dniu w Sochaczewie przyjęto 3 Lim-6 bis nr; 1J 06-01 / 601, 1J 06-02 / 602, 1J 06-04 / 604. W dniu przyjęto 7 Lim-6 bis R nr; 1J 06-05 / 605, 1J 06-06 / 606, 1J 06-07 / 607, 1J 06-08 / 608, 1J 06-09 / 609, 1J 06-11 / 611, 1J 06-14 / 614. W dniu Pułk przyjął 2 Lim-6 bis R nr; 1J 06-37 / 637, 1J 06-38 / 638. W dniu kolejne 2 lim-6 bis R nr; 1J 06-35 / 635, 1J 06-36 / 636. Łącznie Pułk otrzymał na pewno 14 maszyn szturmowo-rozpoznawczych. Z początkiem lat 70-tych 21 PLRT otrzymał dodatkowo, co najmniej trzy samoloty szturmowo-rozpoznawcze Lim-6 MR nr; 1D 01-01 / 101, 1D 05-23 / 523, 1D 06-18 / 618. Były to samoloty Lim-5 P przebudowane do standardu Lim-6 bis w LZR-2 w Bydgoszczy. Kolejne zmiany W kwietniu 1968r. po raz kolejny następują zmiany organizacyjne. Pułk zostaje przeformowany na nowy etat i przemianowany na 21 Pułk Lotnictwa Rozpoznania Taktycznego i Artyleryjskiego. Dokonano tego na podstawie Rozkazu Dowódcy Wojsk Lotniczych Nr 015/Org. Z dnia W styczniu 1969r. Pułk został przebazowany na lotnisko w Powidzu. W 1982r. jednostkę przeformowano po raz kolejny i przemianowano na 21 Pułk Lotnictwa Bombowego-Rozpoznawczego. Rozformowanie 1986r. Na podstawie zarządzenia Nr 017/Org. Dowódcy Wojsk Lotniczych z dnia Pułk zostaje rozformowany w terminie do Lecz na bazie tego Pułku sformowano w 7 Pułku Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego – 3 Eskadrę. Dowódcy Pułku: · mjr pil. Andriej Dubowoj ( 1951-1955 ) · płk pil. Aleksander Milart ( 1955-1963 ) · ppłk pil. Michał Polech ( 1963-1967 ) · ppłk pil. Leopold Pacek ( 1967-1971 ) · ppłk pil. Adam Mąkosa ( 1971-1975 ) · płk dypl. pil. Zbigniew Jędrzejewski ( 1975-1979 ) · ppłk dypl. pil. Wiktor Frankiewicz ( 1979-1983 ) · ppłk dypl. pil. Janusz Konieczny ( 1983-1986 ) · kpt. dypl. nawig. Andrzej Pająk ( 1986 ) Sprzęt 21 PLRT; · Ił-28, · Ił-28 R, · Lim-1, · Lim-2, · Lim-5, · Lim-5 R, · Lim-6 bis R, Opracował Karol Placha 13 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Łęczycy - sierpień 1951 – Historia Formowanie 13 PLM 1951r. Na początku sierpnia 1951r. zgodnie z planem Rozkazem DWL nr 064/org przystąpiono do formowania w 5 DLM kolejnego 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Bazą stała się kadra 1 PLM, a miejscem formowania lotnisko Bemowo. Na dowódcę 13 PLM wyznaczono mjr pilota Stanisława Więcka, a na dowódców eskadr; kpt. pilota Kazimierza Tananę, por pilot Wiktor Iwonia, por pilot Bolesław Smolika. Z dniem 9 sierpnia 1951r. do nowego pułku z 1 PLM przekazano 13 Jak-23 nr 713, 715, 718, 723, 724, 725, 801, 810, 819, 820, 905, 909, 1002 i samolot szkolny Jak-17 W nr 3120127. W 1951r. na jednym lotnisku Bemowo stacjonowały jednocześnie trzy Pułki myśliwskie; 1 PLM, 2 PLM i 13 PLM. Ten ostatni jako trzeci w Polsce został przeszkolony na samoloty z napędem turboodrzutowym. 13 PLM operacyjnie podlegał pod 5 Dywizję Lotnictwa 13 PLM na Mierzęcice, Łask i Wrocław nastąpiło w dniu 30 grudnia1971r. 13 PLM w Łęczycy. 1952r. – marcu 1952r. na lotnisko w Łęczycy przebazowano stan osobowy i sprzęt 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego .W początkowym okresie Pułk użytkował myśliwce Jak-23 i jako szkolne Jak-17 W. Około 1953r. Pułk rozpoczyna przezbrajanie na MiG-15 / Lim-1. Na uzbrojenie kolejno zostały wprowadzone Lim-2, Lim-5 i Lim-5 P. W czasie reformowania Lotnictwa Polskiego w 1957r. 13 PLM w Łęczycy nadal pozostaje w strukturach 5 DLM OPL OK razem z 1 PLM, który został przeniesiony do Mińska Mazowieckiego. Z końcem 50-tych lat w Lotnictwie Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju nastąpiły kolejne zmiany. Zlikwidowano Dywizje, a kierowanie Pułkami powierzono pod związki taktyczne tzw Korpusy. W 1960r. w skład 1 Korpusu OPL OK. wchodziły cztery pułki myśliwskie;- 1 PLM z Mińska Mazowieckiego,- 2 PLM z Czyżyn,- 13 PLM z Łęczycy,- 39 PLM w 1 Korpus OPL OK. ma w swoich strukturach; 42 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego w Warszawie, 9 Dywizja Artylerii OPL w Warszawie z 64, 86, 87, 94 Pułkami Artylerii OPL, 13 Dywizja Artylerii OPL w Bytomiu z 85, 89, 96, 97 Pułkami Artylerii OPL, 3 Pułk Artylerii OPL w Łodzi, 90 Pułk Artylerii OPL w Nowej Hucie, 115 Pułk Artylerii OPL w Stalowej Woli oraz Bataliony Radiotechniczne; 3 w Sandomierzu, 6 na Bemowie, 7 Łódź-Lublinek, 14 Rakowice-Czyżyny. 13 PLM swoje pierwsze wyloty na jednomiejscowych bojowych samolotach F- 13 rozpoczął w 1964 roku. Dopiero po roku nastąpiły loty kontrolne na MiG 21- U Z końcem 60-tych lat 1 Korpus OPL działa w składzie tylko trzech Pułków;- 1 PLM z Mińska Mazowieckiego,- 10 PLM z Łasku w miejsce rozformowanego 2 PLM z Czyżyn,- 13 PLM z tym czasie 13 PLM był już przygotowywany do rozformowania, co spowodowane zostało rozwojem lotnictwa nowego typu opartego na śmigłowcach. Lotnisko w Łeczycy zostało wytypowane do przyjęcia „wiatraków” i kontynuowania szkolenia na nich. Ciekawostki W swojej historii 13 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego ma kilka ciekawych wydarzeń. W 1964r. podczas jednego z lotów na wysokości 10 tysięcy metrów zgasł silnik. Lecący samolotem Marek Zapiór zapuścił silnik i szczęśliwie wylądował. Silnik zdjęto, wywieziono, a przysłowiowy słuch o nim – zaginął. Innym razem podczas jednego z lotów Eugeniusz Tarka zginął z radarów. Jak się później okazało powodem było przepalenie się przewodów. A podczas spychania F-13 do hangaru, prawe podwozie główne złożyło się, turbując tym samym jednego z wojskowych. Swojego czasu 13 PLM zdarzyły się ćwiczenia na... samolocie bez silnika. Sytuacja wydała się w momencie, kiedy próbowano nawiązać z nim łączność. W historii Pułku jest jedno przykre wydarzenie. W 1965 roku podczas nocnego lotu z kursem 280 zginął Eugeniusz Machnicki. Wypadek wydarzył się podczas nabierania wysokość (ok. 1800-2000 m), kiedy to otworzyła się dysza, co spowodowało, że moc silnika się straciła. Kiedy Eugeniusz Machnicki zorientował się w sytuacji, postanowił skakać z samolotu, jednakże spadochron nie otworzył się do końca. Wojskowi w 13 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego: Promocje w Jednostki można podzielić na dwie tury. W pierwszej turze: Koźlak Edmund – dowódca pułku Marian Gniady - dowódcą jednostki, zastępca Stanisław Niedźwiedzki W skład 13 PLM wchodzili również: Stefańczuk Wacław, Wasilew Marian, Zubowicz Zbigniew, Tarka Eugeniusz, Przybysz Stanisław Skiba Ryszard, Waścicionek - , Zapiór Marek ok. 3 lat później dołączyli: Ozarowski Antoni, Rejman Czesław, Pacześniak- , Pazura- Łęczyca Historia lotniska w Leźnicy Wielkiej to nie tylko czasy 37. pułku śmigłowców transportowych. Zaczęła się w czasie II Wojny Światowej, kiedy to Niemcy we wsi Krzepocin ( Krzepocinek) wybudowali betonowy pas startowy o wym. 1 200 m x 60 m. Tuż po wojnie stacjonowało tu dowództwo 3. Brandenburskiej Myśliwskiej Dywizji Lotniczej oraz jej 10 i 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego ( 9 PLM rozformowano). W lutym 1946r. dywizji zmieniono nazwę na 1 Myśliwską Dywizję Lotniczą, a pułki odpowiednio na 2 i 3 PLM i przeniesiono na lotnisko Czyżyny w Krakowie. W styczniu 1946r. z rozformowanej 1 Dywizji Lotnictwa Bombowego, jednocześnie na bazie 3 Pułku Lotnictwa Bombowego ( stacjonował na lotnisku Sochczew – Bielice ) utworzono na lotnisku w Leźnicy Wielkiej 7. samodzielny pułk lotnictwa bombowców nurkujących. W kwietniu 1947 r. pułk przebazowano na lotnisko poznańskiej Ławicy. W tym okresie infrastruktura lotniska była uboga np. nie było hangaru, a stan osobowy był zakwaterowany w starych przedwojennych koszarach przy ul. Kaliskiej. Dopiero w marcu 1952r. ( po rozbudowie ) przebazowano tu z lotniska Bemowo ( Warszawa - Babice ) 13. PLM, który rozformowano w dniu 30 grudnia 1971 r. Po tym zaczyna się historia 37 pśt. Z ciekawostek związanych z lotniskiem w Leźnicy Wielkiej można przypomnieć fakt, że w początkach lat 50 służył w 13. PLM starszy brat jedynego polskiego kosmonauty Władysław Hermaszewski. Natomiast w październiku 1956r. urządzono tu polowe miejsce postoju Dowództwa Północnej Grupy Wojsk Sowieckiej ( Radzieckich ) maszerujących na Warszawę. Wowczas na lotnisku przebywał min. Iwan Koniew. Lotnisko Łęczyce – Leźnica WielkaLotnisko ma współżędne geograficzne 52,00 N, 19,08 E. Leży na wysokości 115 m npm. Pas startowy o wymiarach 2 500 m x 60 m z nawierzchnią asfaltową, ma orientacje 10/28. Informacje opracował Karol Placha-Hetman. Tekst został uzupełniony wspomnieniami płk Marka Zapióra, który służył w jednostce od kwietnia 1959 do grudnia 1970. Służbę kończył jako zastępca dowódcy eskadry. Później został przeniesiony do 39 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego, gdzie służył jako dowódca Eskadry. 11 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Debrznie 1951 – 1968r. 11 Brandenburski Pułk Lotnictwa Myśliwskiego we Wrocławiu-Starachowicach 1968r. - 1999r. Powstanie 11 PLM W planach sowieckich, w czasie II wojny światowej, było utworzenie Polskiego związku lotniczego jako 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego. Z powodu braku odpowiedniego sprzętu przystąpiono do formowania 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w składzie trzech pułków myśliwskich, którym nadano oznaczenia 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM. Podstawa był rozkaz operacyjny Naczelnego Dowództwa Armii Sowieckiej z dnia (08).1944r. oraz Zarządzenie Wykonawcze Sztabu Generalnego Armii Sowieckiej, w którym była mowa o powołaniu 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego. Miejscem formowania była osada Karłówka na Ukrainie, okolice miast Charków i Kazań. Korpus utworzono w okresie od września 1944r. do stycznia 1945r. W skład korpusu wchodziła 3 DLM ( dywizja lotnictwa myśliwskiego ). Jej formowanie rozpoczęto w dniu na bazie 10 BSz-T ( brygady szkolno-treningowej ) z 2 AL. ( armii lotniczej ). W skład 3 DLM weszły następujące pułki; · 9 PLM · 10 PLM · 11 PLM ( bohater tego rozdziału ). Pułki te początkowo stacjonowały w Karłówce, około 100 km na południowy-zachód od Charkowa. Otrzymały one samoloty myśliwskie z 248 PLM z Krasnogrodu, który w tym czasie miał niepełny stan osobowy. Dowódcą dywizji mianowano ppłk Wasyla Dobraszowa (?). Od dnia na lotnisku Krasnogród rozpoczęto szkolenie pilotów z 9 PLM, a na lotnisku Karłówka pilotów z 10 PLM i 11 PLM. Podstawowym samolotem stał się Jak-1. Gotowość do rozpoczęcia działań wojennych osiągnięto z początkiem 1945r., a w dniu przystąpiono do przebazowania dywizji na teren Polski, chociaż rozkaz Dowódcy Lotnictwa ZSRS został wydany dopiero w dniu Sowici bardzo dbali o to, aby Polacy nie walczyli na terenach wschodniej Rzeczpospolitej, a do walki przystąpili dopiero po przekroczenie linii Buga. 3 DLM otrzymała rozkaz stacjonowania na lotnisku węzła kutnowskiego. Rejon Sochaczewa i Kutna. Przebazowanie przeprowadzono w kilku rzutach powietrznych i kołowych, a zakończono w marcu 1945r. Następnie pułki przeniesiono na zachód bliżej frontu. 10 PLM brał czynny udział w walkach o Berlin. Jeszcze nie umilkły wystrzały, a już 3 Brandenburska DLM ze swoimi trzema Pułkami ( 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM ) otrzymały rozkaz powrotu do Polski poprzez przebazowanie na węzeł kutnowski. Po pewnym czasie 10 PLM został przebazowany do Krakowa na lotnisko Czyżyny. W 1946r. pułki; 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM zostały podporządkowanie bezpośrednio Dowództwu Wojsk Lotniczych i już w dniu Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP zostaje powołana do życia 1 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego ze składem; 1 PLM w Warszawie, 2 PLM w Krakowie ( poprzedni 10 PLM ), 3 PLM ( poprzedni 11 PLM ). Formowanie nowych jednostek lotniczych. Wojna w Korei wymusiła w Polsce tworzenie kolejnych jednostek lotniczych. Sztab Generalny Wojska Polskiego wydał rozkaz Nr 0096/Org. z dnia na mocy którego Dowództwo Wojsk Lotniczych przystąpiło do tworzenia 11 DLM ( Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego ). Rozkaz zakładał utworzenie w ramach 11 DLM następujących jednostek. · 11 PLM · 24 PLM · 27 PLM · 75 Kompania Łączności · 47 Ruchome Warsztaty Remontowe Lotnictwa. Jednostki te miano utworzyć w okresie od maja 1951r. do grudnia 1951r. Trudna sytuacja ekonomiczna Polski spowodowała, że wykonanie tego rozkazu stało się niemożliwe. Wydano nowy rozkaz Nr 0078/Org. z dnia który założył formowanie lotniczych związków taktycznych w składzie dwóch pułków lotniczych. Dlatego zaniechano tworzenie 24 PLM i 27 PLM, a 11 DLM otrzymała pod rozkazy; · 26 PLM z 9 DLM, któremu jako miejsce stacjonowania wyznaczono Zegrze Pomorskie. · 40 PLM z 7 DLM, któremu jako miejsce stacjonowania wyznaczono Świdwin i tam także pomieszczono pozostałe jednostki dywizji. Formowanie 11 PLM 1951r. – 1968r. Pułk ten zaczęto organizować jesienią w 1951r., a w 1952r. był już praktycznie sformowany. Miejscem jego formowania stało się lotnisko w Krzesinach. Pilotów od samego początku szkolono na samolotach MiG-15. Na przełomie 1953/1954r. pułk przeniesiono na miejsce stałego operowania do Debrzna. Organizacyjnie 11 PLM został podporządkowany pod 2 Korpus OPL OK. z dowództwem w Bydgoszczy. Debrzno 1954-1968r. Lotnisko w Debrznie. 2008r. Niewielkie miast położne w północnej części Polski, na uboczu. Obecnie ( 2007r. ) w Województwie Pomorskim, powiat Człuchowski, na granicy województw Pomorskiego i Wielkopolskiego i w pobliżu Kujawsko-Pomorskiego. Nad rzeczką Debrzynka. Przy drodze Nr 188 pomiędzy Złotowem, a Człuchowem. Na drodze tej w kierunku północno-wschodnim umieszczono w 60-tych latach DOL. Obecnie ( 2007r. ) nieczynny. DOL Debrzno; wymiary 2 150 m x 20 m, 160 m npm, nawierzchnia asfaltowa, orientacja 04/22, współrzędne geograficzne 53,34 N 17,15 E. Lotnisko zlokalizowane 2 km od centrum miasteczka w kierunku południowo-wschodnim. Lotnisko posiada pas startowy o wymiarach 2 500 m x 60 m, 155 m npm, nawierzchnia asfaltowa, orientacja 07/25, współrzędne geograficzne 53,31 N 17,15 E. Pułk otrzymał na wyposażenie samoloty Lim-1/2. Podobnie jak inne pułki borykał się on z kłopotami kadrowymi. Było mało pilotów, a ich poziom wyszkolenia był niski. Powodem był przyspieszony tryb szkolenia i zaniżenie wymagań wobec kandydatów na pilotów. W Debrznie 11 PLM stacjonował od 1954-1968r., po czym w Debrznie stacjonował 9 PLM ( 1968-1989r. ). 11 PLM Wrocław-Starachowice 1968r. – 1999r. W drugiej połowie 60-tych lat następuje poważna reorganizacji Polskiego Lotnictwa. Jedną z przesłanek jest chęć powrotu do nazw i numerów Pułków z okresu II wojny światowej, aby nik nie miał wątpliwosci co do sowieckich korzeni naszego lotnictwa. W efekcie niektóre jednostki zmianiają nazw. 11 PLM stacjonujacy w Debrznie staje się 9 PLM, a 3 PLM w Starachowicach staje się 11 Brandenburskim Pułkiem Lotnictwa Myśliwskiego. MiG-21 w Pułku. W tym czasie pułk przechodzi do szkolenia na samolotach naddźwiękowych MiG-21. Samolot ten stał się podstawowym sprzętem pułku do końca jego istnienia. Około 1966r. w jednostce pojawiają się pierwsze MiG-21 F-13. Są to maszyny pozyskane z innych jednostek, które w tym czasie otrzymywały już nowsze wersje tego myśliwca. Na przełomie 60/70-tych lat pułk otrzymuje na wyposażenie pierwsze MiG-21 PF i MiG-21 PFM, które staja się podstawowym typem używanym w pułku. Pozwalają one na całkowite przezbrojenie pułku na myśliwce naddźwiękowe. Około 1980r. pułk otrzymuje na wyposażenie pierwsze egzemplarze samolotów MiG-21 M / MF. W 1989r. pułk zostaje zobowiązany do przekazanie kilku samolotów MiG-21 MF do 62 PLM w Krzesinach. Jednak już w 1990r. samoloty te powracają do Starachowic, gdyż w Krzesinach nie było dostatecznej bazy osobowej i materiałowej do eksploatacji tych samolotów. W 1991r. pułk posiadał na stanie 24 MiG-21 MF, 5 MiG-21 UM oraz około 4 TS-11 Iskra. 1989r. W przededniu przemian społeczno-politycznych w Polsce 11 BPLM nadal podlega pod 3 Korpus OPK ( poprzednio OPL OK. ) z dowództwem we Wrocławiu, ale już tylko w składzie dwóch pułków. Tym drugim był 62 PLM Krzesiny. Dodatkowo w tym czasie 3 Korpus OPK dysponuje; 1 Brygadą Artylerii OPK w Bytomiu, 79 Samodzielnym Pułkiem Artylerii w Poznaniu, 3 Brygada Radiotechniczną. 1991-1999r. W 90-tych latach po rozwiązaniu 39 PLM w Mierzęcicach 11 PLM stacjonuje jedną eskadrą właśnie w Mierzęcicach. Sytuacja ta trwała do momentu rozformowania 11 BPLM ze Starachowic. W 1999r. rozformowano 11 PLM. Wszystkie jego sprawne MiG-21 MF przekazano do 3 PLM ( były 62 PLM ) w Krzesinach i 10 PLM w Łasku. Dzięki temu wszystkie będące jeszcze w użyciu MiG-21 MF skupiono w tych dwóch pułkach. Samoloty używane w Pułku we Wrocławiu-Starachowicach. Jakowlew Jak-17 W, Jakowlew Jak-23, WSK Mielec Lim-1, WSK Mielec Lim-2, WSK Mielec Lim-5, Mikojan i Guriewicz MiG-21 F-13, Mikojan i Guriewicz MiG-21 PF, Mikojan i Guriewicz MiG-21 PFM, Mikojan i Guriewicz MiG-21 M, Mikojan i Guriewicz MiG-21 MF, Mikojan i Guriewicz MiG-21 UM, TS-11 Iskra Wypadki lotnicze w Pułku. 1. W dniu wypadkowi uległ MiG-21 PFM z 11 PLM w okolicach miejscowości Zamłynie. Pilot porucznik Mieczysław Wojciechowski przeżył ( zginął ). 2. W dniu wypadkowi uległ MiG-21 PFM z 11 PLM koło miejscowości Wrząca Śląska. Pilot kapitan Henryk Osierda przeżył ( zginął ). 3. W dniu wypadkowi uległ MiG-21 U z 11 PLM na lotnisku Wrocław-Starachowice. Pilot kapitan Zbigniew Jancewicz przeżył ( zginął ). 4. W dniu wypadkowi uległ MiG-21 F-13 nb 2409 nr 762409 z 11 PLM. Pilot przeżył. 5. W dniu wypadkowi uległ MiG-21 MF z 11 PLM na lotnisku Starachowice-Wrocław. Pilot porucznik Jarosław Górecki zginął podczas startu do nocnego lotu. Przyczyną katastrofy była niesprawność silnika wynikająca z uszkodzenia przewodu powietrznego doprowadzającego powietrze pod ciśnieniem do pompy paliwowej dopalacza. Nadmierna ilość paliwa spowodowała przepalanie łopatek turbiny i przerwanie pracy silnika. W miejscu gdzie zginął pilot koledzy z JW. 1465 umieścili tablice pamiątkową. Opracował Karol Placha-Hetman 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 1944 - 1946r., 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego w Łasku 1968 –1999r. Powstanie 10 PLM W planach sowieckich, w czasie II wojny światowej, było utworzenie Polskiego związku lotniczego jako 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego. Z powodu braku odpowiedniego sprzętu przystąpiono do formowania 3 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w składzie trzech pułków myśliwskich, którym nadano oznaczenia 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM. Podstawa był rozkaz operacyjny Naczelnego Dowództwa Armii Sowieckiej z dnia (08).1944r. oraz Zarządzenie Wykonawcze Sztabu Generalnego Armii Sowieckiej, w którym była mowa o powołaniu 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego. Miejscem formowania była osada Karłówka na Ukrainie, okolice miast Charków i Kazań. Korpus utworzono w okresie od września 1944r. do stycznia 1945r. W skład korpusu wchodziła 3 DLM ( dywizja lotnictwa myśliwskiego ). Jej formowanie rozpoczęto w dniu na bazie 10 BSz-T ( brygady szkolno-treningowej ) z 2 AL. ( armii lotniczej ). W skład 3 DLM weszły następujące pułki; · 9 PLM · 10 PLM ( bohater tego rozdziału ). · 11 PLM Pułki te początkowo stacjonowały w Karłówce, około 100 km na południowy-zachód od Charkowa. Otrzymały one samoloty myśliwskie z 248 PLM z Krasnogrodu, który w tym czasie miał niepełny stan osobowy. Dowódcą dywizji mianowano ppłk Wasyla Dobraszowa (?). Od dnia na lotnisku Krasnogród rozpoczęto szkolenie pilotów z 9 PLM, a na lotnisku Karłówka pilotów z 10 PLM i 11 PLM. Podstawowym samolotem stał się Jak-1. Gotowość do rozpoczęcia działań wojennych osiągnięto z początkiem 1945r., a w dniu przystąpiono do przebazowania dywizji na teren Polski, chociaż rozkaz Dowódcy Lotnictwa ZSRS został wydany dopiero w dniu Sowici bardzo dbali o to, aby Polacy nie walczyli na terenach wschodniej Rzeczpospolitej, a do walki przystąpili dopiero po przekroczenie linii Buga. 3 DLM otrzymała rozkaz stacjonowania na lotnisku węzła kutnowskiego. Rejon Sochaczewa i Kutna. Przebazowanie przeprowadzono w kilku rzutach powietrznych i kołowych, a zakończono w marcu 1945r. Następnie pułki przeniesiono na zachód bliżej frontu. 10 PLM brał czynny udział w walkach o Berlin. Jeszcze nie umilkły wystrzały, a już 3 Brandenburska DLM ze swoimi trzema Pułkami ( 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM ) otrzymały rozkaz powrotu do Polski poprzez przebazowanie na węzeł kutnowski. Po pewnym czasie 10 PLM został przebazowany do Krakowa na lotnisko Czyżyny. W 1946r. pułki; 9 PLM, 10 PLM, 11 PLM zostały podporządkowanie bezpośrednio Dowództwu Wojsk Lotniczych i już w dniu Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP zostaje powołana do życia 1 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego ze składem; 1 PLM w Warszawie, 2 PLM w Krakowie ( poprzedni 10 PLM ), 3 PLM ( poprzedni 11 PLM ). Zobacz historię 2 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Czyżynach. Reaktywacja 10 PLM w Łasku. 1968r. – 1999r. Na początku 1968r. nastąpiła kolejna reorganizacja lotnictwa. Połączono Lotnictwo Operacyjne z Inspektoratem Lotnictwa tworząc DWLot ( dowództwo wojsk lotniczych ) z siedzibą w Poznaniu. W związku z tym nastąpiły przesunięcia pułków i powołanie nowych. Był to także okres w Wojsku Polskim, w którym powracano do numerowania i nazywania jednostek lotniczych „czasu pokoju” w powiązaniu z jednostkami lotniczymi „czasu wojny”, aby nie było wątpliwości, co do sowieckich korzeni naszej armii. Właśnie w połowie 60-tych lat 2 PLM w Czyżynach z powodu swojej lokalizacji, pomiędzy dwoma wielkimi miastami Krakowem, a Nową Hutą, zaczyna być uciążliwi dla wielkiej aglomeracji. Na fali przemian w Lotnictwie Polskim jest rozformowany, a sprzęt i personel przeniesiony na lotnisko w Łasku. Tam rozpoczyna się formowanie nowej jednostki, która dziedziczy tradycje i nazwę 10 PLM okresu wojny. W 1968r. 10 PLM jest już w pełni sformowany. Zajmuje lotnisko w Łasku jako jednostka JW. 1158. Podlega pod Dowództwo WOPK i jest w strukturach 1 Korpusu razem z 1 PLM z Mińska Mazowieckiego, 13 PLM z Łęczycy oraz 42 Eskadry Lotniczej Łącznościowo-Transportowej. W 1972r. z 1 Korpusu ubywa 13 PLM z Łęczycy, który zostaje rozformowany. Powodem jego rozformowania było liczne już wprowadzenie do służby śmigłowców. W takim składzie 1 Korpus OPK ( 1 PLM, 10 PLM, 42 ELŁ-T ) przetrwał aż do 1999r., kiedy to Polska wstąpiła do NATO i zorganizowano nową strukturę lotnictwa. W 2000r. 10 PLM stał się 10 ELT. Samoloty w Łasku. Podstawowym typem myśliwca użytkowanym w Łasku był MiG-21. Poniżej przedstawiamy samoloty które na pewno użytkowano w 10 PLM w Łasku. Lp Typ Nb / nr seryjny Data Uwagi 1 PF 1506 / 761506 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. 2 PF 1608 / 761608 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. 3 PF 1610 / 761610 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. 4 PF 1614 / 761614 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. 5 PF 1708 / 761708 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. 6 PF 1712 / 761712 1965r. Od kwietnia 1968r. na stanie 10 PLM w Łasku. Samoloty tej wersji służyły w 10 PLM w Łasku najdalej do 1989r. 7 PFM 4013 / 94 A 4013 Użytkowany w 40 PLM Świdwin lub 41 PLM Malbork. Od 1987r. w 10 PLM w Łasku. 8 PFM 4106 / 94 A 4106 Użytkowany w 40 PLM Świdwin lub 41 PLM Malbork. Użytkowany w 10 PLM, a później 10 ELT w Łasku. Po zakończeniu służby w muzeum na Poznańskiej Cytadeli. 9 PFM 4203 / 94 A 4203 Od 1987r. w 10 PLM w Łasku. 10 PFM 7810 / 94 N 7810 1968-1969r. Służyły w 2 PLM w Goleniowie. Od 1989r. w 10 PLM w Łasku. 11 PFM 7811 / 94 N 7812 1968-1969r. Służyły w 2 PLM w Goleniowie. Od 1989r. w 10 PLM w Łasku. 12 PFM 7812 / 94 N 7812 1968-1969r. Służyły w 2 PLM w Goleniowie. Od 1989r. w 10 PLM w Łasku. 13 PFM 0702 / 94 A 0702 1968r. Użytkowany w 10 PLM Łask. W dniu razem z kilkoma innymi MiG-21 PFM został pocięty na złom w towarzystwie fotoreporterów, w ramach jednostronnej redukcji zbrojnej. Samoloty tej wersji służyły w 10 PLM w Łasku najdalej do 1998r. 14 M 1810 / 961810 1970r. Służbę ukończył w 10 ELT ( PLM ) w Łasku. Jako eksponat trafił do miejscowości Żarnów i stoi przy drodze nr 74 przed Żarnowem w pobliżu stacji paliw. ( 2005r. ) 15 M 1901 / 961901 1970r. Użytkowany w 26 PLM w Zegrzu Pomorskim. Od 1985r. w 10 PLM w Łasku. Samolot nosi godła 1 PLM "Warszawa" z Mińska Mazowieckiego oraz 41 PLM z Malborka. W obecnym miejscu, przy centrum handlowym u zbiegu ul. Północnej z trasą krajową nr 2 Warszawa - Terespol, pojawił się w 2003r. lub 2004r. ( 2007r. ). 16 M 1913 / 961913 1970r. Użytkowany w 26 PLM w Zegrzu Pomorskim. Od 1985r. w 10 PLM w Łasku. 17 UM 9311 / 516999311 W 26 PLM Zegrze Pomorskie. Później w 10 ELT w Łasku w kamuflażu. 18 MF 6804 / 966804 1973r. Użytkowany w 10 PLM ( 10 ELM ) Łask i tam koniec służby w 2003r. 19 MF 7809 / 967809 1973r. Użytkowany w 10 PLM ( ELT ) w Łasku z kolorowym kamuflażem . Jednym z pilotów był ppłk Jan Śliwka. 20 MF 7907 / 967907 1973r. Jako pierwszy otrzymał w 10 ELT Łask malowanie dwubarwne ( kamuflaż ), który z czasem stał się wzorem dla pozostałych samolotów eskadry. W takich barwach klucz 4 MiG-21 M/MF wykonał pożegnalny lot, podczas Air Show w Radomiu w 2002r. 21 MF 7913 / 967913 1973r. Samolot po zakończeniu służby znajduje się na terenie stacji kontroli pojazdów w miejscowości Lipicze. Na samolocie zamalowano godło 10. PLM. Na ogonie widoczne jest miejsce po godle 2 Eskadry tej jednostki ( 2007r. ) 22 MF 9010 / 969010 Użytkowany w 26 PLM Zegrze Pomorskie. Następnie w 10 PLM w 2 eskadrze w Łasku. Potem trafił do WZL nr 3 w Dęblinie skąd jako eksponat do miejscowości Przylep. Następnie za granicę, chyba Holandia ( 2007r. ). 23 MF 9011 / 969011 Użytkowany w 26 PLM Zegrze Pomorskie. Później w Łasku ( 2002r. ). 24 MF 9107 / 969107 1974r. Użytkowany w 10 PLM, a później w 10 ELT w Łasku. Samolot w kolorze złotym stał się wizytówką jednostki i osobistym samolotem dowódcy ppłk dypl pilota Dariusza Packa. W 2007r. trafił do muzeum w Czyżynach. Samoloty typu MiG-21 zakończyły służbę w Łasku w 2003r. W 1991r. na stanie 10 PLM było; 22 myśliwce MiG-21 PFM / M / MF i 5 szkolno-bojowych MiG-21 UM. Przez cały okres istnienia 10 PLM w Łasku Pułk posiadał na stanie wersje MiG-21 PF / PFM / M / MF / U / UM, czyli 7 wersji z 10 jakie zakupiła Polska. Brak jest informacji czy 10 PLM w Łasku użytkował myśliwce Lim-2 / 5. Jest to bardzo prawdopodobne, gdyż na 9 pułków lotniczych w WOPK w 5 pułkach LO i w 4 pułkach szkolnych w 1970r. na stanie było jeszcze 257 myśliwców Lim-2, 202 myśliwców Lim-5, 81 myśliwców Lim-5 P oraz 200 szkolno-bojowych Lim-1 / 2. 10 PLM na pewno użytkował samoloty szkolno-treningowe TS-11 Iskra. Lotnisko w Łasku. 2008r. Lotnisko znajduje się w odległości około 5 km na południowy-wschód od miasta Łask. Leży pomiędzy drogami Nr 44, a Nr 483 we wsi Brodnica. Współżędne geograficzne 51,33 N, 19,10 E, na wysokości 193 m npm. Posiada pas o nawierzchni betonowej, o wymiarach 2 500 m x 60 m, o orientacji 11/29. Opracował Karol Placha-Hetman 9 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 40 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego 8 Pułk Lotnictwa Szturmowego 7 Samodzielny Pułk Lotniczy Bombowców Nurkujących 7 Pułk Lotnictwa Szturmowego Marynarki Wojennej Aktualności lotnicze Ericsson, Qualcomm i Thales zabiorą 5G w kosmos PLL LOT i Thales przedłużają umowę na obsługę systemu IFE Spółka CPK podpisuje umowę ramową z wykonawcami prac budowlanych Zwycięstwo Polaków w Szybowcowych Mistrzostwach Europy FAI. Zwycięstwo Polaków w Szybowcowych Mistrzostwach Europy FAI. Zwycięstwo Polaków w Szybowcowych Mistrzostwach Europy FAI. Przed polskim lotnictwem największa inwestycja od czasów zakupu F-16. - Samolot szkolenia zaawansowanego ma mieć także cechy samolotu bojowego, co znalazło wyraz w wymaganiach technicznych systemu sterowania i radaru - powiedział w środę wiceminister obrony Marcin Idzik. W piątek MON rozesłało do pięciu uczestników przetargu ostateczne wymagania taktyczno-techniczne oraz zaproszenia do złożenia ofert. - Zależy nam na pozyskaniu kompleksowego systemu szkolenia zaawansowanego naszych pilotów. Obejmuje to dostawę samolotów, symulatorów oraz niezbędnej infrastruktury. Będziemy się starali pozyskać samolot szkolno-bojowy, który oprócz spełnienia parametrów szkoleniowych będzie mógł być samolotem wsparcia dla naszych sił zbrojnych - powiedział Idzik. Wiceminister poinformował, że MON pozostawiło - zapisane już we wstępnych założeniach - wymogi dotyczące elektronicznego systemu sterowania lotem fly-by-wire oraz radaru. - Zostały one dlatego, że system fly-by-wire umożliwia szkolenie za pomocą takiego systemu, jakim się steruje F-16. Z naszego punktu widzenia kupno samolotu, który miałby technologię niekompatybilną z F-16 byłoby nieracjonalne, natomiast radar jest istotnym elementem, który świadczy o bojowości tego samolotu - argumentował wiceszef MON. Powiedział, że nie obawia się zarzutu, iż warunki przetargu może spełnić tylko jeden samolot. - Nie jest to prawdą. Według informacji przez nas uzyskanych przynajmniej dwie firmy są w stanie spełnić wymagania określone przez dowództwo Sił Powietrznych – zaznaczył. Wartość bojowa musi być Przebywający w środę w Brukseli minister obrony Bogdan Klich również podkreślał znaczenie cech bojowych samolotu. - Jest to przetarg na samolot szkolno-bojowy. Dostawca musi wykazać nam, że jest gotowy dostarczyć polskim siłom zbrojnym samolot podwójnego przeznaczenia. Taki samolot, na którym będzie można szkolić pilotów, ale który równocześnie będzie mógł być użyty do działań bojowych. Ten drugi aspekt jest równie ważny i możemy równie dobrze powiedzieć o zamówieniu na samolot bojowo-szkolny - powiedział szef MON. Dodał, że ten kto wygra przetarg musi też wykazać, że część ze swej produkcji chce przenieść do Polski, w ramach warunku polonizacji, a ponadto preferowany będzie dostawca, który oprócz samych samolotów zapewni także pakiet logistyczny. Tylko Koreańczycy na placu boju? Przetarg na samoloty klasy LIFT (Lead-In Fighter Trainer) wraz z systemem szkolenia ruszył we wrześniu Chodzi o samoloty zaawansowanego szkolenia, które pozwalałyby szkolić późniejszych pilotów F-16, do czego nie nadają się używane obecnie Iskry. Wstępne oferty złożyło pięć firm: Korea Aerospace Industries (KAI) z T-50P Golden Eagle - jedynym naddźwiękowym samolotem w tym przetargu, opracowanym przy współpracy z koncernem Lockheed Martin, producentem F-16; włoska AleniaAermacchi z M346, koncern BAE Systems oferujący znane brytyjskie samoloty Hawk najnowszej generacji, na jakich szkoli się RAF; fińska Patria proponująca używane Hawki starszej generacji, lecz gruntownie zmodernizowane; oraz czeska Aero Vodochody z L-159. Po ogłoszeniu wstępnych wymagań komentatorzy zwracali uwagę, że położenie nacisku na właściwości bojowe i związane z tym wymagania dotyczące awioniki faworyzują produkty koreański i włoski, przy czym wymóg radaru spełnia tylko samolot koreański, Włosi musieliby dokonać zmian w konstrukcji. - Jeśli chodzi o system sterowania, istotą samolotu LIFT jest nie tyle działanie w tych samych charakterystykach lotu, co w przypadku samolotu bojowego, ile nauka wykorzystania systemów pokładowych - powiedział redaktor naczelny miesięcznika "Raport" Grzegorz Hołdanowicz.

polski samolot szkolno bojowy